Soul Mate/Hyunlix√

2. ⭑Gitme, seni aptal...⭑

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

Felix:

"O iyi mi?"

"Evet, efendim. Sadece uzun süre koştuğu için ayak tabanları yaralanmış, ayriyetten düştüğü için dizleri parçalanmış. Ama kısa süre içinde iyileşecektir."

"Tamam, çıkabilirsin."

Duyduğum boğuk seslerle yerimde rahatsızca kıpırdanmış, gözlerimi yavaşça aralamıştım. İlk karşılaştığım kahverengi bir duvar olmuştu. Başımı oynatmamla ayak dibimde dikilen Beta'yla karşılaşmıştım. Korkuyla yerimde hareket edeceğim sırada konuşmuştu.

"Kralımızın sarayında sana hiçbir şey yapamazlar Omega. Korkma."

Hareketlerimi durdurarak irislerimi merakla etrafta gezdirmeye başlamıştım. Cidden de büyük sarayda mıydım? Küçüklüğümden beri merak ettiğim saray?

"Sana ne oldu? Ayak tabanını parçalayacağın kadar koşmuşsun?"

Betanın dediğiyle bakışlarım küçük ayaklarımı bulmuştu. Üstündeki örtüyü çekmem ile gördüğüm sargılarla yüzümü buruşturmuştum.

"Çok kötü görünüyor."

"Kendine bak sen Omega."

Duyduğumla ellerimi yanaklarıma koymuştum. Ne demek istiyordu. Çirkin mi olmuştum? Belki de Haklıydı. Çünkü babamdan başka hiç kimse bana güzelsin dememişti. Sadece beni üzmemek için demişti hepsini babam.

"Hamama gidip yıkanman lazım Omega. Korkma hâlâ güzelsin."

Ne düşündüğümü anlar gibi beni cevaplamıştı. Buna gözlerim kısılacak kadar kocaman gülümsemiştim.

"Teşekkür ederim efendim. Ben Felix. Tüccar Lee Yoon'un oğlu Lee Felix."

"Tüccar Lee Yoon?"

Duyduğum isimle üzülsemde hızlıca başımı sallamıştım. Babam uzun bir süre saraya getir götür işlerinde çalışmıştı. Bana da her zaman sarayın güzelliğinden bahsedip hayaller kurmamı sağlıyordu. Bazenler bu sarayda kraliçe olmayı bile hayal etmiştim. Ama bu asla gerçekleşmeyeceği için fazla aklımı yormamıştım.
Zaten bildiğim kadarıyla Kral'ın Ruh eşi vardı. Evlenecekleri de bütün kasabada dolaşıyordu.

"Babam saray için uzun süre çalışmıştı. Bu yüzden tanıdık gelebilir. Ama şimdi yaşamıyor. Buraya kadar koşacağımı hiç düşünmezdim efendim. Belki de o babamı öldüren Alfa ben-"

"Şhh, tamam."

Beta yanıma gelerek sarsılan omzuma elini koymuş, ağlamamı yatıştırmaya çalışıyordu, sadece çalışıyordu. Gittikçe yükselen sesimle elimi ağzıma kapatmıştım. Kimseyi rahatsız etmek istemezdim.

"Neden ağlıyorsun?"

"Kralım?"

Yanımdaki beta kapının eşiğinde bekleyen yapılı bedenle hafifçe eğilmiş, bende duyduğum kelimeyle yerimden kalkacağım sırada Kral elini olumsuz anlamda sallamıştı.

"Minho, sen mi ağlattın yoksa?"

"Hayır, Kralım sadece babası yüzünden ağlıyor."

Gözlerimin tekrardan dolmasıyla başımı, boynumu acıtacak şekilde eğmiştim. Bu halimi görmesini istemiyordum.

"Omega başını kaldır. Karşında bir kral duruyor."

Sert tonda ki ses ile kafamı kaldırmıştım. İrislerim onu bulunca vücuduma aniden yayılan elektrik hissiyle sanki bütün hücrelerim hareketlenmeye başlamış gibi hissediyordum.