Soul Mate/Hyunlix√

18.⭑Sadece doğrular⭑

Bölüm geç geldi üzgünüm :(
Ve bölüm de birazcık👌cinsellik var tşk😇

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

"Bekle, lütfen."

"Bunu yapmayacaktın!"

"Hiçbir şey yapmadım ben!"

"Bağırma bana!"

"Sen de bağırma bana!"

Omega giydiği elbisenin eteklerini avcunun arasına alıp sıkarken kendisini dakikalarca kovalayan Alfa'ya karşı kaşlarını çatmıştı.

"O elbiseyi git çıkar."

"Hayır, Kraliçem verdi bana bunu. Çıkarmam."

Hyunjin sabır diler gibi çiçeklerin arasında ki melek gibi olan bedene bakmıştı. Sütun gibi bembeyaz bacakları gözler önündeydi ve bununla gözleri kıskançlıktan seğiriyordu.(Kıyafet medya da)
Öyle ki bahçe iç ve dış kapısında duran Alfaları bile öldürmemek için bir an önce kovmuştu.

"Annem mi vermiş? Tanrı aşkına! Lütfen git çıkar."

"Ne oldu kısa giydim diye kötü mü olmuş?"

Alfa duyduğu şeyle nefesini seslice dışarı verip elini alnına koyarak sıvazlamıştı. Bir melekten farksızken nasıl böyle düşünebiliyordu?

"Hayır, çok güzel olmuşsun ve kimsenin seni böyle görmesini istemiyorum. Çünkü her an birilerinin gözlerini oyabilirim."

Omega duydukları karşısında gözleri Hyunjin'in arkasında çardakta oturan bedene kaymış, kendisine gülümseyip kafasını iki yana sallamıştı. Felix de bununla gülümsemişti.

"Hayır, çıkarmayacağım işte."

Demesiyle tekrardan koşmaya başlamış, Alfa ise gözlerini kapatarak derin bir nefes alıp geri vermişti. Bugün kesinlikle minik Omegası sabrını sınıyordu.

"Kaç, sakın elime düşme Omega!"

Hyunjin de Felix'in peşinden koşmaya başlayınca arkalarında çardakta oturan Vita kıkırdamıştı. Bu görüntüyü gerçekten sevmişti.

Felix'e kısa zamanda çok alışmıştı. Çok masumdu ve dış görünüşüne bu resmen yansımıştı. Şimdi ise bir bakışma ile bile anlaşabiliyorlardı. Omega'yı gerçekten sevmişti. İnatçı ve güzel...

"İşte yakaladım seni!"

Alfa, en sonunda Omega'nın arkadan beline sarılarak onu yakalamış hafifçe havaya kaldırmıştı. Felix ise kollardan kurtulmak için çırpınıyordu.

"Bırak beni!"

"Bırakmayacağım. Odamıza kadar seni böyle taşıyacağım."

Hyunjin, yürümeye başlamasıyla Omega pes ederek hareketlerini durdurmuş, Alfa'nın bir bebek gibi kendisini taşımasına izin vermişti.

"Ama hava çok güzel. Biraz daha kalalım."

"İlk önce üst değişecek."

"Ama Kraliçem hariç kimse yok ki bahçede. Kim görecek beni."

Yerden birkaç santim havada olan ayaklarını sallamış, dudaklarını büzmüştü.

"Tamam."

Alfa aniden yere oturmasıyla pişman olmuştu. Omega tam kasıklarının üstündeydi ve ağzından inlemenin kaçmasına zor engel olmuştu.

"Bırakmayacak mısın?"

"Hayır."

Felix'i kucağında biraz daha aşağı kaydırıp belinde ki tutuşu hiç gevşetmemişti Alfa.