Soul Mate/Hyunlix√

1.⭑Özür dilerim baba...⭑

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

Felix uçsuz bucaksız, sonu görünmeyen ormanda ayaklarının çıplak olmasını umursamadan deli gibi koşuyordu. Kurdu az önce gördüklerinden sonra ses çıkarmayı bırakmış, Felix'in en ihtiyaç duyduğu zaman da onu tek başına bırakmıştı.

Arkasından gittikçe yaklaştırdılarını belirten hırlama ve çalı çıtırdama sesleriyle yolun sonuna geldiğini anlamıştı ama pes etmeyerek üstündeki pembe elbisenin eteklerini daha da sıkı tutup bacaklarının ağrısını umursamayarak koşmaya devam ediyordu. Çünkü bu güne kadar hiç bir alfayı yanına yaklaştırmayan, onu koruyan babasından duyduğu son söz; "Ne olursa olsun, ne ile karşılaşırsan karşılaş aciz duruma düşmek yerine mücadele et ve beni gururlandır Lixie."

Babasının sesi kulaklarına doldukça yanaklarının ıslaklığı daha da artıyor, soğuk hava narin tenini acıtıyordu. Ne kadar gücü çekilmiş gibi hissetse de umursamıyordu.

En sonunda acıyan ayakları yerdeki dal parçasına takılmasıyla yüz üstü yeri boylamış, arkasında duyduğu hırlamayla gözlerini sımsıkı birbirine bastırmıştı.

"Özür dilerim baba..."

Fısıltısı sessiz ormanda etrafa yayılmış, çevredeki canlılar bile omeganın ses tonuda ki  ümitsizliği iliklerine kadar hissetmişti. Yerden kalkma gibi hiçbir hamle de bulunmuyordu.

"Babanın senin gibi bir omega sahip olduğunu öğrenseydim bütün borcunu kapatırdım Omega!"

Alfa, yerde yatan bedenin elbisesinin yukarı kıvrılamasıyla açıkta kalan bacaklarda irislerini gezdirmiş, ardından da sırıtıp sarı uzun saçlarına ellerini geçirerek yüz yüze gelmesini sağlamıştı.

"Çok aciz görünüyorsun omega. Koşmana deydi mi? "

Parmaklarını pürüzsüz tende gezdirmesiyle Felix iğrenerek kafasını geri çekmeye çalışmış, işe yaramayınca bunu yaptığında öleceğimi bilse bile alfanın yüzüne seslice tükürmüştü.

Alfa, Felix'in yaptığı hareketiyle kaşlarını çatmış, sarı saçların arasında olan elini çekerek Omega'ya, sesi ormanda yankılanacak sertlikle tokat atmıştı.

Bununla savrulan beden acıyla inlememek için eliyle ağzını kapatmıştı. Alfa ses çıkarmayan Omega'ya daha çok sinirlenerek üstüne yürüyeceği zaman orman, sert bir kokuyla kaplanmıştı.

Omega bu baskın kokunun ciğerlerine ulaşmasıyla normal de boğuluyormuş gibi hissetmesi gerekirken, bunun yerine sanki bütün acının bedeninden uzaklaşıyormuş gibi hissediyordu. Bu his içinde bir köşeye çekilmiş kurdunu dahi ayaklandırmıştı.

Alfa aldığı feromonlarla yerinde çakılıp kalmış, omegadan gelen kokuyu bastırmak için kendi feromonlarını yaymaya başlamıştı. Eğer bu durumda yakalanırsa Kralının onu yaşatmayacağını biliyordu.

Kasabalar da yaşayan Omegalar, bu birkaç yıldır kasabadaki Alfalar ve Betalarla eşit görünüyordu. Bunu sebebi ise tahta geçen Baskın Alfa olan Hyunjin'di.

Kokusu, bir Delta kadar yoğun ve sertti. Karşısındakini önünde diz çöktürecek bir aurası vardı. Bunun yanı sıra kibar ve otoriter biriydi. Halkına karşı her zaman hoşgörülü, saygılıydı.

"Hey sen! Bu krallık ormanın sınırlarında da ne işin var!?"

Kralının yanındaki muhafızlar Alfaya karşı konuşmuş, Alfa bununla gözlerini neredeyse baygın olan Omega'dan çekmişti.

"Sadece-"

"ÇEKİL!"

Hyunjin aldığı, içini kıpırtadan karşısında dikilen Alfa'nın pis feromonlarıyla baskılamaya çalıştığı tatlı kokunun kaynağına ilerlerken bağırmıştı. Bedeni, eşinin dışında ilk defa bir feromon kokusuna tepki veriyordu.