Soul Mate/Hyunlix√

15.⭑İki aptal kurt⭑

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

Kadın önündeki görünüşü bile içini karartan saraya bir bakış atmıştı. At arabasıyla gelmesi saatleri almıştı ve bunu sadece oğlu için yapıyordu.

Uysal adımlarla sarayın girişine adımlamaya başlamıştı. Metrelerce öteden bile sırtındaki krem rengi kürküyle zarif bir soyluyu andırıyodu.

Kapıda duran muhafizlar kadının kim olduğu sormadan kapıyı aralamışlar, kadın da teşekkür mırıldanarak içeri girmişti. Sarayın havası çok boğucuydu ona göre. İnsanın içine büyük bir sıkıntı çöküyordu sanki.

Ama istifini bozmadan zeminde çıkardığı tok seslerle merdivenlerden çıkmaya başlamıştı. Buraya en son eşinin annesi yüzünden, Hyunjin'e hamileyken zorla getirilmişti. Bu yüzdendi Alfa'ya siniri... Kendisi gibi Haeun'un da öyle olmasını istemiyordu ancak oğlunun dediklerine göre ortada öyle bir durum yoktu. Bu da çok şüpheliydi.

Haeun'a hiç bir zaman ısınamamıştı aslında. Ruh eşi olduğunu söyleyip oğlunun yanında birden bire belirmesi Hyunjin'i kendinden bile uzaklaştırmıştı. Her hafta kendisine mektup yollayan oğlu artık yollamaz olmuştu. Ama bunun sebebini her zaman işleri ve halkı ile ilgilenmesine vurmuştu.

"Kraliçe Jisu?"

Kendi ismini duymasıyla düşüncelerden sıyrılmış, kendisine seslenen bedene dönmüştü. Görmek istediği kişiyi görmesiyle dudakları gerilmişti.

"Haeun? Uzun zaman oldu değil mi?"

"Oh, evet..."

Jisu hafif yüksek ayakkabılarıyla zemini sertçe döverek kendisine şaşkınca bakan bedene doğru yürümüş, tam önünde durmuştu.

"İyi misin? Bebeğin nasıl?"

Haeun, mor irisler karşısında bacaklarının titrediğini hissetmişti. Ardından gözleri dolmuş, dizleri üstüne çökmüştü.

"İyi değiliz efendim. Canımız yanıyor."

Jisu, önünde diz çökmüş bedene hafifçe eğilerek çenesinden tutup kendisine bakmasını sağlamıştı. Göz bebekleri titreyen Omega, mor irislere baktıkça hipnotize oluyormuş gibi hissediyordu.

"Bir Vitaya yalan mı söylüyorsun?"

"H-hayır..."

"Bebek, Hyunjin'den değil. Değil mi?"

Kendisine sırıtarak bakan Vitaya karşı sertçe yutkunmuştu. Nefes alamıyormuş, vücudundan soğuk terler akıyormuş gibi hissediyordu Omega. Eli yavaşça karnına gitmişti.

"Cevap ver!"

"Değil! Değil... Lanet olsun! O sarışın Omega yüzünden hepsi! Bu çocuk doğduktan sonra herşey benim olacaktı. Aptal Oğlun beni Ruh eşi sanıyordu ama o Omega gelmesiyle herşey berbat hale geldi."

Vita duyduları ile Omega'ya sert bir tokat atmıştı. Ne hakla oğluna aptal diyebiliyordu? O sadece sevmişti...

"Daha fazla konuşmanın lüzmu yok. Eşyalarını topla ve seni buradan uzak bir şehre yerleştireceğim. Burada lüks bir hayat yaşamana asla izin vermem. Bunları sadece karnındaki masum yavru için yapacağım. Ama öncelikle bir yere uğramamız gerek. Hemen hazırlan!"

"Kraliçem-"

"Lafımı tekrarlanmasından hiç hoşlanmam. Hazırlan ve aşağı gel!"

Kadın sesini zorla stabil tutmayı başararak arkasını dönmüştü. Bu lanet sarayda daha fazla durmak istemiyordu. Aklında birbir canlanan anılar pek hoş değildi çünkü...