အခန္း[3] ပင္လယ္ျပာေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ား
ပိုင္က တစ္လမ္းလုံးတိတ္တဆိတ္သာ႐ွိေနခဲ့ၿပီး သူ႕အား အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေန႐ုံကလြဲ
ေထြေထြထူးထူးမေမးျမန္းခဲ့ပါ။အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ဖုန္းကိုပါက်ေပ်ာက္ခဲ့သည့္သူ႕အေျခအေနကို
ပိုင္က အေတာ္ေလးစိုးရိမ္ပူပန္ေနခဲ့ေသာ္လည္း သူစိတ္က်ဥ္းၾကပ္မည္စိုး၍
ေမးခြန္းမမ်ားျခင္းသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွသာ
သူ႕ဘက္ကစတင္၍ အမွန္တဝက္အမွားတဝက္ေရာေနသည့္ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပးရေတာ့သည္။"ေစာနကေလ ကိုကို ကားမွားဝင္မိသြားတာ။
အဲ့ဒီ့ကားက ပိုင့္ကားနဲ႔တစ္ပုံစံတည္းျဖစ္ေနတာကိုး။
ၿပီးေတာ့ ၇နာရီထိုးခါနီး ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာရပ္လာတာဆိုေတာ့
ပိုင္လာႀကိဳၿပီဆိုၿပီး ေျပးဝင္ခ်သြားတာပဲ။
ကားထဲမွာ အက်အနဝင္ထိုင္ၿပီး
စကားေတြေတာင္ေျပာေနေသးတာ
ၿပီးေတာ့မွ ပိုင္မဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေတာ့
ကိုကိုလန္႔သြားတာအရမ္းပဲ သိလား။
ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ဖုန္းက အဲ့ကားထဲမွာပဲက်န္ခဲ့တယ္ထင္တယ္၊ႏွေျမာလိုက္တာ""အဲ့ဒါေတြက ကိုကို႔ေလာက္အေရးမႀကီးဘူး
ကိုကိုဘာမွမထိခိုက္သြားတာဘဲ ကံေကာင္းေနၿပီ"ဒဏ္ရာအနာတရ႐ွိ၊ မ႐ွိ တစ္ကိုယ္လုံးကို
အျပန္ျပန္အလွန္လွန္စစ္ေဆး၍
ကိုကို႔အေျခအေနကို ၁နာရီနီးပါးေစာင့္ၾကည့္ၿပီး တစ္စုံတစ္ရာမထိခိုက္မွန္းေသခ်ာေတာ့မွသာ သူ ဟင္းခနဲသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။အေႏြးထည္ဝတ္ၿပီး ဆိုင္ထဲမွာပဲေစာင့္ေနဖို႔
ေသခ်ာမွာထားတာကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္။
သူ႕ခမ်ာ ခ်စ္ေနေတာ့လည္း စကားနားမေထာင္တဲ့လူႀကီးေလးကို နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ရေကာင္းလားဟုလည္း အျပစ္မျမင္ရက္...။
ကိုယ့္မွာ ဒီအဆိုးေလးကိုပဲ
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ခ်စ္ေနရတာမဟုတ္လား။
YOU ARE READING
မိုးစက်ကြွေသောလေညှင်း....မြေခလာသောစိန်ပန်းနီနီ
General FictionDescription- အခ်စ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ဖူးသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ျပန္လည္႐ွင္သန္ခဲ့တယ္။