အခန်း[14] စိတ်ခံစားချက်များ အားပြိုင်ကြသောအခါ....
ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသည့်အချက်ပေးသံတိုးတိုးကြောင့် အိပ်မောကျနေသည့်ကောင်းကင်၏ရင်ခွင်ထဲ၌ သူအသာမှိန်းနေရာမှ ဖြေးညှင်းစွာလှုပ်ရှားလိုက်ပြီး နံဘေးမှဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
သူထင်သည့်အတိုင်းပင် ကိုစိုးမိုးထံမှ
စာတိုတစ်စောင်ရောက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး
ထိုစာတို၏ရည်ရွယ်ချက်မှာ ကွန်ဒိုသို့ပြန်လာသင့်ပြီဖြစ်ကြောင်း သူ့ကိုလှမ်းသတိပေးခြင်းဖြစ်သည်။နာရီဝက်အတွင်းပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း
ပြန်စာပို့ပြီးသည်နှင့် သူ့အားတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ထားသည့် ကောင်းကင်၏လက်အား သူ့ခါးပေါ်မှဖယ်ရှား၍မီးဖိုချောင်အတွင်းသို့ဝင်လာခဲ့သည်။
အစပ်အဟပ်တည့်၍ အာဟာရပြည့်ဝအောင်
ချက်ပြုတ်ထားသည့်ကြက်စွပ်ပြုတ်တစ်အိုးကို မီးဖိုပေါ်တင်၍ပြန်နွှေးပြီးသည်နှင့် အိမ်ပုလေးအတွင်းသို့
သူအသေအချာလှည့်ပတ်ကြည့်ရှူလိုက်၏။အိမ်မျက်နှာစာမှ မှန်တံခါးများကိုလုံခြုံစွာစေ့ပိတ်ပြီး အတွင်းအပြင်ထိုးဖောက်မြင်နေရသည့်မှန်များကိုလည်း ထူထဲသည့်အစိမ်းရောင်ပိုးဖဲသားကန့်လန့်ကာများဖြင့် ဆွဲကာပစ်လိုက်၏။
အနည်းငယ်သော မှန်ပြတင်းပေါက်တချိူ့ကိုလည်းလိုက်လံစစ်ဆေးပြီး တစ်အိမ်လုံးစိတ်ချရသည့်အနေအထားရောက်မှသာ
ဧည့်ခန်းနံရံ၌ချိတ်ထားသည့်သော့တွဲလေးနှစ်ခုအနက် မတူညီသည့်သော့နှစ်ချောင်းကိုဖြုတ်ယူကာ သူ၏ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားလိုက်သည်။ထို့နောက် အိပ်ခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်ကာ
ကောင်းကင်၏မျက်နှာမှဒဏ်ရာများကို ပိုးသတ်၍သန့်စင်ပြီး ဆေးထည့်ပေးလိုက်၏။
မျက်ခုံးအပေါ်မှသွေးတိတ်နေသည့်ဒဏ်ရာကို
သူထိတွေ့နေသောအခါ ကောင်းကင်က မျက်ခုံးတန်းတို့စုကျူံ့သွားပြီး
စေ့မှိတ်ထားသောမျက်လုံးများမှာလည်း
ခပ်ဖြေးဖြေးပွင့်ဟလာတော့သည်။
YOU ARE READING
မိုးစက်ကြွေသောလေညှင်း....မြေခလာသောစိန်ပန်းနီနီ
General FictionDescription- အခ်စ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ဖူးသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ျပန္လည္႐ွင္သန္ခဲ့တယ္။