အခန်း[7] ငါ့ရဲ့ကောင်းကင်
အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်ထဲဝင်လာသည်နှင့် မိုးယွန်းဟိုဟိုဒီဒီကြည့်လိုက်တော့ Arrival၌
ရုပ်တည်ကြီးဖြင့်ရပ်စောင့်နေသည့်
ခန့်မင်းမြတ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်မို့
သူ ထိုနေရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
သူ့ကိုတွေ့တော့ မင်းမြတ်ကပြုံးပြလာပြီး
သူ့ပုခုံးကိုဖက်၍ ကားရှိရာသို့ချက်ချင်းပင်ဆွဲခေါ်သွားလေ၏။ညနေစောင်းအချိန်၌ မိုးဖွဲဖွဲလေးကျနေသောကြောင့်
ကောင်းကင်က တိမ်စိုင်၊တိမ်လိပ်များဖြင့်ပြည့်နှက်လျက် အလွန်ပင်အုံ့မှိုင်းနေ၏။
မိုးယွန်းက မိမိအနှစ်သက်ဆုံးမိုးနံ့လေးကိုအားရပါးရှူရှိုက်လိုက်ပြီး မင်းမြတ်အဆင်သင့်ဖွင့်ပေးထားသော
ကားရှေ့ခန်းထဲ၌ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။
ထို့နောက် မင်းမြတ်ကလည်း မောင်းသူနေရာ၌ထိုင်ကာ
ခါးပတ်ပတ်လိုက်ပြီးနောက် ကားဒက်ရှ်ဘုတ်မှချိူချဉ်ဘူးကိုယူကာ သူ့ဆီလှမ်းပေးလာ၏။"ကျေးဇူးပဲ ငါ့ကောင်"
ချိူချဉ်ဘူးထဲမှ လီမွန်အရသာချိူချဉ်တစ်လုံးကိုဖောက်၍
ငုံလိုက်တော့ ခံတွင်းထဲပျံ့နှံ့လာသည့်ချဉ်စူးစူးအရသာက
နောက်ကျိကျိဖြစ်နေသည့်သူ့အာရုံကိုပင်
အနည်းငယ်ကြည်လင်သွားစေသည်။ကားမောင်းနေသည့်ခန့်မင်းမြတ်က အခြေအနေကိုအကဲခတ်လိုက်ပြီး
ကားမှန်မှတဆင့် အပြင်ဘက်ကိုငေးမောနေသည့်
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား လှမ်းကြည့်ကာ စကားစလိုက်လေသည်။"မင်း ဘာဆက်လုပ်မယ်လို့တွေးထားလဲ"
ဟန်သာမိုးယွန်းက ကားမှန်မှတဆင့်မြင်နေရသည့်
K.Y.Pကိုယ်ပိုင်အထက်တန်းကျောင်းတည်ရှိရာ
ခြံဝန်းကျယ်ကြီးဆုံးသွားသည်အထိ ငေးကြည့်နေပြီးမှ အဖြေပြန်ပေးလာ၏။"မသိဘူး..."
ခန့်မင်းမြတ်က သက်ပြင်းအသာချလိုက်ပြီး...
YOU ARE READING
မိုးစက်ကြွေသောလေညှင်း....မြေခလာသောစိန်ပန်းနီနီ
General FictionDescription- အခ်စ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ဖူးသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ျပန္လည္႐ွင္သန္ခဲ့တယ္။