မိုးစက်​​ကြွေ​သော​လေညှင်း....မြေခလာ​သောစိန်​ပန်းနီနီ

[9].ငို​ေႂကြး​ေန​ေသာမိုးစက္​မ်ား...{Zawgyi}

အခန္း[9] ငို​ေႂကြး​ေန​ေသာမိုးစက္​မ်ား...

သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​နမ္းတဲ့အခ်ိန္​တိုင္း
ဘယ္​​ေသာအခါမွ ႏႈတ္​ခမ္းမွာတင္​မရပ္​တန္႔သည့္​ေကာင္းကင္​က သူ၏ခႏၲာကိုယ္​အ​ေပၚပိုင္းတစ္​ခုလုံးကို နီရဲ​ေနသည့္အမွတ္​မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္​​ေန​ေအာင္လုပ္ေလ့႐ွိသည္​။
ကိုယ္​လက္​ႏွီး​ေႏွာခ်ိန္​ဆိုလွ်င္​​ေတာ့ သူ႕တစ္​ကိုယ္​လုံးမွာ ဆံပင္မွစ၍ ​ေျခ​ေခ်ာင္းမ်ားအထိ ​ေကာင္းကင္​၏ႏႈတ္​ခမ္းမ်ားႏွင့္မလြတ္​ကင္းတတ္​​ေပ။

သူ႕ခႏၲာကိုယ္​ကို​ ​ေမြ႕ရာ​ေပၚသို႔လွဲခ်၍
ဆြယ္​တာညိဳညိဳ​ေလးကိုခပ္​ျမန္​ျမန္​ဆြဲခြၽတ္​ၿပီး ညႇပ္​႐ိုးတန္းမ်ားကို စုပ္​ယူကိုက္​ခဲ​ေနသည့္​ေကာင္းကင္​မွာ သူ၏ဝဲဘက္​ရင္​အုံအ​ေရာက္​
အနည္းငယ္​တန္႔သြားသည့္ဟန္​ကို ျမင္​လိုက္​ရ​ေသာ​ေၾကာင့္
သူ႕ရင္​ဘတ္​ကို အလန္႔တၾကားငုံ႔ၾကည့္လိုက္​မိ​ေတာ့ ထင္း​ေနသည့္ပိုင့္နာမည္​တက္​တူး...။
ထိုတက္​တူးအား မမွိတ္​မသုန္​​ေငးၾကည့္​ေနသည့္​ေကာင္းကင္​​ေၾကာင့္ သူ​ေနရခက္​စြာျဖင့္ ခ်က္​ခ်င္းပင္ ​လက္​ျဖင့္ဖုံးအုပ္​လိုက္​မိသည္​။

ထိုအခါ ​ေကာင္းကင္​က သူ႕လက္​​ေတြကိုဆြဲယူကာ
ထိုတက္​တူးအ​ေပၚမွဖယ္​႐ွားလိုက္​ၿပီး
အနက္​​ေရာင္​​ေဆးျဖင့္​ေရးဆြဲထားသည့္နာမည္​​ေလး​ေပၚသို႔ ခပ္​ဖြဖြနမ္း႐ိႈက္​လိုက္​​၏။

"​ေကာင္းကင္​...."

"​​​ေမာင္​က မင္းခႏၲာကိုယ္​မွာ႐ွိသမွ်အရာအားလုံးကို ​​ခ်စ္​တယ္​"

"​ေမာင္​...."

"မင္းႏွလုံးသားထဲမွာ ​ေမာင္​႐ွိ​ေနၿပီးသားပဲ..."

​ေကာင္းကင္​၏စကား​ေၾကာင့္ သူ႕ရင္​ထဲဆို႔နင့္သြားရၿပီး
မထိန္းကြပ္​ႏိုင္​စြာပင္​ငို႐ိႈက္​မိ​ေတာ့သည္​။

"မင္းက ​ေမာင့္ကိုစိတ္​မ​ေကာင္းျဖစ္​​ေစခ်င္
လို႔ ခဏခဏငို​ေနတာလား"

"မဟုတ္​....ဟင့္...ငါ...ငါမ​ေကာင္းဘူး
ငါ့အမွား​ေတြပဲ...ငါတျခားလူနဲ႔မတြဲခဲ့သင့္ဘူး"

"မင္းအျပစ္​မဟုတ္​ပါဘူး...​
ေမာင္​ကသာ ​ေနာက္​က်ခဲ့တာပါ"

"ဟင့္အင္း..."