မိုးစက်​​ကြွေ​သော​လေညှင်း....မြေခလာ​သောစိန်​ပန်းနီနီ

[7].ငါ့ရဲ႕​ေကာင္းကင္​...[Zawgyi]

အခန္း[7] ငါ့ရဲ႕​ေကာင္းကင္​

​အျပည္​ျပည္​ဆိုင္​ရာ​ေလဆိပ္​ထဲဝင္​လာသည္​ႏွင့္ မိုးယြန္းဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္လိုက္​​ေတာ့ Arrival၌
႐ုပ္​တည္​ႀကီးျဖင့္ရပ္​​​ေစာင့္ေနသည့္ခန္႔မင္းျမတ္​ကို​ ​ေတြ႕လိုက္​ရ​သည္​မို႔ သူ ထို​ေနရာသို႔​​ေလွ်ာက္​သြားလိုက္​​သည္​။
သူ႕ကို​ေတြ႕​ေတာ့ မင္းျမတ္​ကျပဳံးျပလာၿပီး သူ႕ပုခုံးကိုဖက္​၍ ကား႐ွိရာသို႔​ခ်က္​ခ်င္းပင္​ဆြဲ​ေခၚသြား​ေလ၏။

ညေနေစာင္းအခ်ိန္၌ မိုးဖြဲဖြဲ​ေလးက်​ေန​ေသာ​ေၾကာင့္ ​​
​ေကာင္းကင္​က တိမ္​စိုင္​၊တိမ္​လိပ္​မ်ားျဖင့္ျပည့္​ႏွက္​လ်က္​ အလြန္​ပင္​အုံ႔မိႈင္း​ေန၏။
မိုးယြန္းက မိမိအႏွစ္​သက္​ဆုံးမိုးနံ႔​ေလးကိုအားရပါး႐ွဴ႐ိႈက္​လိုက္​ၿပီး မင္းျမတ္​အဆင္​သင့္ဖြင့္​ေပးထား​ေသာ
ကား​ေ႐ွ႕ခန္းထဲ၌ဝင္​ထိုင္​လိုက္​​ေလသည္​။
ထို႔​ေနာက္​ မင္းျမတ္​ကလည္း ​ေမာင္းသူ​ေနရာ၌ထိုင္​ကာ
ခါးပတ္​ပတ္​လိုက္​ၿပီး​ေနာက္​ ကားဒက္​႐ွ္​ဘုတ္​​မွခ်ိဴခ်ဥ္​ဘူးကိုယူကာ သူ႕ဆီလွမ္း​ေပးလာ၏။

"​ေက်းဇူးပဲ ငါ့​ေကာင္​"

ခ်ိဴခ်ဥ္​ဘူးထဲမွ လီမြန္​အရသာခ်ိဴခ်ဥ္​တစ္​လုံးကို​ေဖာက္​၍
ငုံလိုက္​​ေတာ့ ခံတြင္းထဲပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည့္ခ်ဥ္​စူးစူးအရသာက
​ေနာက္​က်ိက်ိျဖစ္​​ေနသည့္သူ႕အာ႐ုံကိုပင္​
အနည္းငယ္​ၾကည္​လင္​သြား​ေစသည္​။

ကား​ေမာင္း​ေနသည့္ခန္႔မင္းျမတ္​က အ​ေျခအ​ေနကိုအကဲခတ္​လိုက္​ၿပီး
ကားမွန္​မွတဆင့္ အျပင္​ဘက္​ကို​ေငး​ေမာ​ေနသည့္
သူငယ္​ခ်င္းျဖစ္​သူအား လွမ္းၾကည့္ကာ စကားစလိုက္​​ေလသည္​။

"မင္း ဘာဆက္​လုပ္​မယ္​လို႔​ေတြးထားလဲ"

ဟန္​သာမိုးယြန္းက ကားမွန္​မွတဆင့္ျမင္​​ေနရသည့္
K.Y.Pကိုယ္​ပိုင္​အထက္​တန္း​ေက်ာင္းတည္​႐ွိရာ
ျခံဝန္းက်ယ္​ႀကီးဆုံးသြားသည္​အထိ ​ေငးၾကည့္​ေနၿပီးမွ အ​ေျဖျပန္​​ေပးလာ၏။

"မသိဘူး..."

ခန္႔မင္းျမတ္​က သက္​ျပင္းအသာခ်လိုက္​ၿပီး...