အခန်း[13] ရှပ်ပြေးနေသောမိုးစက်များ
*ဒေါက်...ဒေါက်*
"ဟန်ပိုင်...တံခါးဖွင့်၊ ကိုကြီးရောက်လာပြီ"
ထိုအခါမှ ပိုင်က သူ့ကိုဖက်ထားရာမှခွာပြီး
ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့်မတ်တပ်ထရပ်သည်။
အခန်းတံခါးကို သူသွားဖွင့်လိုက်တော့
ခန့်မင်းမြတ်နှင့် သူ၏အစ်ကိုကြီးဖြစ်သူဆရာဝန်က
အခန်းထဲသို့ ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်ရောက်လာကြသည်။
ပိုင်က တံခါးနောက်မှနံရံကိုကျောမှီ၍
အသက်ရှူသံများပြင်းထန်နေပြီး
လက်ခုံနှင့်လက်ချောင်းများမှာလည်း သွေးသံတရဲရဲဖြင့်
အသားစများလန်ထွက်ကာ နီရဲနေ၏။
ဝမ်းဗိုက်ကိုဖိကိုင်၍ ယိုင်နဲ့စွာရပ်နေသည့်
ပိုင့်မျက်နှာမှာ အလွန်အမင်းနာကျင်နေပုံရပြီး
ချွေးစက်များသီး၍ သွေးဆုပ်ဖြူရော်နေသောကြောင့် သူစိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အနားတိုးကပ်သွားမိသည်။ပိုင့်ကိုယ်ကိုအသာထိန်း၍ ခုတင်ရှိရာသို့တွဲခေါ်လာတော့
မင်းမြတ်က ပိုင့်ကို ခုတင်ဘောင်မှာကျောမှီစေပြီး ပိုင်ဝတ်ဆင်ထားသည့်အနက်ရောင်လည်ပိတ်ဆွယ်တာကို ချွတ်စေ၏။
ထိုအခါ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းထွက်ပေါ်လာသည့် မာကျောကျစ်လစ်နေသောပိုင့်ဝမ်းဗိုက်တစ်ပြင်လုံးမှာ အပြင်းအထန်ထိခိုက်မိထားသည့်နီညိုရောင်အကွက်များကို နေရာမလပ်ပင်တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။ပိုင့်ဝမ်းဗိုက်မှ အတွင်းဒဏ်ရာများကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ
မိုးယွန်းမှာ အံ့အားသင့်ထိတ်လန့်သွားရပြီး
အသံတိတ်ငိုကြွေးမိတော့သည်။
သွေးပူနေစဉ်က အချစ်ဇောကပ်၍
ဒဏ်ရာများကိုဂရုမပြုခဲ့သည့် ချမ်းမြေ့ဟန်ပိုင်မှာ ယခုအချိန်၌ အသက်ရှူလျှင်ပင် ဆိုးဆိုးဝါးဝါးနာကျင်လာသည့်ဝေဒနာကို အပြင်းအထန်ခံစားနေရ၏။ခန့်မင်းမြတ်၏အစ်ကိုက ပိုင့်ဝမ်းဗိုက်ကို အသေအချာစစ်ဆေးကြည့်ရှူပြီးမှ
စိတ်အေးသွားဟန်ဖြင့် ဒဏ်ရာများကိုဆေးလိမ်းပေးလေသည်။
ထို့နောက် ခန့်မင်းမြတ်အား သောက်ဆေး၊လိမ်းဆေးများပေးပြီး ပိုင့်ကိုသေချာဂရုစိုက်ပေးဖို့မှာကြားနေ၏။
YOU ARE READING
မိုးစက်ကြွေသောလေညှင်း....မြေခလာသောစိန်ပန်းနီနီ
General FictionDescription- အခ်စ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ဖူးသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ျပန္လည္႐ွင္သန္ခဲ့တယ္။