✓ | The Clandestine Memoir (Fate's Transgression Series, #1) [UNDER REVISION]

Chapter 27

~•[Chapter 27]•~

SEISHA:

I could never be bothered by anything other than how feeling bothered I am today. There are a lot of words circulating in my mind, and how I wished I could drive them off.

It seems like a single string of thought that gradually multiplies as I delve into it. The supposed to be unlikely to happen situation is finally having its own spotlight.

Ang dami ko ng problema simula ng napadpad ako dito. Tapos, ngayon? Kailangan ko pang intindihin ang mga pababala na hindi ko naman alam kung para ba sa akin o sa prinsesa.

Does it have something to do with our situation? Kailangan ko bang pagtuunan ito ng pansin para magkaroon ng kaliwanagan ang lahat?

This situation is serious. Ang sinabi ni Frencia sa akin na galing sa kambal niya na si Francin ay hindi simpleng impormasyon na pwede kong hindi pagtuunan ng pansin.

Why would she say that to me? Pinagtitripan ba ako ni Frencia? Kung iyon nga ang dahilan, hindi makakalusot ang babaeng ito sa akin kapag nalaman kong nagbibiro lamang siya.

I felt bothered by it. Hindi naman mataas ang intellectual quotient ko para mabilis na maintindihan ang konteksto. Lalong hindi din ako detective para magkaroon ng konklusyon sa mga ganitong problema.

I do not know what I should do. I've kept encountering complex things and none of it made sense. None of them gave me direction. Saan ba ako magsisimula?

"Hey, Ate. Magandang pumunta sa Pearl Street ngayon, marami daw bagong pearls galing sa Palares at Locus. Pero, alam mo ba na mas maganda at high quality ang produkto ng Dior kaysa sa ibang siyudad?"

Hindi ko naman alam kung ano ang sinasabi niya kaya mahina akong napatango na para bang may interes ako sa diskusyon namin ngayon.

Kanina pa ito putak ng putak, at halos takpan ko na ang tainga ko dahil hindi ko na kayang makinig sa mga pinagsasabi ng dalaga.

It wasn't my intention to discard her bubbliness, it's just that my thoughts cannot be taken apart from the core of the problem I am facing.

Being constantly anxious was never rare to me. I am an overthinker, and what Frencia said earlier was the trigger of my vulnerability.

Kapag masyadong gumagamit ng enerhiya ang utak ko, walang natira para sa locomotion. Nawawalan ako ng ganang ma-aliw.

"Ate naman! You said before you wanted to visit the center. Why are you being a sloth? Bumalik ba ang lagnat mo?"

"Okay lang ako, Amy." Pinikot ko ng mahina ang tagiliran nito at ngumuso sa lokasyon ng Kuya niya. "Your brother is resting, we're not supposed to make any sound."

She gave an eye roll.

"Brother, the princess of Henia wished for your entertainment—"

Sadyang may pagka-sayad din ang babaeng ito minsan. Hindi na niya natapos ang kaniyang sasabihin dahil tinakpan ko na ang bunga-nga niya. Nakita ko pa ang mahinang paggalaw ni Lucius, pero hindi siya nagdilat ng mata.

"Iayon mo naman sana ang kapilyuhan mo sa sitwasyon, Amelia. Your brother and I are not what you think we are, stop making me feel embarrassed over the Crown Prince."

"Ay sus, tumutulong lang ako, ate."

Hindi nakakatulong ang ginagawa mo.

Gusto ko sanang pagsabihan ito, subalit pinilit ko na lamang maglabas ng isang malalim na buntong-hininga.

I don't really like arguing with her. Her positivity flourished outside the berserker, and I am just a small dark entity that could be wiped out in a snap.