✓ | The Clandestine Memoir (Fate's Transgression Series, #1) [UNDER REVISION]

Chapter 38

~•[Chapter 38]•~

OMNISCIENT:

"BROTHER!"

The walls of the Palace were greeted by a roar of the lioness of the Royal Family. Matalas at mukhang nagtitimpi ang mukha ni Frencia habang mabilis na humahakbang sa marmol nilang sahig. Nakasuot ng pormal na damit ang dalaga dahil isa ito sa mga patakaran ng palasyo.

Every royal member of the family must be presentable when roaming around the Palace. Subalit, ngayon lang ito nangyari dahil isa sa ugali ni Frencia ang hindi sumusunod sa patakaran, lalo na sa pananamit.

Bilang prinsesa, lumaki siyang may gintong kutsara at pribilehiyo sa halos lahat. Bukod tangi ang ganda ng kambal, at namana nila ito sa kanilang yumaong ina. The twins and Lucius have charcoal colored hair, while Prince Lurren and Leveius went after their father's gene, which is blonde.

"PAG NAKITA TALAGA KITA, MALILINTIKAN KA SA AKIN!" inis na inis na bulyaw nito.

Lahat ng nakasalubong ng prinsesa ay tumatakbo pagkatapos batiin ang dalaga. Minsan lang maglabas ng poot ang dalaga dahil kilala ito sa pagiging masayahin. Ngayong araw lang talaga nagkaroon ng hidwaan sa magkakapatid.

Frencia's heels echoed in the walls together with her outburst, calling Leveius who is nowhere to be found. Nadatnan ng prinsesa ang ama na nasa expounded room kung saan ito namamalagi para harapin ang mga dokumento na hinihintay ng kanyang approval.

"Nasaan ang magaling kong kapatid, Ama?" walang preno nitong sabi nang makalapit siya.

"Maybe in outer space, Cia." Hindi lumingon ang Ama nito sa kanya at natatawa lamang. "I can hear you from the Palace Gate, darling. What did your brother do this time?"

"Pinakialaman niya ang mga halaman ko!"

Lahat ng sinasabi ng dalaga ay pasigaw na ang dating. Sino ba ang hindi maiinis? Frencia has a passion for Science, just like her brother. The only difference is the field of work. Frencia focuses on botany, and her brother is a mad scientist.

"He killed my fucking plants in the garden, Father! Pati mga insekto namatay dahil sa kung anong kemikal na winisik niya roon. Hindi nakakatuwa!"

"Oh, that must be the newly developed weapon he was saying."

"Newly? Why did you approve such a lethal weapon, Father? Hindi na masikmura ang hardinan ko. Nakaka-imbyerna iyang anak mo!"

"Calm down, Frencia. Hindi naman siguro sinadya ng kapatid mo—"

"He definitely did, Father. Walang sadya-sadya ang kumag na iyon hangga't nawiwili siya sa ginagawa niya. Nasaan ba kasi ang pesteng yon?"

Umiling ang Hari. "Hindi ko pa siya nakikita simula kahapon."

"Excuse me, your majesty," pagbati ng dalaga at nagdadabog na umalis. May binubulong pa ito na hindi na narinig ng kanyang ama. Naiwan na lamang na nakangiti ang hari habang sinundan ng tingin ang kanyang magandang anak.

"You shouldn't have done that, Leve." His gaze went back to the papers, but he was aiming his words to the man who was hiding behind the tall curtains. "Frencia values that Botanical Garden. She raised most of the plants after your mother passed away."

"It was an accident, Father. Swear, hindi ko naman sinasadya na potent pala ang kemikal sa halaman." Napangiwi na lamang si Leveius sa sinabi niya. "Nadulas kasi ako nang my bubuyog na dumamo sa kamay ko, Ama! Buti nga hindi ako kinagat no'n."

"That lousy excuse is unacceptable for damage you did, my son."

Dumukwang si Leveius para kunin ang atensyon ng Ama. "Give her another set of rare seeds, Father. Mabilis tutubo ang halaman kapag mayroon iyon."