TBP Series: Alvaro Brothers; "Jerome Alvaro"

"CHAPTER FOURTEEN- In The Hands Of The Unsub"

+++++

Faye's POV.

I tried to open my eyes when I felt the unbearable pain in my head. Parang naparalisa ang katawan ko. Pakiramdam ko pagod na pagod ako at hindi ko maikilos ang buong katawan ko. Pati simpleng pag-dilat hindi ko magawa.

Gising na gising na ang diwa ko and I can hear unfamiliar voices talking near me.

'Did you send him the note?'

'Yes ma'am.'

'Good. Then we just have to wait for him.'

Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy nila, o kung sino ba sila.

Sinikap ko uling buksan ang mga mata ko. When I succeded, madilim pa rin ang nakikita ko. That's the time I realize na naka-blindfold ako, ang mga kamay ko ay nakatali sa likod ko, pati na mga paa ko. Then it dawned on me. Isa-isa kong naalala ang mga pangyayari mula ng kinuha ako ng mga di ko nakikilalang kalalakihan.

I started to panicked. Wala akong makita, hindi ko alam kung nasaan ako at hindi ko kilala ang mga kumuha sa akin.

Jerome... Siguro siya ang tinutukoy nila....

Gosh, no....

I tried to speak pero may takip din ang bibig ko. Nararamdaman ko na may mga tao pa rin sa paligid. Tiyak na pinababantayan ako ng kung sino mang kumidnap sa kin.

I flinched ng may biglang humigit sa braso ko.

'Oh, she's awake.' Anang babaeng nag-sasalita kanina.

Kinabahan ako. What would she do to me??

Impit akong napatili ng bigla niyang tanggalin ang tape na naka-takip sa bibig ko. Tapos ay hinatak niya ang buhok ko at inalis ang blindfold ko. Mangiyak-ngiyak na ako sa ginagawa niya. Pinikit ko ang mga mata ko dahil nasilaw ako sa liwanag ng ilaw.

'Open your eyes you fool!' Sigaw niya sa akin.

Wala akong magawa kundi sumunod dahil baka kung anong gawin niya sa kin. Pag-dilat ko ay bumungad sa kin ang isang mistisang babae. Her pair of blue eyes was staring at me intently. She has a curly blond hair and a pair of reddish lips. Matangkad din siya, palagay koy hanggang balikat lamang niya ako.

I was trying to remember kung san na ba kami nag-meet, o kung nagkakilala na nga ba talaga kami. Pero wala talaga akong maalalang pangyayari na nagkakilala kami.

'Wh-who are you?' I ask in a trembling tone.

Tumawa siya. Yung tawang malandi na para bang isa siyang kontra-bida sa pelikula.

'Who am I?' Aniya at mas hinatak pa ang buhok ko. Napapikit ako uli sa sakit ng pagkaka-hatak niya. 'You'll know it later. For now, just sit back and relax.'

She let go of my hair and walk like a model across the room.

'Guard her well or I'll kill you all.' Utos niya sa mga nag-babantay sa akin.

Huminga ako ng malalim para kalmahin ang sarili ko.

Hindi ko siya kilala, but I'm sure Jerome know her. Whatever it is that she's up to I know Jerome is not safe right at this moment. Baka pakuha niya din siya, at baka saktan nila siya. Fear made its way to my heart. Sumisikip ang dibdib ko isipin ko pa lang na mapapahamak si Jerome. Kung sana'y hindi na ako umalis ng walang kasama, hindi sana mangyayari ito. Hindi sana siya mapapahamak ng dahil sa akin.

Sana hinayaan ko na lang siya at hinintay mag-paliwanag.

Sa dami ng iniisip ko hindi ko na namalayang umiiyak na pala ako.