TBP Series: Alvaro Brothers; "Jerome Alvaro"

"CHAPTER TWENTY- Celebrations and Preparations"

+++++

A.N. Hindi ko maintindihan pero bigla na lang na hindi ko alam kung paano umpisahan ang chapter na to. Sumasabay ata sa mood ko. I am not feeling well this past few days.... Not that I am sick or what. May mga bagay lang na gumugulo sa isip ko and I am starting to feel worthless.
Oh well, wag niyong pagtuunan ng pansin ang pagda-drama ko. Echos lang ako.

And as always, hope you would enjoy reading this chap. Vote and Comment kung nagustuhan niyo siya ^_^

**********
The London Eye
London, England

Faye's POV.

'WILL YOU BE MY WIFE?'

Hindi ko alam kung tatawa ba ako, o iiyak o sisigaw dahil sa sinabi ni Jerome.
Now he's kneeling in one knee while holding out a ring in front of me.
I can't believe he's proposing to me. Really proposing to me right at this moment.
Naalala ko noong sinabi niya sa akin na gusto niyang magpakasal na kami. Sinabi ko na pag-iisipan ko muna iyon. Nagaalala ako noon na baka nabibigla lang siya at nadadala lang siya ng intensity ng relasyon namin. I was worrying na if I say yes at that time, I may regret it in the end.
Ayokong pagsisihan ang pagpapakasal ko sa kanya. Gusto ko, pag pumayag na akong maging asawa niya, wala na akong dinadalang anumang alalahanin sa dibdib ko.
I want to give him everything in me. Not just my body, but also my whole being.

And I am sure of that right now....

Matapos ng lahat ng nangyari, napatunayan ko na mahal nga talaga niya ako. That what we had is not just because of the intensity of the moment, but love. Pure love, a true love.

'Faye....' he tugged my hand.
He look a bit worried.
Kumurap-kurap ako to clear my eyes. Para kasing maluluha ako na ewan.
Huminga siya ng malalim at yumuko.
'I won't force you if you don't want.' Sabi niya.
I gasp with what I heard from him. Iniisip ba niya na ayokong pakasal sa kanya? Gosh! Eh kung pwede nga lang hilain ko na siya sa pinakamalapit na simbahan ngayon at magpakasal na kami ora mismo!
'No. Jerome, don't think na ayokong pakasal sayo.' I told him. I hold his face with both my hands so that he could look right into my eyes.
'I love you. And I wanted you to be mine for the rest of our lives. I want you to be my wife. Pero kung ayaw mo---' I shut him up by kissing him.
He's getting the wrong message. Mahal ko siya, mahal na mahal. At kung may lalaki man akong gusto na mag-hintay sa akin sa harap ng altar, siya yun. I wouldn't want anyone but him. Siya lang.
Siguro nga we are destined for each other. Kasi pagtapos ng mga nangyari, kahit ilang taon kaming di nag-kita, nagtagpo pa rin kami and now we had this relationship. Fate has its own way in giving people the perfect partner they could have. And fate gave me Jerome.... Sa dami ng tao sa mundo, sa dami na ng nakilala ko, siya pa rin ang ibinigay sa akin. And for me, he's my perfect match.
'Sooo....' he said in a bit hoarse voice after we kiss.
'Its a yes,  honey. Yes.' Matatag na tugon ko sa kanya.
He throw his head back and laugh out loud. Tapos ay sumigaw siya. I laugh with him. Nakakahawa ang hapiness niya.
Later on, isinuot na niya ang singsing sa akin tyaka ako niyakap ng mahigpit.
Hindi ko napigilan ang mga luhang pumatak mula sa mata ko. It was a tears of joy.
I really love the feeling I had to Jerome. It gives me a lot of thrill and excitement. Para bang anumang oras ay sasabog na ang dibdib ko sa sobrang saya.
'Why are you crying?' He said ng makita niya ang mga luha ko.
I shook my head. 'Tears of joy.' I answered happily.
He smiled. His usual smile that melts my heart. Then he leaned forward to kiss me once again.
This is it....
Finally we're engaged.  Finally, we're going to start living our forever together. And maybe have our happily  ever after....

*****
Faye's POV.

Ayala Tower
Ayala, Alabang.

'Wake up sweetie....'
I smiled when I feel a strong arm wrap around my waist. Unti-unti akong pumihit paharap at ikinawit ang kamay ko sa leeg niya.
'Good morning future husband. What are you doing here?' Tanong ko.
He's not living with me here in my condo anymore. Napag-usapan kasi namin na huwag na muna kaming mag-sama hanggat di pa kami ikinakasal.
Few weeks after we get back from London, nagsimula na kami sa paghahanda ng para sa kasal namin.
We've been too busy sa dami ng preparation na dapat gawin. Hindi ko akalain na ganito pala pag magpapakasal.
'I came to cook breakfast for you and to remind you about the gown-fitting scheduled today.' He explained.
The gown fitting. Ngayon na nga pala yun, muntik ko pang makalimutan.
I'm not just busy with my wedding kasi, I'm also busy with my business. Ang tagal ko ng nawala at kailangan na nito ang atensyon ko. Mabuti na lang at nandyan si Macy para asikasuhin ang mga bagay-bagay sa opisina habang wala ako.
Si Jerome naman ay tumutulong din sa pag-asikaso ng negosyo nilang magkakapatid. Lalo na't may plano silang mag-expand ng business. Tumatanggap din siya ng ilang offer ng endorsement since nalaman naman na na andito nga ang sikat na pinoy hollywood model na si J-Em sa Pinas.
But we have to keep our wedding a secret to the public. Pinakiusapan kasi kami ng manager niya at ng company na humahawak sa kanya na wag munang sabihin sa publiko ang pag-aasawa niya. It might destroy his carrer daw kasi.
What they were asking doesn't look appealing to me. But I have to agree for him, para hindi masira ang carrer na pinaghirapan niyang makuha.
Sa ngayon ang alam lang ng lahat ay meron siyang non-showbiz girlfriend.
Naputol ang pag-iisip ko ng maramdaman ko ang pag-dampi ng labi niya sa leeg ko.
'Jerome, what are you doing?' Tanong ko while gently pushing him.
'I miss you baby....' he murmered.
I laugh and pushed him hard this time. Bumangon ako at tinignan siya.
'Alam ko na yang style na yan Jerome.' Naiiling na sabi ko.
'Just one round, please?' He pleaded like a child.
'No my love. We will be late for our appointments.' I pinched his nose ang place a gentle kiss on his lips before I got out of the bed.
Dumiretso ako sa banyo at nag-shower na. After that, I went on my closet and get dressed.
Pag-labas ko ng kwarto nakahanda na ang breakfast sa table.
I smiled. This is one of Jerome's side that I love. His talent in cooking. He is such a good cook.
We started to eat in silence. Pagtapos ay umalis na kami.
'I can't come sa pag-fi-fit mo ng gown,  Faye. Bigla kasing nag-bago yung sched para sa photoshoot namin. I'm sorry baby.' Maya-maya'y sabi niya habang nagmamaneho.
'It's okay.' Sabi ko kahit pa medyo nalungkot ako sa sinabi niya.
He held my hand and squeezed it. 'Babawi ako. Promise.' He said with assurance.
'Hhmmm...' tumango lang ako at ngumiti sa kanya.
He dropped me by the mall kung san kami magkikita ni Macy.
'You take care of yourself jewels. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyari sayo.' Jerome said tenderly. Nakalaklak nga ata ng ka-cheezyhan tong fiancee ko. He's super sweet!
'Don't worry, mag-iingat po ako. And you must take good care of yourself too.' Paalala ko sa kanya.
'I will.' He said then he kissed me on my forhead.
Bumaba na ako ng kotse at nagpunta sa meeting place namin ni Macy.
A couple of minutes pass at dumating na din siya kasama si Nadia at Gwen, our friends.
'Hello bride to be!' Nadia snaps energetically as she hugs me.
Natawa na lang ako. Nung nakaraang buwan lang, ikinasal na siya sa boyfriend niya. Mabuti na nga lang daw at napaaga ang proposal ng boyfriend niya, kung hindi, baka daw nagkasabay pa kami.
Ipinag-kibit balikat ko na lamang ang sinabi niyang iyon.
We went to the wedding shop kung san ko pinagawa ang gown ko. I have to thank my mom for giving me that gown. Wedding gift daw niya sa akin iyon.
Nung ipakita na sa akin ang kinalabasan ng pina-design naming gown, halos lumuwa mata ko at malaglag ang panga ko sa ganda nito. Narinig ko pang sabay-sabay na napa-'wow' ang tatlo kong kaibigan. I didn't expect it would turn out this beautiful. Mahusay nga ang nakuha namin para gumawa ng gown.
I started fitting it. Namangha ako sa husay ng pagkakagawa nito! It fits on every curves of my body! Ni hindi sila nag-mintis sa sukat.
We just discuss for few unjustments on my gown. Wala naman na talagang masyadong dapat baguhin dahil halos perpekto na ang pagkakagawa non. Pero may iba lang akong gustong ipabawas at ipadagdag para mas gumanda pa ito.
After the gown fitting session, kumain kaming apat sa paborito naming resto, then we all get back to work.
I got so engrose with my work that I didn't even notice the time. Pasado-alas-sais na ng hapon ng maisipan kong ipahinga muna ang mata ko at isip ko.
I checked on my phone kung may text na ba si Jerome. To my dissapointment, wala pa siyang text o missed call kahit isa.
Since I am already tired, I decided to go home. Tinext ko na lang si Jerome at sinabihang uuwi na ako.
I was so drained and I needed a good rest.
Bigla akong kinabahan ng pagdating ko sa condo ko eh bukas ang pinto. I am sure that I locked the door before leaving this morning. How come it is open?
Kahit kinakabahan ay pinihit ko pa rin pabukas ang knob ng pinto tyaka kinapa ang main switch.
'Surprise!!!!!' Sabay-sabay na sigaw ng mga taong nasa bahay ko.
I gasp at natutop ko ang bibig ko. Halos maiyak ako ng makita kung ano ang inihanda nila para sa akin.
All my friends are here. My mom and dad, and other members of our family. Pati mga kaibigan namin ni Jerome at pamilya't kamag-anak niya ay narito rin!
They are holding out a banner na may nakalagay na 'Best Wishes.' May mga nakahanda ding pagkain sa mesa.
'Oh my....' sabi ko at ipinaypay ang palad ko sa harap ng mukha ko.
I am really at the verge of crying. I was so overwhelmed with their surprise.
'Aww. Don't cry my angel.' Sabi ni mama at nilapitan ako para yakapin.
'W-who planned this?' Tanong ko na pinipigil pa rin ang mga luhang bumagsak mula sa mata ko.
Nagtinginan sila tyaka sabay-sabay na napatingin sa likuran ko. Sinundan ko ang tingin nila.
And he was there. Holding a bouquet of roses and smiling from ear to ear.
'Jerome....' I murmured his name then made my way to him.
Sinalubong ko siya ng mahigpit na yakap at mariing halik sa labi. Hindi ko na pansin ang mga pangangantiyaw ng mga kaanak namin sa paligid.
'That was....' gagad niya ng matapos ang halik namin.
'Is this the reason why you didn't even send a single text to me?' Tanong ko. I doubt kung totoo din ba na may photoshoot siya today.
'Yep. My friends wanted to give me a stag party. But I declined their suggestion and planned this surprise for you. I know you'll be happy pag andito lahat ng taong malalapit sa atin.' Pag-amin niya.
Hindi ko na napigilang maiyak pa. He's way too sweet.
At this point, inisip ko kung ano ba ang nagawa ko to deserve a man like Jerome. Naging mabuti ba ako? Very good ba ako kaya heto ang reward ko? I don't know.
The only thing I know is....

I love him.

I love Jerome Alvaro.

With all my heart.

'I love you. Te amo. Saranghae. Mahal kita, ikaw lang.' He mouthed then claimed my lips once again for a mind-blowing kiss...

A.N.
Thank you for reading this chap once again! Kahit pa bangag na bangag talaga ang buong pagkatao ko while writing this, you still bare with me. Thank you for that.

If you hadn't read my first story here yet, check it out. The title is I'll Be. You can check my profile and find it there.

If you like this story, feel free to vote, share and comment here.

Like us on facebook: https://www.facebook.com/tbpseries or just search on The Bachelor Prince Series.

Let's be friends on facebook too: Just search MsMhae WP

And follow me on twitter: @IamMsMhae
and on Instagram: @iammsmhae

Kamsa Hamnida ^_~