ពន្លកស្នេហ៍ខុសវ័យ (SS4) completed ✔️

ភាគទី ២៤

   រាងខ្ពស់សង្ហារដើរចូលមកក្នុងផ្ទះ ខណៈដែលថេយ៉ុងក៏នៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវស្រាប់
   «យ៉ាងមិចហើយរឿងទិញដីនោះ» ថេយ៉ុងសួរនាំដោយការចង់ដឹង
   «យើងលែងទិញហើយ»
    «អាយ៎! មិនចឹង ហើយចុះការងារកូនស្រីខ្ញុំនោះ» ថេយ៉ុងពេលលឺចឹងក៏សួរបកភ្លាម
    «ដំបូងគិតថាចង់បានតែឡូវប្ដូរចិត្តវិញយើងមានការងារសំខាន់ជាងនេះដែលត្រូវធ្វើ រឿងការងាររបស់អេលីសកុំបារម្ភពីពេលនេះតទៅនាងលេងជាលេខាយើងទៀតហើយ ការវឹកហាត់បានបញ្ចប់ចាំពេលយើងទៅស្វីសវិញយើងឲ្យគេរៀបចំឯកសារបញ្ជាក់ឲ្យ» និយាយចប់ជីនក៏ចាកចេញទៅបាត់ទៅ

     ===
     រាជវាំងនៃអាណាចក្រខ្យូអ៊ូលយ៉ុងហ្គុត ចាំតាំងពីរាជទាយាទចាកចេញទៅធ្វើធុរៈនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងមកហាក់មានភាពស្ងប់ស្ងាត់បន្ដិច តែវាក៏មិនបានយូរប៉ុន្មានទេ
    «នែនាង! ឯណាបងលូអុីស?» អេរ៉ាដើរមកសួរហ្វីននីនៅសួរច្បាររាជវាំងបន្ទាប់ពីដើរឡើងហត់ពេញវាំង
    «ជើងមិនបានជាប់គ្នាផង» ហ្វីននីតបទៅវិញទាំងមើលមុខរបស់អេរ៉ាឡើយព្រោះរវល់រៀបចំផ្កា
    «នែ! ខ្ញុំសួរនាងនេះនិយាយជាមួយខ្ញុំបែបនឹងឬ!»
    «ប្រហើនហ៊ានស្រែកដាក់ព្រះនាងផង» ភីលៀងជំនិតរបស់ហ្វីននីឈ្មោះ រ៉ានីន ស្រែកប្រាប់ទៅកាន់អេរ៉ាវិញ
    «នាងចង់ស្លាប់ឬ... ហ៊ានស្រែកឲ្យយើងផងយើងក៏ជាព្រះនាងដែរ ពួកកញ្ចះដាច់ថ្លៃដូចពួកនាងនៀកឲ្យស្គាល់ខ្ពស់ស្គាល់ទាបផង»
    «ជាព្រះនាងដែលត្រូវបានគេដណ្ដើមអំណាច ពេលនេះធ្លាក់ខ្លួនជាឆ្កែចចកប្រមាញ់រកចំណីនឹងអី» ក្រោយពីស្ដាប់គេជេរជំនិតខ្លួនហ្វីននីក៏ងើបឈរងាកមកនិយាយជាមួយអេរ៉ាទល់មុខគ្នា
     «នាងហ្វីននី!»
     «បិទមាត់នាងបើមិនចង់ឲ្យខ្ញុំយករឿងនេះទៅប្រាប់ម្ចាស់ក្សត្រី ខ្ញុំមិនធនាថានាងនឹងមានមុខមកជាន់នៅទីនេះទៀតឬអត់នោះទេ» និយាយចប់ហ្វីននីក៏ចាកចេញទៅបាត់ទៅ ទុកឲ្យអេរ៉ាឈរក្ដោបដៃក្ដៅក្រហាយតែឯង
     «នាងហ្វីននីចាំមើលណា!»

     ===
  ក្រោយពីចាកចេញពីផ្ទះរបស់ថេយ៉ុងបានប៉ុន្មានថ្ងៃជីននិងឌីណាក៏មកជួបគ្នានៅភោជនីយដ្ឋានមួយដើម្បីនិយាយកិច្ចការ
  «លោកសម្រេចចិត្តហើយមែនទេ?»
  «សួរធ្វើអីក្រែងនិយាយគ្នារួចហើយតើ» ជីនសួរបកទៅឌីណាវិញ
  «ចុះអេលីស ខ្ញុំមើលដឹង!»
  «មិនទាក់ទងនឹងនាងខ្ញុំចេះចាត់ការហើយ» កែវភ្នែកមុតស្រួច ទឹកមុខស្មើរសម្លឹងទៅកាន់ឌីណា
   «បានចឹងមកជួយគិតផងថាគួររៀបចំពិធីមង្គលការយ៉ាងមិច» ឌីណាយកទស្សនាវដ្ដី នឹងរូបគំរូខ្លះៗឲ្យជីនមើល
   «រឿងរៀបការរបស់ពួកយើងកាន់តែលឿនកាន់តែល្អ ហើយធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាដឹងផង»

   ក្រាក!
   សំលេងទា្វរបើកឡើងមកអេលីសស្ដាប់លឺចំពេលដែលជីននិយាយរឿងរៀបការជាមួយឌីណា នាងដើរទៅជិតជីនហើយសួរនាំបញ្ជាក់
   «ជាការពិតឬអ៊ុំនឹង....»
   «ពិតពួកយើងនឹងរៀបការ!» មិនត្រឹមតែនិយាយនឹងមាត់តែជីនក៏ចាប់កាន់ដៃរបស់ឌីណាជាការបញ្ជាក់ដែល
   «អុំជីន និយាយថា... ថាមិច... រៀបការ? ហើយ... ហើយចុះខ្ញុំ ... កូន... កូនរបស់ពួកយើង...» អេលីសគាំងនិយាយលែងចេញពេលដែលជីនលេងមកនិយាយស្រស់ៗបែបនេះ
   «កូន... ហុឹស! ឯងច្រលំទេដឹង យើងដេកជាមួយឯងតែប៉ុន្មានដងមិចនឹងអាចឲ្យឯងមានកូននោះ» ជីន វាចាបែបសើចចំអកហាក់មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងដំណាក់ទឹកភ្នែករបស់ស្រីតូចអីបន្ដិច
   «អ៊ុំគិតខ្ញុំជាស្រីរបៀបនេះរហូតមកមែនទេ» ទឹកភ្នែកទប់លេងជាប់ស្រក់ចុះមកបង្ហាញពីក្ដីឈឺចាប់
   «ត្រូវហើយ ... ផ្លាច់!» ដៃតូចលើកទៅទះមុខស្រស់សង្ហាររបស់នាយឡើងក្រហមរងៀល
   «ខ្ញុំស្អប់អ៊ុំ!» និយាយចប់អេលីសក៏រត់ចេញទៅបាត់ទៅ ឌីណាឃើញចឹងក៏សួរទៅកាន់រាងក្រាស់
   «មិនជ្រុលទេអីដែលធ្វើបែបនេះ នាងមានកូនណា!»
   «ខ្ញុំដឹងតែបើហ្រ្វីយ៉ាមិនសាបសូន្យខ្ញុំនិងអេលីសគ្មានថ្ងៃរស់នៅជាមួយគ្នាបានសុខឡើយ»
   «លោកនិយាយត្រូវបើគាត់មិនស្លាប់ខ្ញុំនិងសូនីក៏មិនអាចនៅជាមួយគ្នាដែរ» ឌីណានិយាយហើយងាកទៅមើលអង្គរក្សរបស់ជីនដែលឈរនៅខាងក្រៅបន្ទប់

   អេលីសរត់ចេញមកខាងក្រៅភោជនីយដ្ឋាន ខណៈដែលភ្លៀងចាប់ផ្ដើមធ្លាក់មិនឈប់ នាងតូចរត់កាត់ភ្លៀងយំមិនឈប់ដោយមិនចាប់អារម្មណ៍ក៏ត្រូវឡានមួយបើកមកបុកបន្ដិច
   ផាំង!
   «មានរឿងអី?» សំលេងស្រែកសួរកូនចៅហើយអ្នកដែលអង្គុយក្នុងឡាននោះជារាជទាយាទលូអុីសនេះឯងទ្រង់ចេញពីប្រជុំជាមួយលោករដ្ឋមន្រ្ដីបំណងមករកអីញាំ
   «រាជទាយាទ! ខ្ញុំថាយើងបុកត្រូវមនុស្សហើយ!» លេអូនិយាយហើយអូស្កាក៏ចេញទៅមើល ដោយចង់ដឹងលូអុីសក៏ចេញទៅដែលតែពេលដែលឱនមើលឃើញថាជាអេលីសទ្រង់ក៏បើកភ្នែកធំៗប៉ុនពងមាន់
   «អេលីស! អូនយ៉ាងមិចទៅហើយ?»
   «បងលូអុីស! ជួបបងប្រសើរណាស់... កុំ... កុំប្រាប់អ្នកណា!» និយាយបានត្រឹមនេះនាងតូចក៏សន្លប់បាត់ទៅ
    «អេលីស! ៗ» លូអុីសលើកបីនាងតូចចូលឡានហើយបើកសំដៅទៅមន្ទីពេទ្យ
    «កុំកើតអីឲ្យសោះក្មេងល្អ»