say something | yoonmin

47

Çok önemli not:
İtalik yerler Jimin'in geçmişinde yaşadığı anılar ve bu anılara karşı aklından geçirdikleri. Anlaşılmayan, net olmayan bir yer olursa lütfen satır arası yorumlarında belirtin ki yardımcı olabileyim. Anlamamanız da şart değil tabii biraz yorum atarsanız beni ekstradan mutlu etmiş olursunuz aynı zamanda. Keyifli okumalar hepinize 💜

×××

Jimin arabanın ön koltuğunda oturmuş, çalan şarkıya eşlik eden Jin hyungunu umursamadan kucağındaki albüme bakıyordu. Hislerini, aklından geçenleri, diline varmayan iyi kötü her şeyi içine yazmıştı. Yarı günlük, yarı fotoğraf albümü gibiydi çünkü içinde Yoongi'ye aşık olduğu ilk andan itibaren çektiği tüm fotoğraflar vardı. Yoongi'nin fotoğrafları, ona aşık olduğu için eskisinden daha güzel olan deniz fotoğrafları, orman fotoğrafları, ona aşık olduktan sonra eve ilk döndüğünde ailesi ile çekildiği fotoğraf, içi çıkana kadar ağlayıp sakinleşince çıktığı yürüyüşten bir fotoğraf, yoldan geçen bir adamdan zor bela yazarak rica ettiği Busan sahilinde bir fotoğraf, Yoongi'ye benzettiği bir kedi fotoğrafı, Yoongi'nin çaldığı kahverengi piyanosu, Jungkook'a çektirdiği kahverengi piyanonun yanında gözleri kapalı dans ederken çekilen bir fotoğraf, bir sürü başka Yoongi'nin fotoğrafları, Yoongi'nin elleri, kantinde, yıl sonu gösterilerinde, bir keresinde şans eseri karşısına çıktığı sahilde, aynı şekilde şans eseri karşılaştıkları bir kafede, kışın kar yağarken yüzünü buruşturduğunda, fazla güneşten gözlerini kıstığında, durakta susuzluktan baygın düşen bir köpeğe su verdiğinde, otobüste kulaklıkları ile uyuya kaldığında...

Jimin'in biriktirdiği, ifade edemediği ama etmeyi arzuladığı tüm hisleri, anıları buradaydı. Her bir fotoğrafın altında bir tarih, birkaç cümlelik bir metin vardı. Konuşamıyordu ama anlatmak istiyordu. Albümün başında da tam da bu yüzden "Jimin'in kalbi" yazıyordu. Diline varamayan ama kalbinden geçen her şeyini, tüm varlığını kucağında taşıyordu Jimin şu anda.

Gergin ve biraz da korkmuş hissediyordu ama aynı zamanda oldukça heyecanlıydı da. Bundan sonra her şeyi akışına, olacağına bırakmıştı. Yoongi'yi çok seviyordu ve daha fazla belirsizlikle yaşamak istemiyordu. Jimin kendine güvenmiyordu ama ailesinin yanında arkadaşları ve sevdiği adamdan ayrı geçirdiği bir haftada kendine, en azından Yoongi'nin sevgisine güvenmesi gerektiğini hatırlatmıştı. Çünkü Yoongi'nin sevgisini biliyordu, ağaçları, hayvanları, müziği, notaları, kahverengi piyanosunu ne kadar sevdiğini biliyordu. Sevince ne kadar güzel sevdiğini çok iyi biliyordu. Bu listeye girmiş olmak şaşkınlık ve mutluluk veriyordu ona. Imkansızı başarmış gibi, hayallerine kavuşmuş gibi, şaşkın bir mutluluk vardı içinde. Henüz emin değildi sanki çevresinde olup bitenden. Bir yanı acele etme önce bir Yoongi ile yüzleş diyordu, diğer tarafı ise Yoongi bizi her şekilde çok sever ona güven diyordu...

Jimin şimdilik ikisi arasında bir yerlerde, arafta saklanmayı denemişti. Ne fazla rahat, ne fazla kasıntı olmalıydı. Ikisinin de fazlası itici görünebilirdi.

Seokjin sonunda arabayı okulun içine soktuğunda ve geniş bahçenin göz önünde bir yerine park ettiğinde Jimin gergince bakmıştı hyunguna. Daha Busan'dan buraya kadar onu kendi elleriyle götürmesi bir yana, okula kadar da bırakması mahcup etmişti genç olanı. Hyungunun onun için endişeli olduğunu biliyordu, kaç defa konuşmaya çalışsa da Jimin ayrıntıya girmeyi hep reddetmişti. Kardeşinin mizacının bu olduğunu biliyordu tabii büyük olan, Jimin hiçbir zaman dertlerini anlatmazdı çünkü. Küçükken uğradığı zorbalığı da anlatmadığı gibi. Neyse ki o zamanlar Seokjin ona belli etmeden duruma el atmıştı ve çocukları iyice korkutmuştu. Kardeşini sahipsiz sanmalarına izin vermezdi. Konu Jimin'se Seokjin çok başka bir insana dönüşebilirdi.

Şimdi de olaya el atmak gerekebileceğini düşünmüştü. Olası bir kötü durumda kardeşinin yanında olup ona destek olmak için bir süre Seoul'de kalmaya kararlıydı. Jimin'i okula bıraktıktan hemen sonra da Jungkook ile yaşadıkları eve geçecek ve yatıp dinlenecekti kardeşinin işi bitene kadar.