Kaybolan Yıllar | Ender & Kaya

0.2 - Ufak Tefek Kıskançlıklar

"Ka ya!?"

"Ender??"

...

"Sen ne arıyorsun benim odamda?!"

"Ben ne arıcam senin odanda? Hem burası benim odam."

"Ne demek benim odam? Sen kafayı yedin herhalde yolunu şaşırdın!"

"Hayır şaşırmadım ya odam burası benim."

Ender saçlarını elleriyle geriye tararken bornozlu olduğunu fark eder ve hızlıca üstünü eliyle örter.

"Çabuk arkanı dön!"

"Ayh meraklı değilim seni görmeye."

"Kaya dön dedim!!"

Kaya bıkkın bir ifadeyle arkasına döner. "Git giyin üstünü bekliyorum."

"T tamam." hemen üstüne rahat bir şeyler giyer ve Kaya'nın yanına gelir.

"Bu nasıl oldu? Bir yanlışlık var herhalde. Çağırdın mı görevli birini?"

Kaya ona bakar "Söyledim gelir şimdi."

Görevli kısa sürede gelir. Ender ve Kaya ona durumu izah eder. Adam gidip bir kaç görüşme yaptıktan sonra tekrar yanlarına gelir başka odalarının olmadığını söyler. Ender gitme fikrini ortaya attığında ise dışarıda yoğun kar yağışı olduğunu bahane ederek yolların kapatıldığını anlatır.

Ender gözlerini devirir ve koltuğa oturur. Kaya adama teşekkür edip uğurlar. Daha sonra Ender'in yanına oturur.

"Ender tamam sıkma canını, şuan buna mecburuz."

"Off iyi tamam. Napalım artık katlanıcaz. Ben bir Masal'ı arıyım." Telefonu alıp Masal'ı arar.

Masal telefonu saniyesinde açar. "Annecim?? "

"Tahmin et ne oldu kızım."

Masal kendi kendine sevinir. "Hayırdır annecim ne oldu?"

"Baban da burdaymış-"

Masal şaşırmış gibi yapar. "Ne! Hadi canım! Nasıl olur bu ya?"

"Valla biz de bilmiyoruz, nasıl denk geldiyse artık.. Hayır başka oda da yokmuş. Üstüne üstlük yollar da kapalıymış."

"E siz de orda tıkılı kaldınızz."

"Aynen öyle."

"Çok üzüldüm annecim ya. Eee siz şimdi aynı odadasınız yanii.."

"Eh evet maalesef."

"Anne bak kıyafetlerine dikkat ett, babamdaki göz göz değill. Bilmem anlatabildim mii.."

Masal gülerken Ender somurtur. "Çok konuşma sen bakayım."

"Tamam tamam, kapatmadan babamı verir misin konuşucam da."

"Okey veriyorum."

Ender telefonu Kaya'ya uzatır. Kaya telefonu alır. "Efendim kızım?"

"Baba neler olmuş ya üzüldüm ama sen üzülme."

"Yok kızım üzülmek değil de saçma oldu yani."

"Babacım aman diyim hakim ol kendine."

"Neden ki?"

Masal gülerek yanıtlar. "Yani annem diye demiyorum ama taş gibi kadın, olur da gözün mözün kayar-.."