Kaybolan Yıllar | Ender & Kaya

0.9 - Özledim

"Annen bize geri dönecek.. Yeniden aile olucaz.. Ve bu sefer kimse ayıramayacak beni sizden.."

...

Caner Erim ile birlikte gelir hastanaye. O sırada Masal kalkmıştır. İkisi de Ender'i görmek isteyince ikisini de yoğun bakıma alırlar kısa süreliğine. Masal ağlamaktan harap olur. O korkuyla odadan çıktığında ise yeniden babasının kollarına sığınır. Kaya onu sarmaladığı gibi Erim'i de babası gibi yanına alır. İkisinin teselli ederken sonradan gelen Yıldız da ona destek atıyordur.

Sertap da yurt dışından döner. O da ilk iş hastaneye ziyarette bulunur. Saatler geçer kalabalık olmuştur iyice.

"Çocuklar siz artık eve gidin."

"Hayır baba annemi bırakmam."

"Evet Kaya abi bende."

"Olmaz öyle şey. Burası size uygun bir yer değil. Zaten anneniz uyuyor, şuan gayet de iyi yapabileceğimiz bir şey yok."

"Olsun yine de bekleriz biz."

"Kızım lütfen. Bak Erim de sizde kalsın hatta iyi olur yalnız kalmayın."

"Ben burayı bırakmak istemiyorum ama. Sende gel o zaman madem yapacak bir şey yok. Niye bekliyorsun?"

"Birinin kalması lazım da ondan."

Caner lafa atılır. "Abi sen bu gün eve git Masal'la. Ben kalırım gece."

"Olmaz ki öyle Caner."

"Olur abi olur." Masal'ı işaret eder gözleriyle.

Kaya bir Masal'a bir Erim'e bakar. "İyi peki, birlikte gitsek olur dimi?"

"Olur babacım.. Sen bari yalnız bırakma bizi."

"Tamam güzelim. Gelin hadi." Kalkarlar.

"Yarın sabahtan gelicez ama." Diyerek kalkar Erim.

"Tamam geliriz."

Yıldız'ın aklında Nalan ve Şahika'nın oyunu vardır. Kaya'ya anlatması lazımdır. Yanına gelir. "Kayacım bende geliyim sizle."

"Gel Yıldız."

Sertap ve Caner orda kalır. Diğerleri eve geçer.

...

Gece geç saatte çocuklar anca uyuyabilir. İkisi de salonda uyumuştur. Onların üstünü örter Yıldız.

"Kaya kahve ister misin?"

"Yok istemiyorum sağol."

"Tamam.. Bahçeye çıkalım mı seninle biraz konuşmam lazım."

"Olur çıkalım." Bahçeye çıkar otururlar.

"Hala aklım almıyor nasıl oldu bu? Senin nerden haberin oldu?"

"Ender beni aradı, arabaya binmiş bana geliyordu nerde olduğumu sordu hatta. Sonra frenlerin tutmadığını söyledi.. Bir anda oldu herşey.."

"Aklım almıyor. Nasıl tutmaz bu fren? Kesin bir iş var bak gör."

"Bilmiyorum. Ama peşini bırakmıycam."

"Bırakma tabi."

"Sen başka bir şey mi diyceksin?"

"Ya evet ama nasıl denir bilmiyorum."