Kaybolan Yıllar | Ender & Kaya

0.3 - Karar

"Sana benden başkası öyle dokunamaz!"

...

E

nder bir kaç saniyeliğine kalır öyle. "Kaya.."

"Bir daha böyle bir şeye mecbur bırakma beni! Yapma bunu artık.." titrek bir nefes vererek onu bırakır içeri döner.

Ender de bir kaç dakika sonra peşinden gider. Odaya çıkar. İçeri girdiğinde Kaya duştadır. Onun sinirlendiğini bildiğinden üstüne çok gitmez. Haklıdır da Bora fazla samimi davranmıştır ona. Bir yandan da hoşuna gider Kaya'nın bu kıskançlığı. Odaya yiycek bir şeyler söyler. Sakin bir akşam yemeğinin iyi geleceğini düşünür.

Kaya yarım saat sonra duştan çıkar, biraz daha sakindir. Ender üzerine rahat bir elbise giymiş, oda servisinin getirdiği yemekleri masaya özenle dizmiş onu bekliyordur.

"Sıhhatler olsun." Gülümser.

"Sağol"

"Acıkmışsındır diye düşündüm yemek söyledim bize. Gel otur hadi." Yerine oturur.

"İyi düşünmüşsün." O da yerine geçer oturur.

Birlikte yemeklerini yerler, Kaya pek fazla konuşmaz. Oda servisi gelip orayı toplar.
O sırada Masal Ender'i görüntülü arar.

"Masal görüntülü arıyor, gel.." diyip açar telefonu.

Kaya arkadan yaklaşır ama arasında fazlaca mesafe bırakır.

Masal sevinçle "Hellooo! "diye bağırır.

"Kızımm, hayırdır bu ne enerji?"

"Annemle babamı aynı kerede görüyorumm ondandırr."

"Yollar açılsaydı bir iyiydi. Kaldık burda böyle." diyerek gözlerini devirir Ender.

"Olsun annecim ya ne güzel tatil oldu size de."

"Hıı evet."

"Babacım niye uzaksın sen? Yaklaşır mısın ekrana göremiyorum senii."

"Yaklaşıyım kızım.." biraz çekinerek yaklaşır, Ender'in boynuna nefesi değecek kadar yakındır. Tam yanına geldiğinde Ender onun nefesini hisseder, içi bir tuhaf olur kalp atışları hızlanır. Boğazını temizleyerek Masal'la konuşmaya devam eder. Ona planını öğrendiğini belli etmez. Kaya'da aynı şekilde. Konuştuktan sonra telefonu kapatır. Ender arkasını dönene kadar Kaya doğrulmaz, yıllardır kokusuna hasret olduğu saçlarını koklar..

Ender arkasını döndüğünde Kaya'yla burun buruna gelir. Kaya'nın kapalı gözleri yavaşça açılır. Ender'in dudaklarında gezinir bir süre. Kadının nefesi kesilmişti adeta. Dudaklarına yapışmak istedi ama yapamadı. Bir kaç saniye sadece birbirlerinin dudaklarına bakarlar.

"Ender.."

Kadın sözünü kesti. "Napıyorsun Kaya.. Çekilir misin lütfen?"

"Bir şey yapmıyorum Ender. Senin yüzünden hiçbir şey yapamıyorum görmüyor musun?"

"Doğru olan da bu zaten. Aklından her ne geçiyorsa yapma. Uzak dur benden.." der istemeye istemeye. Sonra da arkasını dönüp lavaboya girer.

Kaya'nın sinirleri bozulur, üstüne bir ceket alır ve kapıyı çarpıp çıkar. Ender sert kapı sesiyle ağlamaya başlar. Onunla aynı ortamda olmak iyi gelmiyordur. Yüzünden inen her bir yaş sanki Kaya'yla geçirdiği anılardır. Kayıp gidiyordur..