prisoner of love ( BL )

8. Bölüm

Yine  ders çıkışı eve gidiyorum  aradan 10 gün geçti ama Doruk hala aynı  .
Artık benden uzaklaşmaya çalıştığını kesinleştirmiş oldu . Bugün yine mesaj attım ve o yine beni geçiştirdi  .
sürekli dışarıda takılıyor, ben ise sürekli evde ders çalışıyorum  eve vardığımda saat 17:00  i geçmişti kapıyı açtım  salona ilerleyip çantamı  çıkardım daha sonra da odama geçip  üzerimi değiştirdim .

Mutfağa geçtiğim sırada Doruk un odası açıldı ve Doruk çıktı ardından da Ela !
Onları görünce donup kaldım  .
Yanıma gelip gülümsedi Ela "selam Atlas naber "
Diye sorunca kendime geldim  "iyi senden "
Diyebildim zar zor .
"İyidir ya . Doruk bana yemek yapacağını söyleyince buraya geldik  biraz odasına  bakmak istedim şimdi de yemek yapacağız " dedi heyecanlı bir şekilde .
"Hmm anladım  " deyip Doruk a baktım  "evde olmayacağını düşünmüştüm " dedim  "evet fikir değiştirdim ayrıca sana bir haberimiz var " deyip Ela nın elini tuttu  zaten anlamamak için  salak olmak gerekirdi .
"Hmm " dedim mutfak masasına yaklaşıp sandalyeye oturdum çünkü ayakta durursam ayaklarımın ihanetine uğramam bir kaç saniye mi alacaktı.
"Evet ... Biz artık çıkmaya başladık " dedi.
Ela ile göz göze gelerek  gülümsediler birbirlerine .

Boğazım düğümlendi  bir an önce kalkıp gitmem gerekiyordu ama ben yapamıyordum  gülümsedim yarı sinirli halimle onlara hiç bir şey  belli etmemek adına büyük çaba gösteriyordum.
"Öylemi çok sevindim umarım mutlu olursunuz " dedim  sonrada " şey benim ders çalışmam lazım takılın siz " diyerek zor da olsa kalktım yerimden ve odama geçtim . Kapımı kilitleyip yatağıma oturdum  ağlamamam lazım  çünkü ağlayıp herşeyi berbat etmek, sevdiği insan la geçireceği günü mahfetmek istemiyorum .

Ben yaklaşık 10 dk boyunca güçlü durmaya çalışıp derin derin nefesler alırken   kapım çaldı  ve arkasından Ela nın sesi geldi
"Atlas bırak şimdi dersleri falan sen de gel hep birlikte vakit geçirelim " dedi  ben cevap vermedim o da uzaklaştı kapımdan .
Güçlü durmam gerekiyordu ama gözlerim benden bağımsız bir şekilde akmaya başlamıştı bile .
Ne yapacağımı bilmez bir halde oturuyordum yatağımda.

Aradan yarım saat geçmişti kendime çeki düzen verip açtım kapımı onlar hala mutfakta bir şeyler yapıyorlardı Ela bana baktı gülümsedim  ve yanlarına ilerledim "iyi misin solgun görünüyorsun " dedi ve o öyle söyleyince  Doruk ta bana baktı "iyiyim sadece biraz yorgunum " dedim üzerinde fazla durmamasını umut ederek.

Bana arkaları dönük tü  Ela salata  yapıyor  Doruk ta balık temizliyordu sanırım fırında yapacaktı , üzerinde mutfak önlüğü vardı ve her zamankinden daha da yakışıklı görünüyordu .
Geçen 10 gün boyunca onu pek göremediğim için çok özlediğimi farkettim  .
Ela ile sohbet ederken çok mutlu görünüyor , sürekli gülümsüyordu  .
Hayallerinizi başkası ile yaşadığını görmek , onu izlemek zorunda olmak ne kadar enteresan öyle değilmi?

Ben Doruk a bakarken bir an Ela nın da beni izlediğini farkedince  kafamı başka yöne çevirdim  çünkü  Doruk u bu kadar hayranlık ve özlemle izlerken ona tuhaf görünebilirdim.

Yemekler yenildi etraf toplandı ve Doruk Ela yı taksiye kadar  bırakmak için  onunla birlikte çıktı evden.
İşkence gibi geçen bir yemekten sonra kendimi direk banyoya attım  ağlamak için en harika yere...
suyu ayarlayıp açtıktan sonra altına girdim daha fazla dayanamayarak içimde tuttuğum bütün yaşların  birbiri  ardına sıralanmasına izin verdim .

Kalbimin birisi tarafından yerinden söküldüğünü hissediyordum  .
Yaşadığım acının tarifi yok inanın bana.
Aynı anda hem nefesiniz kesiliyor hem organlarınız sökülüyor o an orada ölmek istiyorsunuz.
Artık sürekli gözümün önünde olacaklarını düşündükçe nefes alamıyordum  .
Hala Nefes alamadığımı hissedince derin derin nefesler alarak çıktım duştan belime havlu sarıp kapıya tutunarak  salona doğru adımladım.
"Atlas iyimisin  ne oldu " dedi geldiğini şuan farkettigim Doruk .
"Nefes alamıyorum "dedim zar zor   "nefes alamıyorum " diye tekrarladım .
Elimden tuttu beni koltuğa oturttu