HE [Happy Ending] (Completed)

အပိုင်း (၁)

"မှူး.."

ဒီနေ့က နှစ်ယောက်လုံးအားသည့်
Sunday ဖြစ်နေပေမဲ့
အိပ်ရာနိုးနိုးချင်း ဝေမှူးပိုင်က
နံဘေးမှာရှိမနေတာကြောင့်
လွှမ်းသုတ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်
အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။

၁၀ နာရီခွဲနေပြီမို့ မနက်စာသွားဝယ်တာ
ဆိုရင်တောင် ပြန်ရောက်သင့်နေပြီ။
ပြီးတော့မနက်စာကလည်း သူကိုယ်တိုင်
သွားဝယ်စရာမလိုပါဘူး ။
ဒီနေ့ အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးလာမှာပဲ။

မျက်နှာလည်း မသစ် ၊ ညကဝတ်အိပ်ထားသည့်
ဝေမှူးပိုင်နဲ့ ဆင်တူ Pajama အဖြူအဝါစင်းကြား
လေးလည်း မလဲဘဲ လွှမ်းသုတ
ထွက်လာသည့်အခါ
ဧည့်ခန်းကဆိုဖာတွင် MacBook တစ်လုံးရှေ့ချပြီး
ဖုန်းကလည်းတစ်ဖက်ကပြောနေကာ
အလုပ်ရှုပ်နေသည့် ဝေမှူးပိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

သူသည်လည်း ညအိပ်ဝတ်မလဲရသေး။

" ဘယ်ကနေ စတက်တာလဲ
အဲ့ဒီ post တွေက.."

"..."

"ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို နည်းနည်းလေးမှ
အသိမပေးတာလဲ။ ခင်ဗျားတို့လည်း ပြဿနာကို
ဖြေရှင်းထားတာမျိုးမရှိဘူး"

"..."

"အဲ့ဒီလူကို အလုပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့။
ဟိုလူတွေကို တစ်ယောက်မကျန် ကျေနပ်အောင်
ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် လိုက်တောင်းပန်လိုက်။
တကယ်ဆိုဒီကိစ္စထိ ကျွန်တော်ဝင်ပါစရာမလိုဘူး
ဦးမိုးထင်ကျော်။ ကျွန်တော့်ဆီက
ထိုက်တန်တာထက်ပိုတဲ့ လခ ယူထားရင်
အဲ့ဒါနဲ့ညီတဲ့ လုပ်အားကို ပြန်ပေး"

ဝေမှူးပိုင်ရဲ့ဘေးမှာ
လွှမ်းသုတ ငြိမ်ငြိမ်လေးဝင်ထိုင်လိုက်မိသည်။

တွန့်ချိုးထားတဲ့ မျက်ခုံးနှစ်သွယ်၊
တင်းတင်းစေ့ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတို့က
ဝေမှူးပိုင် တကယ်ဒေါသထွက်နေကြောင်းကို
ဖော်ပြနေ၏။

"ကျွန်တော် မနက်ဖြန်လာခဲ့မယ်"

ဝေမှူးပိုင်က ဖုန်းပြောခြင်းကို
အဆုံးသတ်လိုက်သည်။