35.bölüm:Ölümle burun buruna.
Ellerim kollarım korkudan sarılı yere çökmüştüm.Leya şuan ameliyathanedeydi .Yağız vurulmasın diye onun önüne atlamıştı.Yağız perişan olmuştu, ağlamaktan fenalaşmış ve bayılmıştı şimdi ise sakinleştirici yapmışlardı ve odada uyuyordu.Sağıma baktığımda Çağan ve Ülkü ağlamaktan uyuya kalmışlardı Deniz ise ortalıkta gözükmüyordu.
Bense ellerim kollarım bağlı Leyayı bekliyordum ve bir yandanda ağlıyordum.Bu hayyata tek sahip olduğum kişi Leyaydı o olmassa ben asla ayakta duramazdım.Karnımda ki bebeğim ve ben bütün bunları Leyaya borçluyduk.
Her şey tam düzelirken tekrardan bir şeyler oluyordu ve tekrardan hayatımız altüst oluyordu asla mutlu olamıyorduk olmayacaktık.Okadar yorulmuştum ki bu hayyatan Leya ve çocuğum olmasa bir dakika bile bu hayatta durmazdım.
Yavaşça ayağa kalktım ve lavaboya gittim.Yüzüme soğuk su çaptım, kendime gelmeye çalıştım.Tam o sırada bir el benim ağzımı kapattı ve beni duvara dayada.Korkudan gözlerimi yumdum.Karşımdaki kişinin nefes alışını iliklerime kadar duyabiliyordum.Korkuyla gözlerimi açtım.
Karşımda tanımadığım birisi vardı gözlerimi kısarak ona baktım kimdi bu? ve benden ne istiyordu.Karşımdaki"ağzını açacağım ama sakın bağırmayacaksın"dedi.Tamam anlamında başımı salladım ve elini çekti."Kimsin sen?"dedim korkudan ellerim titriyordu ama belli etmemeye çalışıyordum.
"Özgür"dedi."Ben Özgür Çağanın en yakın arkadaşıyım"dedi.Anlamsızca ona bakmaya devam ettim"her şeyi biliyorum Tuana karnında ki bebeğide"dedi.Daha fazla şaşırmıştım"sakın.."lafımı böldü"Çağan bilmiyor söylemeyeceğim ama.."dedi."Ama?"diye sordum ona bakarak.Kafasında ki maskeyi çıkardığında onu Çağanın odasındaki fotoğraflar sayesinde gerçekten tanıdım bu gerçekten Özgür denen o çocuktu.
"Ama sen söylemelisin"diye ekledi yarım kalan cümlesine.Sertçe yutkundum kafamı salladım"hayır kesinlikle söylemeyeceğim bu çocuktan haberi olmayacak öncekinden nasıl haberi olmadıysa bunuda bilmeyecek.Beni kandıran birine güvenemem"dedim.
Ellerini omuzlarıma koydu"Çağan isteyerek yapmadı Tuana sana yemin ederim, o adam"dedi sinirle gözlerini yumdu."Babası Yiğit abi o adamın ne kadar korkunç biri olduğunu bilmiyorsunuz sizin babanızın yaptıkları yüzünden sizi kendine düşman bellemiş bir durumda ve bu bebeği öğrenirse işler hiç iyi olmayacak.Çağana anlat diğerlerinede açilen kaçın nereye gidebilirseniz gidin ama Yiğit ve Burağın duracağı yok işi kan davasına dönüştürüyorlar"dedi sıkıntıyla.
"Bak Tuana şuan bana inanmaya bilirsin ama Çağanın sevgisine inan Yağız ve Ülkünün dostuluğuna inan ve Denizin kardeş sevgisine inan.Onlara güven onlar sana ihanet etmediler ve etmezler."dedi gülümseyerek."Sen peki" dedim "bunca şeyi nerden biliyorsun"diye sordum.Derin bir nefes aldı"Aslında Çağan benim düşmanım"dedi.Şokla gözlerimi açtım"bakma öyle en yakın arkadaşım düşmanım evet dedi"sinirden güldü ve devam etti"bazı yanlış anlaşılmalar oldu düşman ilan etti beni kendine bu hep böyle kaldı ama yıllarca hep birbirimizin en yakın arkadaşı olduk odasında bile fotoğraflarım duruyordu en son"dedi sırıtarak.
"Biraz tuhaf bir ilişkimiz var farkındayım ama bana güvenmesen bile Çağan güvenebileceğin bir çocuk o sana aşık Tuana seni gerçekten çok seviyor yapma bunu ona"dedi."Peki"dedim ellerimi lavavoya dayayarak"sen bunca olan biteni nerden biliyorsun"diye ekledim.Gülümseyerek bana baktı"ben Özgürüm Tuana beni yakında daha iyi tanıyacaksın ben herşeyi bilirim bilmediğim şeyler varsada onları anlarım."dedi.
Kahkaha attım"hadi be bak sen"bana bir adım atarak yaklaştı"sen mesela hala Çağana köpek gibi aşıksın ama sırf o gece duyduklarından dolayı ona bu kadar sinirlisin yoksa çoktan karnındaki çocuğu öğrenirdi"dedi.
Haklıydı aslında kendime göre ben çok haklıydım ama bu çocuk sadece benim çocuğum değildi Çağanında çocuğuydu bu çocuk ve bunu bilmeye hakkı vardı.Özgür denen bu çocuğa ne kadar güvenebilirdim bilmiyorum ama dediklerinde haklı olduğu ve çok mantıklı düşündüğü belliydi.
"Şimdi ben gidiyorum ama bundan sonra buralardayım beni daha çok göreceksin yani."El sallayıp çıkıp gitti.Ben hala olayın şokundayken telefonum titredi arayan Denizdi"Tuana Leyanın kalbi durdu çabuk buraya gel"diyen Denizin sesi duyduğum an gözümden yaşlar boşalmıştı elimdeki telefon kaydı ve yere düştü hızlıca yukarı kata koştum.
Yağızın sesi kulaklarıma geldiğinde yanlarına daha hızlı koştum.Yağız çığlıklar atıyor ve içeri girmeye çalışıyordu Çağan ve Ülkü Yağızı tutuyorlar, Deniz şoka girmiş bir şekilde ağlayarak Leyayı izliyordu.
"BİR ŞEY YAPSANIZA ALLAHIN CEZALARI NASIL DOKTORSUNUZ SİZ LEYA ÖLEMEZ O BENİ BIRAKMAZ"diye bağırıyordu Yağız ellerini yoğun bakımın camına dayadı ve çığlık atmaya başladı.Çağan"sakin ol Yağız nolur"diye yalvarıyordu ona.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bende.
Yağız hızla içeri koşmuştu Çağan onu tutamamıştı, doktorlar ve hemşireler onu çıkarmaya çalışıyorlardı."Bakın beyefendi işimizi yapıyoruz lütfen"dedi bir hemşire."Bak Leya burdayım yanındayım aç gözlerini"dedi Yağız Leyanın ellerini tuttu kafasını koluna dayadı.Sanki o an bir şey oldu filmlerdeki gibi birden kalp atış sesi yükseldi odada.Hemşirelerden biri"nabız alıyorum"dedi.Diğeri"mucize gibi resmen çocuk elini tutunca sanki hayata geri dönmek istedi"dedi.
Çağan sevinçle bana sarıldı Deniz ve Ülküde sarıldılar hepimiz şuan hayata yeniden başlamış gibiydik sanki Leyanın kalbinin yanında bizimde kalbimiz durup atmaya başlamıştı.Leya gözlerini açtı.Heycanla yanına koştuk"Leya?"dedi Yağız göz yaşları içinde.Leya önce bana sonra Yağıza ve diğerlerina bakmıştı"Yağız"dedi endişeyle"sen vurulmadın değil mi? iyi misin?"dedi.
Yağız ağlayarak cevap verdi"sen manyaksın kızım resmen beni kurtarcakken ölüyordun"dedi sinirle.Hepimiz güldük"çocuklar şimdi arkadaşınızı normal odaya alallım sonra konuşursunuz olur mu?"dedi doktor.
"Bende gelsem olmaz mı nolur bende geleyim hasta numarası yaparım isterseniz ama benide alın"dedi Yağız, doktor güldü"şuan olmaz gerekli tahlilleri yapacağız ama azıcık sabret delikanlı kaçmıyor sevgilin iyi şuan"dedi.Sevgilin deyince Leyanın anlamsız bakışları hepimizi güldürmüştü.
Leyanın normal odaya alınmasını beklerken Özgür duvarın arkasından bana gel işareti yapmıştı diğerlerine çaktırmadan yanına gittim."Ne oluyor?"dedim merakla.Sıkıntıyla nefes verdi"hiç iyi şeyler olmuyor Tuana"dedi.Sinirle ofladım"zaten ne biçim bir hayatımız varsa güzel birşey olunca asla mutlu olamıyoruz arkasından kötü birşey cıkıyor hemen,hayatımız kitap olsa okuyucular kafayı yerdi heralde"dedi.
"Bırak şimdi dalgayı Yiğit her şeyi biliyor"dedi.Anlamsızca ona baktım"tam olarak neyi biliyor Çağanın çok sevgili babası"dedim."Bebeği.."dedi."Bebeği biliyor ve her yerde seni arıyor."
Herkese merhabaaa.
Çok uzun bir aradan sonra tekrardan karşınızdayım galatadaya yazmayı okadar özlemişim ki size anlatamam.Bundan sonra ara vermek yok tam gaz hikayemize kaldığı yerden devam ediyoruz.Sizlerde bu süreçte yanımda olursanız beni çok mutlu edersiniz elimden geldiğince bu hikayemdede aktif olmaya çalışacağım.Galatadanın bende yeri hep ayrı bunu hep derim bilirsiniz.Ve bu güzel hikaye eskisinden çok daha iyi bir şekilde devam edecekk. :)
Öpüldünüzz<3
~iro
