BU İŞ BURADA BİTER

2.2K 106 98
                                    

Bu bölüm Ömer hocamızın zekasını konuşuyoruz baylar ve bayanlar...

"Multimedyada Ömer Hocamız var..:

ŞEVVALDEN

Sabah artık uyuşmuş sol yanağım yüzünden kalktım.

Yastığım nerede be? Kalın bir şey kafamın altında. Hafifçe kafamı kaldırmaya çalışırken kaldıramadım.

Başımın üstünde bir ağırlık vardı.

Lan. Ömer Hoca bu. Siktir be.

En son ders yapıyorduk. Uyumuşum! Yok artık. Rezillik ya. Neden uyudum ki?

Götümün altında hissettiğim telefonumu sağ elimle aldım.

Daha taksiti bitnedi bunun.

Bir dakika. Sol elim nerde? Ömer Hocanın elinde kaybolmuştu.

Saat 6.30 'du. Daha zamanım vardı. Bu zamanın tadını çıkarmak istedim sadece.

Daha uyanmamıştı. Uyansa hemen sen benim öğrencimsin demeye başlar, kalkardı.

Beni sevmediğini biliyorum. Keşke sevse.

Sadece öylece durup kokusunu içime çektim. O kadar.

Koku kendine has mıydı yoksa kendi kokusu mu böyle bilmiyorum. Ama bunda kaybolduğum kesin

Bu da zaten bana bir on yıl yeter.

Tahminimce yaklaşık yarım saat kendi telefonundan alarm çaldı.

Ben gözlerimi kapattım. Beni uyanık görmesin yanlış anlar falan sorgulamasını çekemem.

Kafasını hafifçe kafamdan çekip ne olduğunu algılamaya çalıştı sanırım bir süre.

Sonra hafifçe elindeki elimi dizimin üstüne bıraktı.

Kalbim kırıldı mı? Evet...

Ne bekliyordum ki zaten. Sanki bana deli divane olacaktı.

Komik şaka. Gülmedim ama.

Sonra yavaşça yanımdan kalktı.

Beni dürtmeye başladı. Ne yapmaya çalıştığını bilmiyorum.

Ne yapacak bir fikrim yok açıkçası.

Bende sanki yeni kalkmaya başlamışım gibi hafifçe gözlerimi açtım.

-Hocam.

-Günaydın ufaklık hadi kalk artık. Okulun ve okulum var. Uyuyakalmışsın burada

Dedi ve gitti.

Bende mal gibi etrafa bir süre daha baktıktan sonra lavaboya gidip işlerimi gördüm.

HOCAM'A | TAMAMLANDI✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin