Kylian'dan ;
"Seni bir kere bile görmeye gelmedi Kylian. En kötü zamanında yanında her zaman sadece benim olduğumu artık anlamalısın."
Rosa'nın dedikleri aklımdan çıkmıyordu.
Nasıl olurda beni görmeye gelmezdi ki?
Onun gözleri önünde ölüyordum az kalsın. Ve o bunu umursamadı mı?
Taburcu olalı neredeyse bir hafta olmuştu ve beni bir kere bile aramamıştı ya da mesaj atmamıştı. Evde ki eşyalarını almış ve gitmişti.
Beni bu kadar çabuk unutup gitmesine şaşıyordum.
Belki de bana karşı hiçbir zaman duyguları olmamıştı. Tek derdi siktiğimin şöhretiydi.
Çoğu kız gibi beni değil Mbappe adını istemişti.
Telefonum bir anda titremeye başladığında hızla yatağımdan kalktım. Bir umutla ekrana baktım ama annemin adını gördüm.
Sinirle açtım telefonu.
"Ne oldu anne?"
"Ne bu sinir oğlum?"
Cevap vermedim.
Annem konuşmaya devam etti.
"Aç mısın diye sorucaktım? Gerçi yanında Nisan vardır o yapmıştır bir şeyler."
Ne Nisan'ı anne?
Nisan hangi cehennemde onu bile bilmiyorum ben.
"Nisan yok yanımda."
"E nerede o zaman?"
"Bilmiyorum. Nereden bileyim anne? Onu en son maçın olduğu gün gördüm." sesimi biraz yükseltmiştim.
Annem sesli bir nefes verdi.
"Ne saçmalıyorsun Kylian sen? Birincisi bana bağırma ben senin annenim. İkincisi kız en başında beri hastanedeydi nasıl olurda onu görmezsin?"
Ne?
"Ne demek hastanedeydi? O beni hiç görmeye gelmedi. Lanet olasıca bir hayaletmiş gibi kayboldu ortalıktan."
"Kylian sen kafana aldığın darbe yüzünden delirdin sanırım. Anneciğim kız seni öyle kanlar içinde gördüğünde bile neredeyse kafayı yemek üzereydi. Kız güvenlikleri aşıp sahaya girdi senin için. Sana dikiş atılırken başında bekledi, ağladı o kadar."
Ne sikim dönüyordu burada?
Ama Rosa..
Bana öyle anlatmamıştı. Başıma bir ağrı girdiğinde seslice inledim.
" Kylian? Ne oldu? İyi misin? "
" Anne benim kapatmam lazım tamam mı? Seni sonra ararım." telefonu kapattığım gibi kafamı ellerimin arasına aldım. Önce Nisan'ı bulmam gerekiyordu ve her şeyi ondan dinlemem gerekiyordu.
Madem başından beri yanımdaydı o zaman nerelerdeydi?
Niye şuan yanımda değildi?
Onu nerede bulacağımı biliyordum.
Nisan'dan ;
" Gelmene gerek yok Miley. Ben yalnız mutluyum. Ciddiyim kafamı toplamaya ihtiyacım var."
"Günlerdir ne evden çıkıyorsun ne eve birilerini alıyorsun. Kokuşacaksın o evde biliyorsun değil mi?"
" Kokuşayım."
"Her neyse sen laftan anlamazsın. Bari perdelerini aç evinizin önünden defalarca geçtim ve sürekli perdeler kapalıydı."
"aynen açarım. Öpüyorum seni çok kapatıyorum."
