Taehyung's POV
මම ශොප් එකේ ඉදන් හෙමින් හෙමින් පාරේ ඇවිදගෙන එන ගමන් වට පිට බල බල ආවේ හැමදාම වගේ ලොකු සැකයක් එක්ක. ඒත් පහු වෙන හැම ගෙදරකම වයසක අය ඉස්සරහට වෙලා තේ බිබී ඉන්නවා දැක්කම මගේ ඔලුවට ආවේ නිව් යෝර්ක් වල මම කවදාවත් දැක්කේ නැති අමුතුම නිදහසක් මෙහේ තියනවා කියන එක.
උදේ හවස චිම්ස් කිචන් එකට යන්න ගොඩක් දුර ඇවිදන් යන එක මහන්සි දෙයක් උනත් ටව්න් එකේම නවතින්න තරම් හිතට හයියක් තාම මට ආවේ නෑ. අතේ තියන බඩු ටිකත් උස්සගෙන මම අන්තිමට ගෙදර ලගට ලන් වෙනකොට මගේ හිතට ලොකු බරක් නිදහස් උනා වගේ දැනුනත් ගෙදර ජනේලයකට අත් දෙකම තියාගෙන ගෙදර ඇතුලේ බලන කෙනෙක්ව දැක්කම මගේ හිතේ බයක් ඇති උනා.
සැක කරන්න බැරි තරන් සාමාන්‍ය විදිහට ශෝර්ට් එකයි ටී ශර්ට් එකයි ඇදන් හිටියත් පිටිපස්සෙන් විතරක් පේන ඒ මනුස්සයව මම සැක කරා. ලගම තියන පොල්ල දිහා බලලා හදිසියක් උනොත් බිමින් ඒ පොල්ල අරගෙන ගහනවා කියලා හිතාගත්ත මම හෙමින් හෙමින් ගෙදර ලගට යද්දි ඒ මනුස්සයා ඉස්සී ඉස්සී එබි එබී ගෙදර ඇතුල බලනවා මම දැක්කා.
මම හරියටම ගෙදර ලගටම ගිහින් හිටගෙන බලන් ඉන්නකොට ඒ කෙනා දොරේ හිලෙනුත් ගෙදර ඇතුල බලලා අන්තිමට ආයේ මගේ ගෙදර දිහා බල බල පඩිපෙල බැස්සේ ඉස්සරහා මම ඉන්නවා කියන එකවත් දන්නේ නැතුව. එයා ඉස්සරහා බලනකොට මාව දැකලා එයාව ගැස්සුන පාර එයා පපුවට අතත් තියාගෙන ලොකුවට හුස්ම ගත්තා.
"මයි ගෝඩ්, මම බය උනා. "
මම උත්තර නොදීම ඒ මනුස්සයා දිහා බලාගෙන හිටියේ මගේ හිතේ සැකය යවාගන්නේ නැතිව. අහිංසක මූණක් තියන ඒ මනුස්සයා කිසි වැරැද්දක් කරන්නේ නැතිවෙයි කියලා හිතුනත් මම ඕනේ දේකට ලෑස්ති වෙලා හිටියා.
"ම්ම්. ම..මම... සොක්ජින්... මම මේ.. මම මේ බැලුවේ කවුද ඇවිල්ලා තියෙන්නේ කියල මෙහෙට. "
"එහෙමද?"
"මම හොරෙන් බැලුව එක වැරදියි තමයි ඒත්-.."
"ඔව්. ගෙදරක කවුරුත් නැති වෙලාවක එහෙම හොරෙන් බලන එක ලොකු වැරැද්දක්."
YOU ARE READING
Safe Haven | Tae × Kook | Completed
Fanfiction"ටේයුන්. ඇයි මේ? ඔයා කොහෙද යන්න යන්න හදන්නේ?" "ඔම්මා මට කිය කිය ඉන්න වෙලාවක් නෑ." "ටේයුන්. ඔයා මොකක්ද කරේ කියනවා?" ඔම්මා හයියෙන් කෑ ගහද්දි මම ඉස්සරහා දොර ඇරගෙනම ඔම්මා දිහා හැරිලා බැලුවේ මම ඔම්මට කියන්න ඕනේ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරි උන නිසා. ලොකු...
