Safe Haven | Tae × Kook | Completed

Chapter 07

Taehyung's POV

"ටේ."

එකපාරටම මගේ නම මගේ පිටිපස්සෙන් කියනවා ඇහුනම මම පිටිපස්ස හැරුනේ මේ වෙනකන් ජිමින්ටයි, ජන්ග්කුක්ගේ පවුලේ අයට‍ය් ඇරෙන්න මම මගේ නම කාටවත් කියලා නැති නිසා. පිටිපස්සේ සොක්ජින් ඉන්නවා දැකලා මගේ හිතට අමුත්තක් දැනුනත් මම ඒක ගැන හිතන්නේ නැතුව මවාගත්ත හිනාවකින් එයා දිහා බැලුවා.

"ඔයාට සමහර විට කාත් එක්කවත් කතා කර කර යන්න ඕනේ නැතුව ඇති. ඒත් මමත් දැන් ගෙදර යන්නේ."

"එහෙමද?"

"මට සමාවෙන්න එදා හොරෙන් ඔයාගේ ගෙදර ජනේලයෙන් එබුනට. මම කොච්චර ඒක නවත්තගන්න හැදුවත් මට ඒ කැත පුරුද්ද අත් ඇර ගන්නම බෑ. "

මම හිනා වෙලා නිකන් හිටියත් එයා නොනවත්වා කතා කරගෙන ගියා. මුලදි මුලදි මට ඒක වදයක් වගේ දැනුනත් පස්සේ ඒක පුරුදු උන හන්දද මන්දා මගෙන් එයාට බාගෙට දෙන උත්තර වෙනුවට හරි උත්තර හම්බුනා.

"අද හරිම ලස්සන දවසක්. මම හරිම ආසයි මේ වගේ ගස් වල කොල අස්සෙන් ඉර එලිය වැටෙනවට. එතකොට අව්වත් නෑ, අදුරත් නෑ. ඒක නෙවෙයි ඔයාගේ අතේ තියෙන්නේ මොකක්ද?"

"මේ අර ජන්ග්කුක්ගේ පොඩි ළමයා මට ඇදලා දුන්න චිත්‍රයක්."

"මේ පියාඹන මාලුවෙක් නේද?"

"ඔව්.. සූ කිව්වේ එහෙම.."

මගේ අතින් ගත්ත චිත්‍රය බලලා ආයේ මගේ අතට දීලා ජින් එයාගේ කතාව පටන් ගත්තා. එච්චර කියවනකොට ජින්ගේ කට රිදෙන්නේ නැද්ද කියලා අහන්න ඕනේ උනත් මම ඒ ඔක්කොටම උත්තර දුන්නා.

"මම හරි ආසයි යුරෝපේ ටුවර් එකක් යන්න. ස්විටසර්ලන්ඩ් වල කෝච්චියක ගිහින් ඉතාලියේ පාරක කන ගමන් ඇවිදින්න. ප්‍රංශ රෙස්ටෝරන්ට් එකක රසම රස පේස්ට්‍රි එකක් කන්න. හැබැයි මට එච්චර හින තිබ්බට මම කවදාවත් මේ කැරොලයිනා ප්‍රාන්තෙන් එලියට ගිහින්වත් නෑ. "

සොක්ජින් ඒක කියලා හයියෙන් හිනා වෙනකොට එයාගේ හිනාව එක්ක මටත් හිනා ගියා. ඇත්තටම මමත් එයා වගේ නිව් යෝක් වලින් , බෝස්ටන් වලිම් එහාට කොහෙවත් ගිහින් තිබ්බේ නෑ කියලා කියන්න ඕනේ උනත් මම ඒ වගේ මගේ ගැන වැදගත් විස්තරයක් කියන්නේ නෑ කියලා හිතුවා.