Fake Wife of the Duke

CHAPTER 27

The night's lively in Calier's Palace. After the tournament, we went straight here. Mula kanina pa ang celebration, gumabi nalang ay maingay pa rin!

Parang pyesta lang! I can hear the clanking of glass as they say 'CHEERS!'. The laughs at hiyawan!

I look at Nicholaine who's in front of me, arranging different kinds of flowers na pinitas niya sa garden ng palasyo kanina!

Aming lamesa lang ata ang hindi maingay.

He then showed me a blue violet flower.

"This will look good on you, your highness!" masaya niyang sabi at nilagay iyon sa tenga ko.

"Thank you!"  I said then smiled.

Pinagmasdan ko pa siya ng ilang minuto pero agad ring tumayo. I can't just sit here staring at him!

"I'll get us some drinks!" pagpapaalam ko sa kaniya.

Pumunta ako sa kung saan ang mga inumin. I got a one small barrel of beer at binuhat ko iyon papunta sa table namin!

Nicholaine's jaw, dropped at the sight.

"Ano yan? Akala ko tubig?" kunot noo niyang tanong.

Umirap ako sa reaction niya.

"Come on! We're celebrating here tapos tayo magtutubig lang?" sabi ko sabay kuha ng beer at binigyan siya ng isang glass.

Ngumiwi siya habang tinitignan ang glass niya.

I demonstrated on how to drink it. At napailing lang siya at uminom na rin!

Nalukot ang mukha niya dahil sa lasa.

"You made it look like it tastes so good!" galit niyang sabi.

Wine lang ata iniinom nito! Tumawa nalang ako at binigyan pa siya. Uubusin namin ito!

Habang tumatagal ay nakikita ko ang paglapit ng mga tao sa lamesa namin at humihiyaw!

Nakita kong nakayuko na si Nicholaine at namumula. Bibigay na yan mamaya. Sobrang tahimik na niya eh!

"Chug! Chug! Chug!" sigaw ng mga tao nang magsalin ako ulit.

Umakyat ako sa upuan ko at tinukod ang isang paa sa lamesa at tinaas ang kamay kung na saan ang beer!

Naghiyawan na sila.

My drunk self being competitive, chugged the beer!

"Woooh!" sigaw ko pagkatapos kong maubos iyon!

Bumaba  ako sinalinan din ang mga nanonood. At naghiyawan na naman sila.

Naramdaman kong nahulog ang bulaklak kaya yumuko ako para kunin iyon. Then there was silence.

Tinignan ko kung ano ang nangyayari, at nakitang bumabalik na sa kaniya-kaniyang mga lamesa ang mga tao kanina!

"That's enough," I heard someone said but I can't point out who it is!

Hinablot nito ang baso na hawak ko at nilapag sa lamesa namin.

Nang mamukhaan ko na siya ay galit ko siyang tinulak! Pero sobrang hina nun! Is it because I'm drunk?

May mga kawal na kinuha ang barrel ng beer ko!

"Noo!" sigaw ko. "Give it back!" madrama kong sigaw ulit.

Pero walang nakinig at pinipigilan pa ako ni Felix! Walang kahirap-hirap niya akong hinawakan sa bewang.

"Stay still," he said coldly. "Don't make a fuss,"

Lumayo ako sa kaniya at galit siyang tinitigan! How dare he?

"You're so kill joy! Me and Nicholaine are having—" I stopped when I my vision spinned.

Tinukod ko ang kamay ko sa lamesa at napatingin kay Nicholaine na nakayuko pa rin.

I laughed at the sight of him! I laughed and laughed 'til my stomach hurts.

Hirap akong naglakad patungo sa kaniya and then I slapped his back a multiple of times!

"Are you crazy?" galit na sigaw ni Felix at hinablot ako papalayo kay Nicholaine.

Nakita kong inalalayan maglakad ng mga kawal si Nicholaine kaya nagpumiglas na naman ako para sumama sa kanila.

"Saan niyo siya dadalhin?!" sigaw ko. "Kidnapping yan! Ibalik niyo siya!"

My jaw dropped when I saw na pinasakay siya sa karwahe.

I worriedly looked at Felix.

"What are you doing! Help me! They're kidnapping—"

"They'll send him home don't worry," putol niya sa sinabi ko at napailing lang.

I stared at him, trying to process what he said.

Pabalikbalik ang tingin ko sa kaniya at sa karwaheng umalis na.

"You're just drunk," sabi niya at hinawakan ang pulsuhan ng kamay ko.

Naglakad kami papasok sa palasyo. Hindi na ako nagsalita. Naubos ata ang energy ko kanina.

Nang paakyat kami sa hagdan ay nagpupumiglas ulit ako.

Galit na akong tinignan ni Felix pero mas galit ko siyang tinignan.

We had a staring contest for a second before his face softens.

"You need to go to sleep, it's already late" he said calmly before lifting me up.

I also calmed when the familiar scent of him coated my nose. My home.

I wrapped my arms around his neck
Binaon ko ang mukha ko sa leeg niya at naramdaman siyang naglakad na.

"I miss you," wala sa sariling sabi ko.

He didn't respond and my heart hurts.

Nang makarating sa room ko ay pinaupo niya ako sa kama. Tinignan ko lang siya habang abala siya sa pagkuha ng nightgown sa cabinet ko.

Maya-maya ay may dala na siyang pinggan na may lamang tubig at tela.

Naramdaman kong lumapat ang basang tela sa braso ko at nagsimula siyang magpunas.

I stared at what he's doing for awhile then my eyes went to his face.

I smiled when I saw him so serious! I touched his cheeks and rubbed it gently.

"I miss you," sabi ko ulit pero hindi talaga siya sumagot!

Binalik na niya ang tela sa pinggan pagkatapos punasan ang binti ko

"Change your clothes," sabi niya at nilahad ang nightgown sa akin.

Parang bata akong umiiyak habang nagbibihis sa harap niya. Tinulungan pa niya akong suotin yun!

I cried. I hoped for him! I thought he had feelings for me! Pero akala ko lang iyon.

He never confirmed it. He never said that he loves me nor he likes me! So why am I still hoping for him.

I saw him put the blue violet flower on my vanity mirror. Tinanggal niya pala iyon.

Humiga na ako sa kama at kinumutan ang sarili. Pinikit ko na ang mga mata ko

I'm tired. For now, I just want to rest.

Naramdaman kong may umupo sa kama pero pagod na ang mga mata ko para tignan iyon.

I felt something on my forehead.

"I miss you more," he whispered.

And I smiled as I went to sleep.