Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
<^>
Dosyaları toplayıp raflara yerleştirdim. Önceki hastalarımın bilgilerini de en üst rafa yerleştirip yerime geçtim.
Şu an gelecek hastamı bekliyordum. Bir hafta bir yıl gibi geçmişti. Belki de merakla beklediğim için geçmedi günler. Onun bana anlatacaklarını fazlasıyla merak ediyordum.
Kapının tıklanmasıyla açılması bir olmuştu. İçeriye önce saç telleri girmişti. Sonrasında hızla içeri girip koltuğa oturdu. Ani hareketlerine hala anlam veremiyordum. Birisinden kaçar gibi bir hali vardı ama aynı zamanda fazla rahattı.
Bakışlarını yerden kaldırmadan sessizce otururken konuşmaya bir yerden başladım.
"Merhaba, bay Hwang. Nasılsınız?"
Sustu, yine.
"Bugün bizim ilk seansımız. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Rahat olmadığınızı biliyorum ama en azından iç duygularınızı kendi ağzınızdan duymak isterim."
Başını yerden kaldırmıştı yavaşça. Hala sessizdi ama en azından bu sefer göz teması kurabiliyorduk.
Elini ensesine atıp boynunu ovdu. Onun gerginliğini az da olsa almak adına oturduğum yerden kalkıp bardağa su doldurarak ona uzattım. Bakışları bu sefer de benimle bardak arasında mekik dokuyordu. Tereddütte gibiydi sanki. Yine de titreyen eliyle suyu alıp bir yudum içti.
Yerime geçip konuya döndüm.
"Gerilmenize gerek yok. Geçen sefer söylediğim gibi burada sadece biz varız. Siz ve ben. Konuşulanlar da aramızda."
Dediklerim onu biraz rahatlatmış olacak ki daha rahat pozisyonda oturup geriye yaslandı.
"Ben...beni zorla getirdi buraya. B-bana deli gözüyle bakıyor. Korkuyor benden."
Kaşlarımı çattım.
"Kim? Kim yapıyor bunları size?"
"Dedem."
O kadar soğuk ve duygusuz tonda söylemişti ki ondan tiksindiğini çok net olarak anlamıştım. Birisinden sadece nefret ederken bu denli konuşabilirdin o kişi hakkında.
"Gelmek istememe sebebiniz ne peki? Beni sevmediniz mi?"
Hızla kafasını sağa sola salladı. Karşımda küçük bir çocuk vardı sanki. İnkar etti.
