Hirashi jest młodym szesnastoletnim chłopakiem, uczęszcza do jednego z japońskich liceów.
Dobrze się uczy,jest lubiany.
Jego życie jednak można określić jednym słowem ,nudne.
Gdy poznaje więc swoją przyszłą miłość,tam gdzie się jej nie spodziewał nu...
Dzień się jeszcze nie zaczął a ja już odczuwam brak chęci do życia.Ostatecznie wstałem jednak z swojego ogromnego łóżka po czym udałem się prosto do kuchni, i jak nigdy zjadłem poranne śniadanie, mianowicie płatki ,kukurydziane z mlekiem,polecam. Po szybkim śniadaniu poszedłem do swojego pokoju po jakieś rzeczy. Z mojej szafy wyciągnąłem czarne dżinsy, czarną koszulkę oversize którą z resztą przykryłem dużą bordową bluzą.Gdy ubrałem już tylko buty, zarzuciłem na swe barki kremowy podchodzący pod beż płaszcz. Chwyciłem za plecak po czym wyszedłem z domu
9 min później
Byłem już pod szkołą,gdy tylko wszedłem do budynku szkolnego zacząłem odpowiadać: ,,Hej",,Cześć"itp.do napotkanych mi kolegów czy koleżanek. Gdy znalazłem się już przy samych szafkach w tym swojej zaczęłem szukać moich kluczy nerwowo przeszukując wszelkie kieszenie. Po chwili znalazłem klucze w jednej z kieszeni mojego beżowego płaszczu. Gdy tylko otworzyłem szafkę moim oczą i ku mojemu zdziwieniu ukazał się mały drewniany kuferek z widocznymi rzeźbieniami przypominającymi kwiaty chabrów i stokrotek. Gdy go otworzyłem moim oczą ukazały się dwie piękne bransoletki z pereł. Jedna z nich była prosta po prostu z pereł ale jaka ładna , klasyczna. Natomiast na środku drugiej z bransoletek znajdowało się złote logo Vivienne Westwood z małymi kryształkami,piękny prezent ,na pewno sprawiający przyjemność,tak dostać na początku dnia prezent. Obok kuferka nie było jednak nic , żadnej kartki która mogła by mnie naprowadzić do tego kto mógł mi podrzucić te dwa perlane cudy. Mimo to mogłem podejrzewać iż był to za pewne Daisuke ,może , że tak powiem za pomoc ?
Chodź nie miałem zamiaru go opieprzać za prezent. Po chwili obok mnie zjawił się Daisuke z uśmiechem od ucha do ucha. Chłopak przez chwilę patrzył na mnie swoimi pięknymi dużymi oczyma. Po czym powiedział a raczej zapytał:
-Może być?-powiedział nie pewnym tonem.
Udając głupa zapytałem więc:
-Ale co może być ?
-No ,emmm-chłopak zaczął błądzić wzrokiem tak jakby był trochę rozkojarzony i czuł się nie swojo ,nie chciałem go więc dalej męczyć tymi płętami.
-Cudowne !Przyznam ci dostawałem różne rzeczy ale bransoletek z pereł jeszcze nie.
-Czyli ?Udało mi się?
-Nawet nie wiesz jak bardzo-uśmiechnąłem się w stronę po czym go przytuliłem.
Chłopak odał uścisk. Po chwili uścisk jednak się zakończył ,miałem wrażenie jednak w pewnym momencie ,że chłopak nie chce mnie puszczać. Ale w końcu było trzeba lekcje wzywają!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
💮Powiem tak przyznam się rozdział został skrócony ale moim zdaniem lepiej się to teraz prezentuje. Na górze jedna z bransoletek od Daisuke.💮
