CHAPTER 50

3.1K 59 3
                                    

CHAPTER 50

JAHMAL'S POV

"Jahmal you need to go back now!" Dad called me. Ayaw kong bumalik pa dahil gusto ko pa siyang makasama.

"Why?" I asked coldly.

"Amani's parents are visiting us! Bukas sila darating!" No this can't be happening. Alam ko nang ipapakasal ako once Amani turned 18. Kaya nagkagalit kami ng ama ko because of it. Ayaw kong makasal. It was my father's debt na kailangang ako ang magbayad.

"No pa! I already told you! Hindi ako magpapakasal!" I was really angry. I hate him for doing this to me.

"You have to anak, atleast for now approach them nicely. Habang gumagawa pa ako ng paraan para maalis ka sa utang na 'yan." Alam kong kahit anong gawin ko wala na akong magagawa.

"Kung ayaw ko? May magagawa ba kayo?"

"Anak, you know how powerful they are. Hassan are the something we should be scared of. I can protect us all but I can't protect Daffodilla without scaring her anak." Bakit kung kailan ako masaya saka naman magkakaroon ng problema?

I left my lady pagkatapos kong makuha ang iniingat-ingatan n'ya. Dumating ang pamilya ni Amani, I treated them nicely just because of Daffodilia's safety. Aayusin ko muna ang lahat bago ako babalik sa kanya. I don't want to scare her.

"J-Jahmal!" I was scared when she suddenly showed up. Hindi siya pwedeng nandito, delikado.

"W-what are you doing here!?" I tried to stay calm but I can't hide it, natatakot ako na baka may makakita sa kanya.

"M-may kailangan kang malaman Jahmal." She seems happy but the years are flowing from her eyes. I tried to look away, seeing her tears makes me wanna kill myself.

"Please wipe your tears." Saad ko.

"May sasabihin ako."

"What's that? Dalian mo at may gagawin pa ako." Amari is inside my house, her mother suggested na igala ko muna siya. I don't want her to see Daffodilla baka mapahamak siya.

"Sinasagot na kita." I am beyond happy by what she said but I need to hide it.

I need to make her hate me. For now baby, please hate me. This is for you please I love you. I want to say it to her pero pinipigilan ko ang sarili ko.

"Do you really think na seryoso akong nanliligaw sa'yo? You don't know? Nagpustahan lang kami ng mga barkada ko tinitignan lang namin kung ilang araw ko ba mapasagot ang isang probinsyana. Maraming nagsabi pakipot daw kayo eh, hindi raw kayo easy to get. Tingnan mo nga naman I fucked you easily---" Napatigil ako sa ginawa n'yang pagsampal. I know I hurt her and I'm deeply sorry for it.

Para akong nawala sa sarili noong narinig ko ang boses ni Amani sa likod ko.

"Hon who's in there?" She asked out of curiosity.

"Nah just some random girl asking for a direction." I know I hurt her because of this and I also hate myself for hurting her.

"Nevermind sir, thank your for the direction. Aalis na ako kasama ang anak ko goodbye." She said and walk without looking back. The last part seems blurry, hindi ko naintindihan kung ano 'yon. To ensure her safety sinusundan ko siya hanggang makapunta siya sa pupuntahan n'ya, gustong gusto ko siyang yakapin habang umiiyak siya.

Everything's been fucked up. Nalaman nila kung sino si Daffodilla. The Hassan family wants to kill her. I hired bodyguards for her family but I told them hindi sila dapat magpakita. I tried my best but my best wasn't good enough. The accident happened. Nakilala na nila si Daffodilla and they wants to kill her. Buti nalang nalaman ko kaagad. Galing si Daffodilla sa hospital, I thought she's just sick. Ilang araw ko na siyang sinusundan and I found someone na nakasunod din sa kanya. My team immediately captured that person and on our way to our hideout we met an accident. A car crashed into ours. Two of my people died at naging baldado ako.

It was too tough for me, ang hirap gumalaw na kulang ang katawan ko. I became depressed and I can't even control my anger anymore. I wish she's there beside me, siya lang ang makaka-tanggal sa kahit ano mang nararamdaman ko. She's my cure, she's my miracle. I was just hoping na bumalik siya sa akin kasi hindi ko na kaya. I kept on dreaming about her being with me but I ended up being sad the next morning for the fact that everything is just a dream.

"J-Jahmal." Someone called me, I can't forget about her voice. It's her, dahan dahang dumilat ang mga mata ko at ngumiti ng matamis.

"Oh God I'm dreaming about her again. I must be really drunk." I want to cry, I want to see her. I badly miss her.

"But this is the best dream so far, it seems real." What can I do? Hindi ko mapigilang magsipatakan ang mga luha ko. I want her to be real.

"I-it's me, I'm real." Ngumiti ako kasi alam kong masasaktan na naman ako pagkagising.

"Ah right, this is really a dream but I need to make the most of it." I know this is a dream kaya gagawain ko ang lahat.

"Please just this once, cooperate." I hate this stupid body ayaw mag cooperate ang mga paa ko.

"Hey baby even if this is just a dream I want to tell you that I am deeply sorry and I love you so much. Baldado na ako, hindi ko na kayang tumayo sa dalawang mga paa ko. I want to tell you how much it hurts."

Hindi ko alam, totoo na pala 'yon. Akala ko panaginip na naman. Pero pinaalis ko siya kasi baldado na ako. She doesn't deserve someone like me. Kailangan ko munang ayusin ang sarili ko para sa kanya kaya ginamit ko si Jessica, yes it was cruel of me but I don't have a choice.

"Get out." I said after she kissed me. Nagulat siya sa inasta ko.

"Why? You kissed me back!?" Ngumisi ako sa kanya.

"I only used you. Kaya umalis ka na." I know I'm cruel. Galit na galit siyang umalis, it's better this way. Ayaw kong umasa siya sa'kin because I can't love another girl except for Daffodilla.

*******************
Hit it dudes
-MissteriousGuile

Running Into A Billionaire (Probinsyana series #1) (COMPLETED) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon