EPILOGUE

4.3K 93 21
                                    

EPILOGUE

JAHMAL'S POV

"Hanapin n'yo siya kaagad!" I ordered them. I was so scared, ayaw kong mawala na naman siya ulit. I hate myself for being like this! Sinapak ko ang mga paa ko, walang kwenta!

"Anak calm down! Makikita natin siya okay? Please calm down!" Mama cried, wala ang ama ko rito, tinitingnan din niya ang kanyang magagawa para mailigtas si Daffodilla. I am crying really hard. Kung sana hindi ako baldado ako sana ngayon ang nandoon para iligtas ang mahal ko. Pero anong ginagawa ko rito? Naka upo lang sa pesteng wheelchair na ito. Wala man lang magawa!

"How can I calm down ma!? Daffodilla is kidnapped how am I supposed to calm down!?" I can't control my anger anymore. I cried and cried and beg God to keep her safe.

"I swear ma, kung bibigyan pa ako ng pagkakataon I'll use it right. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, para sa kanila. I will be a better person, I will take the medication and I will be best dad ma." I cried while hugging my mother. Hinaplos n'ya ang ulo ko at tumango tango. Narinig kong umiyak ang anak ko kaya pinuntahan ko kaagad ito.

"Hush baby, hush." My son is crying, our baby is crying so hard at wala man lang akong magawa para patahanin siya. He's getting better pero parang tumatamlay ulit siya nang hindi n'ya nakikita ang mama n'ya. This is all my fault, kung sana hindi ko nalang siya kinuha, kung sana umalis nalang ako sa buhay nila. Sana hindi 'to nangyayari.

"Son your phone is ringing!" Umalis muna ako sa anak ko at sinagot ang tawag.

"Sir, she's safe now." Binaba ko na kaagad ang tawag at pinuntahan ang lugar kung saan siya dinala. Nalungkot ako nang malaman ang balita, Rowan killed himself. He was a good friend pero namali siya ng paniniwala.

"Oh my baby thank God you're okay. I don't want to lose you again." I said and cried. She doesn't deserve this, she's too pure to deserve this cruelty.

"Sinaktan ka ba n'ya? Hm? I'm sorry hindi agad kina nakuha sa kanya. Pasensya ka na, wala na akong kwenta." I keep on telling her, alam kong kasalanan ko ang lahat ng ito.

"No, it's not your fault, kasalanan ko ang lahat ng 'to. Kung sana binigyan kita ulit ng pagkakataon hindi sana mangyayari 'to. As you can see, it's because of my and my stupidity." Hinawakan ko ang mukha n'ya at pinahiran ang mga luhang tumutulo sa mga mata n'ya.

"No love, wag mong sisihin ang sarili mo. Hindi mo ginustong mangyari 'to. Walang may gusto. Magsimula ulit tayo ha ang this time no more lies." I said and then kissed her.

Everything happened so fast, I took my medication and day by day I am getting better. The doctor told me, malapit na akong makalakad ulit and it made us really happy. With the help of them, with their support nakaya ko ang mga araw na akala ko hindi ko kaya. Until I made it. Nakakalakad na ulit ako. 

"Good morning love." Napangiti ako sa taong nasa tabi ko.

"Hello mahal, you had a nice sleep?" Nilagay ko ang ilang hibla ng buhok sa ulo n'ya. Ngumiti siya at nilagay ang mukha sa dibdib ko. This is the life I want. Everything feels fine, everything is in the right place.

"Come on mag ma-mall tayo." I want to treat her. After all, she's been through a lot. I want to make her the happiest woman alive.

"Okay po wait for meee."

I still laugh because or her silliness. Hindi parin talaga siya nagbabago, ang kulit kulit parin.

While we're walking inside a mall someone bumped her. Lumapit kaagad ako at hinawakan ang kanang kamay n'ya habang nasa kaliwang kamay ko naman ang anak ko.

"Watch where you're going miss! I mean Yaya!" The audacity of this girl para pagsalitaan ang mahal ko ng ganyan. Daffodilla apologize even though hindi n'ya kasalanan, that's how kind my son's mom is.

"I'm sorry, hindi kita nakita." She apologize.

"Next time stop being stupid! You ruined my day!" The lady screamed kaya maraming napatingin, yumuko lang si Daffodilla and I won't let it. Doon na ako nagalit. I need to interrupt before Daffodl apologize again.

"Look miss, this isn't her fault. Don't make a scene here kung ayaw mong ipapakaladkad kita." Hindi siya nakinig, gumawa parin siya ng eksena. She's holding a coffee at nagulat kaming lahat nang ibinuhos n'ya ito sa ulo ni Daffodilla. I can't control my anger anymore, bago ko pa siya masaktan. I called the guard and ipinakaladlakad siya. I made sure na nakuha ko lahat ng impormasyon n'ya, I want her banned in every mall. I will make sure of it.

"You okay?" I can't help but to feel sorry. She's crying, my baby is crying. Para maibsan ang kanyang nararamdaman pinahiran ko ang kapeng nasa mukha n'ya at hinalikan siya infront of everyone. I clicked my finger and thousands of ballons and petals fall from the ceiling. Everyone is in awe. A sweet instrumental music is suddenly playing. Nagulat siya pero ngumiti lang ako at lumuhod sa harap n'ya.

"Mahal you've been there for me. Ikaw ang nagpasaya sa akin. You made my world go crazy, ikaw ang kauna unang babaeng niligawan ko. Nahulog ako. I fall deep, you made me love you so much at hindi ako kailan man nagsisisi roon. You're my light mahal. This time I want to ask you something." She's already crying. Naghihintay sa sunod kong sasabihin.

"Daffodilla Asunta, do you want to make another baby with me?" Napatigil siya. Tila bumalik ang luha n'ya sa kanyang mga mata at napatitig sa akin.

"Joke lang, love will you marry me?" Doon na siya humagulgol at tumango tango.

"I want your answer love." Pinaligiran na kami ng mga tao. Naghihintay sa isasagot n'ya.

"Yes yes of course!" Tumayo ako, niyakap siya at hinalikan.

"Finally you'll be my wife, makakagawa na tayo ng babies every night." Tumawa siya at pinalo ako.

"I love you so much mahal." She said.

"I love you too, my probinsyana." I replied.

And just like that, I had my happy ending. Though, we face different obstacles in life and how many hearts shattered along the way we're still meant for each other and we are the endgame.

THE END

********************
Hit it dudes
-MissteriousGuile

Running Into A Billionaire (Probinsyana series #1) (COMPLETED) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon