𝗖𝗶-𝗻'𝘀 𝗽𝗼𝘃;
Madaming nagbago simula nung mawala si ate jayjay. Hindi namin masabing patay na siya dahil ni parte ng katawan niya ay walang natagpuan.
Ilang private investigator na ang hinire namin pero wala pa rin balita.
"𝗱𝗮𝗱, 𝗮𝘁𝗲 𝗱𝗼𝗻𝘁 𝘄𝗮𝗻𝘁'𝘀 𝘁𝗼 𝗽𝗹𝗮𝘆 𝘄𝗶𝘁𝗵 𝗺𝗲" Maluha luhang sambit sa akin ng anak ko
Napatawa nalang ako sa inasta niya kaya napaiyak na ito ng tuluyan.
Nataranta naman ako sa pagpapatahan dito dahil pag nalaman ng nanay niya na umiyak siya ay ako na naman ang kawawa.
"𝗳𝗰𝗸.... 𝘀𝘁𝗼𝗽 𝗰𝗿𝘆𝗶𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗮𝗸 𝗰𝗲𝗮𝗻" Natataranta kong pagpapatahan dito
Habang pinapatahan ko ang anak ko ay pumasok naman si rakki kaya bigla akong kinabahan.
nakangiti itong nakatingin sa akin pero nawala ng makita niya si cean na umiiyak.
"𝗖𝗶-𝗻! 𝗔𝗻𝗼 𝗻𝗮 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗴𝗶𝗻𝗮𝘄𝗮 𝗺𝗼 𝘀𝗮 𝗮𝗻𝗮𝗸 𝗺𝗼!" galit nitong sigaw sa akin
"𝗘𝗵 𝗿𝗮𝗸𝗸𝗶 𝗺𝘆 𝗹𝗮𝗯𝘀 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗲! 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗼 𝘆𝗮𝗻 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗶𝘆𝗮𝗸" Nakanguso kong pagsusumbong sakanya
Tiningnan lang ako ito ng masama at agad nitong binuhat ang anak. Buntia si rakki 3 weeks na kaya mabilis itong magalit sa akin o magtampo.
Habang pinipingot ako ni rakki ay may tumawag sa selpon ko kaya agad ko itong sinagot dahilan para bitawan ni rakki ang tenga ko.
"𝗛𝗲𝗹𝗹𝗼" Paunang bati ko dito
"𝘏𝘦𝘭𝘭𝘰 𝘩𝘰 𝘴𝘪𝘳 𝘱𝘦𝘳𝘢𝘭𝘵𝘢, 𝘪𝘮 𝘱𝘳𝘪𝘷𝘢𝘵𝘦 𝘪𝘯𝘷𝘦𝘴𝘵𝘪𝘨𝘢𝘵𝘰𝘳 𝘙𝘰𝘹𝘢𝘴 𝘷𝘢𝘭𝘦𝘯𝘵𝘪𝘯𝘰" Sagot naman ng investigator
"𝗠𝗲𝗿𝗼𝗻 𝗻𝗮 𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗹𝗶𝘁𝗮 𝗸𝗮𝘆 𝗮𝘁𝗲 𝗷𝗮𝘆𝗷𝗮𝘆?" seryoso kong tanong dito
"𝘠𝘦𝘴 𝘴𝘪𝘳, 𝘕𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘪𝘯 𝘴𝘪 𝘮𝘪𝘴𝘴 𝘸𝘢𝘵𝘴𝘰𝘯 𝘴𝘪𝘳"
Agad naman akong napaayos ng tayo dahil sa balita nito.
"𝗧𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮? 𝗦𝗼 𝘀𝗮𝗮𝗻 𝗻𝗮𝗺𝗶𝗻 𝘀𝗶𝘆𝗮 𝗽𝘄𝗲𝗱𝗲𝗻𝗴 𝗽𝘂𝗻𝘆𝗮𝗵𝗮𝗻?" Masayang tanong ko dito
"𝘪𝘱𝘢𝘱𝘢𝘥𝘢𝘭𝘢 𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘩𝘰 𝘥𝘪𝘺𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘪𝘯𝘧𝘰 𝘢𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘬𝘢𝘺 𝘮𝘪𝘴𝘴 𝘸𝘢𝘵𝘴𝘰𝘯" Aniya nito bago pinatay ang tawag
Nang mamatay ang tawag ay agad akong napangiti dahil sa saya. Agad kong tinawagan si keifer at ang barkada para ipaalam ang nalaman ko at hindi nga ako nagkamali.
Sobrang natuwa sila at hindi makapaniwalang mahahanap na namin si ate jayjay. 10 years namin siyang hinanap pero ngayon sa wakas nahanap na rin namin siya.
𝗝𝗮𝘆 𝗝𝗮𝘆'𝘀 𝗽𝗼𝘃;
Sampong taon na akong nakatira dito sa tagong bayan sa isla. Walang kahit anong telepono o mga tv dito.
Pinapatira ako ng mag asawang dela vegas sa kanilang bahay kasama ang kanilang limang anak na naging kaibigan ko na din dito.
Naalala ko pa non ng magising ako ay pangalan ko lang ang naalala ko. Nakakalungkot dahil ilang taon nang nakakalipas pero kahit kakarampot na memorya man lang ay wala akong naaalala.
"𝗝𝗲𝗮𝗻! 𝗧𝗮𝗿𝗮 𝗮𝘁 𝗺𝗮𝗹𝗶𝗴𝗼 𝘀𝗮 𝗱𝗮𝗴𝗮𝘁 𝗺𝗮𝘀𝗮𝗿𝗮𝗽 𝗺𝗮𝗹𝗶𝗴𝗼 𝗱𝗼𝗼𝗻" Pag aaya sa akin ni diday
Agad naman akong ngumiti dito at dali daling lumapit sa kanya at masaya kaming naglakad papunta sa dagat.
"𝗡𝗴𝗮 𝗽𝗮𝗹𝗮 𝗷𝗲𝗮𝗻, 𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗯𝗶 𝗻𝗶 𝗸𝘂𝘆𝗮 𝗰𝗮𝗿𝗹 𝗮𝘆 𝗽𝘂𝗽𝘂𝗻𝘁𝗮 𝗱𝗮𝘄 𝗸𝗮𝘆𝗼 𝗯𝘂𝗸𝗮𝘀 𝗻𝗮 𝗯𝘂𝗸𝗮𝘀 𝘀𝗮 𝗯𝗮𝘆𝗮𝗻 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝗵𝘂𝗺𝗮𝗻𝗮𝗽 𝘂𝗹𝗶𝘁 𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗿𝗮𝗮𝗻 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝗺𝗮𝗸𝗮𝗯𝗮𝗹𝗶𝗸 𝗸𝗮𝗻𝗮 𝘀𝗮 𝗶𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗺𝗶𝗹𝘆𝗮" Nakangiting sambit ni diday
Ilang taon kong hinintay ang mapunta sa bayan para humanap ng paraan para mahanap ang aking pamilya pero hindi ako nakakasama kay carl papunta roon dahil sa delikado daw bumyahe sa dagat.
I hope sana malaman ko na bukas kung sino ako.
