"එය සුව පහසුයි වගේ..."
ජිමින් කෙළින්ම දුවන් ගිහින් ඇඳට පැන්නා.ජන්කුක් ජිමින් පිටිපස්සෙන් ඇවිදන් ආවා.ජිමින් තාරා පැටියෙක් වගේ එයා දුවන් යන හැටි පස්සෙන් ම එයාගෙ ඇසුත් දුවලා ගියා.
"කොණ්ඩෙ පිහද ගන්නෙ නැද්ද රෝස ගහ ? ආ අනික මං කෙසෙල් නෙවෙයි.මගෙ නම ජන්කුක්.."
ජන්කුක් අහද්දි එයා ඇස් ලොකු කරලා බලලා ආයෙ ඇඳට වැටුනෙ හුරතල් විදිහට..
"ඔබ මට රෝස ගහ කියන්නෙ මගෙ නම ජිමින්. මා ඔබට කෙසෙල් කියනවා.ඒක ලස්සන නමක්.."
"කෙහෙල් මල තමා ලස්සන නමක්. ආ කමක් නෑ.එන්න කොණ්ඩෙ ඩ්රයි කරන්න.."
"කොණ්ඩේ මොකක් කරන්න? අහ්... බෑ.නිදිමතයි.." ජිමින් ඇස් පියා ගනිද්දි ජන්කුක් එයා ලඟට ඇවිදන් ආවා.
එයා ජිමින්ගෙ අතින් ඇදලා කෙළින් කරලා නයිට්ස්ටෑන්ඩ් ( Nightstand ) එක උඩ තිබුන හෙයාඩ්රයර් එක අතට ගත්තා.
"මෙහෙ එන්න."
ජිමින්ව අතින් ඇදන් ඇඳෙන් බස්සලා කවුච් එකේ වාඩි කරවපු ජන්කුක් ජිමින්ගෙ රිදී කෙස් වේලද්දි එයා ඔහේ හිටියා.එයා මුලදි ඒකට බය වුන නිසා හුරතල් විදිහට ගොරවලා දැඟලුවත් ජන්කුක් එයාගෙ ශක්තිමත් අත් වලින් එයාව තද කරලා අල්ලන් හිටියෙ.
ඒත් ටික වෙලාවකින් ජිමින්ගෙ සද්ද නැති තැන ජන්කුක් හෙමීට එයා දිහා බැලුවම දැක්කෙ එයාට නින්ද ගිහින් කියලා.
ජන්කුක් ඉතුරු ටිකත් වේලුවෙ ජිමින්ගෙ නින්දෙන්ම කඩන් වැටෙන ඔළුවත් අල්ලන්.ජන්කුක් ඒකට ආස වුනා වගේම ජිමින් ගාවින් ආව සුවඳත් එක්ක එයා ඒ දේට ආදරණීයව බැඳුනා.
ඒක ඉවර වුනාට පස්සෙ ජිමින් ඉස්සරහට ඇවිත් ජන්කුක් එයා දිහාම බලන් හිටියා.
"පියවිලා ගිය දිග ඇස් වල බරවුනු ඇස් පිහාටු....කෙළ වලට දිළිසෙන තොල් පෙති..පිරුණු රතු පැහැ කම්මුල්...නළලෙ රටා මවන කොණ්ඩෙ..."
ජන්කුක් ඒ හැම අංගයකටම ඇඟිලි තුඩු ගෙනිච්චා.
"රෝස ගහ....නෑ..ඔයා නිදි නිසා කමක් නෑ.සුදු රෝස මල....ඔයා නම් වශියක්..ඇත්තටම ඔයා ලස්සනයි..හුරතල්..."