JOSEON WHITE ROSE [▪︎COMPLETED▪︎]

🖇 26

ජන්කුක් පඩිපෙලේ නොපෙනී යනකන්ම බලන් හිටිය රෝස මල ආයෙමත් වටේම ඇස් අරන් ගියා.

ඒක ඒ තරම් කළුවර වගේම අමුතු ඇයි කියලා ජිමින් කල්පනා කලා.එයා ආයෙමත් හැරුණෙ අර ලොකු ෆොටෝ එක දිහාට.ජිමින්ට හිතන්න ගොඩක් දේවල් තිබුනා..

"ඇයි ඔහු පැවසුවේ මේ දෙදහස් විසි දෙක කියා..? එසේ වන්නේ කෙසේද......? මා තද නින්දේද..? "

ජිමින් ඒ ෆොටෝ එකේ මාලිගය පුරා ඇඟිලි තුඩු රැගෙන ගියා.ඒත් ජිමින්ගෙ ප්‍රශ්න වලට එයාටම උත්තර තිබුනෙ නෑ.ඒත් එයා ඒ දිහාම බලන් හිටියා.එයා දැක්කා මාලිගාවේ වෙනස් වීම් වෙලා තියන හැටි.

"නොවැටහේ මට කිසිවක්....."

ජිමින් තොල් උල් කරලා හුරතල් විදිහට කට හද හද තනියම කියෙව්වා..

ඒත් ඊළඟට වුන දේ එක්ක පුංචි රෝස මල පස්සට විසි වුනා !

එයා බය වුන පාර මොන තරම් හයියෙන් කෑ ගැහුවද කියනවා නම් ඒකට තමා ජන්කුක් වතුර යට හුස්ම ගත්තෙ..

"වේ වේ වේවේවේවේවේහ්..? "

ජන්කුක් සබන් පෙණ පිටින්ම ලිස්ස ලිස්ස පහලට දුවන් ආවෙ බාත්රොබ් එක ගැට ගගහා.ජිමින් ඒ වෙද්දි ඇස් ලොකු කරන් චූටි අත් දෙකෙන්ම එයාගෙ කට වහන් බය වෙලා හිටියෙ.

ජිමින් තරමටම ජිමින්ගෙ කෑගැහිල්ලට ජන්කුක් බය වෙලා.ඒකයි ඇස් වලට සබන් පෙණ ගිහින් මොන තරම් රිදුනත් එයා දුවන් ආවෙ.එයා දුවන්න ගිහින් එයාගෙම කාමරේ වීදුරු ටයිල් වලට නමස්කාර කරන්න ගිය එක වෙනම කතාවක්.

ජන්කුක්ගෙ කටහඬ ඇහුන ගමන් ආපුහ හැරුණ එයා දුවලා ගිහින් ජන්කුක්ගෙ පිටිපස්සෙ හැංගුනේ එක ක්ෂණයකයෙන්..

"ඇයි ඇයි මොකද්ද වුනේ...? කියන්න ජිමින් මොකද්ද වුනේ? "

ජන්කුක් ඇස් ලිවින් රූම් එක වගේම අරන් යන ගමන් බය වෙලා අහද්දිත් ජිමින් එයාගෙ පිටිපස්සෙ හැංගිලා බෝල අත් වලින් ජන්කුක්ගෙ බාත්රොබ් එක මිරිකන් හිටියා..

"මෘ....මෘ මෘගයෙක්.."