Yearning For Myriad Cherry [Completed]

Chapter (16)

(Unicode)

အပိုင်း (16)

"သခင်"

ဖေးယွီ လက်ထဲက စာလွှာကို စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ ဘေးမှာ ရပ်နေသည့် ကျိုးလျန်က သူ့ကို တောင်းပန်သည့် အကြည့်တို့ဖြင့် ကြည့်လာလေ၏။

"ကျိုးလျန် မင်း ငါ့ကို သူ့အကြောင်းပဲ ပြောနေမယ်ဆိုရင် ငါ စိတ်ဆိုးမိတော့မယ်"

"သခင် စဉ်းစားကြည့်ပါ။ သခင် သုံးလိုက်တဲ့အတွင်းအားက နည်းလွန်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ နတ်သခင်က ဘာလို့ သွေးအန်တဲ့အထိ ဖြစ်သွားရတာလဲ။ သူ တစ်ခုခု ဖြစ်နေလို့ မဟုတ်လား"

ဖေးယွီ ပြန်စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူ သုံးလိုက်သည့် အတွင်းအားက စတုတ္ထအဆင့်သာ။ ယွင်ရှီးလို ထာဝရနတ်ဘုရားတစ်ပါးက ဒီလောက်အတွင်းအားနဲ့ သွေးအန်စရာ အကြောင်းမရှိပေ။

"ပြီးတော့ နတ်သခင်သာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင်ကောင်းကင်ဘုံက ဒီအတိုင်း ကြည့်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ စစ်ပွဲတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။ ကျိုးလျန် သခင့်ကို တောင်းဆိုပါတယ်"

ကျိးလျန်၏ ရှင်းပြချက်တို့က ဆက်လက်ထွက်ပေါ်လာကြ၏။

ဖေးယွီ ဦးလေးငယ်၏ အမှာစကားကို သတိရမိလိုက်သည်။ ထိုစဥ်ကတည်းက စိတ်ထဲတွင် ထင့်နေခဲ့လေသော စကား။

"...သူက အရင်က ယွင်ရှီး မဟုတ်တော့ဘူး" တဲ့။ ဒီစကားရဲ့ အဓိပ္ပာယ်က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။

"မင်းကြီး နတ်သခင်ကို ပိတ်လှောင်ထားတာ တစ်ညနဲ့ တစ်မနက် ရှိသွားပြီ။ သူ ခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"

"သွားမယ်"

ဖေးယွီ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ကျိုးလျန်က ပြုံးပြီး ကြည့်လာသည်။ သူကတော့ မည်သည့်အရာကိုမှ အလေးအနက် ထားဟန်မရှိသော မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့်ပင် အပြစ်ပေးရေကန် ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

"တံခါးဖွင့်လိုက်"

ဖေးယွီ အစောင့်တစ်ယောက်ကို ပြောလိုက်ပြီးရေကန်ရှိရာသို့ လာခဲ့သည်။ ရေကန်က ကြမ်းပြင်မှာ သံဇကာအမိုးရှိပြီး မြေအောက်ထဲသို့ လူတစ်ရပ်စာမက တူးထားခြင်းဖြစ်သည်။ အထဲသို့ အပြစ်ပေးရန် လူကို ထည့်လိုက်သောအခါ ရေက တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာပြီး တစ်ရက်လောက်ဆိုလျှင် တစ်ကိုယ်လုံး မြုပ်သွားတတ်သည်။ ရေကလည်း ရေခဲတမျှ အေးစက်သော ရေ ဖြစ်သည်။