You are me, I'm you (დასრულებული)

9🌸

-ფრთები რომ გქონდეს, სად გაფრინდებოდი?

-არსად, აქ დავრჩებოდი.

-რატომ?

-იმიტომ, რომ არ მჭირდება. ის აქ არის... ჩემთან... ჩემში... მე...

***

-რატომ წახვედი? - სევდიანად კითხულობს ჯონგუკი.

-სამუდამოდ შენთან ხომ ვერ დავრჩები? - კითხვითვე პასუხობს ჯიმინი. ოქროსფერ ქვიშაზე წვება, თვალებს ხუჭავს და ნარინჯისფერ მზეს უქცევს თავის რძისფერ კანს.

-უნდა დარჩე! არ გაქვს უფლება მიმატოვო-წყენა, სიბრაზე და იმედგაცრუება ერთმანეთში ერევა.

-მაგრამ სხვანაირად არ შემიძლია გუკი, არ ვიცი როგორ გავიღვიძო...

უმცროსი უახლოვდება ქერას. მის გვერდით იჩოქებს, სახეზე ეფერება და თვალებზე კოცნის. მაშინვე გრძნობს მომარილო გემოს მის ტუჩებზე.

-შენ არ გძინავს ჯიმინ-არწმუნებს. ხელის გულებით აშორებს ლოყაზე ჩამოგორებულ ცრემლებს. ნიკაპზე ხელს ჰკიდებს და აიძულებს შეხედოს-მაგრამ თუნდაც ასე იყოს.. მე აქ ვარ, შენთან.

-არა, არ ხარ...-თავს აქნევს უფროსი და საყვარლის მკლავებიდან დახსნას ცდილობს. არ გამოსდის... მისი ქმედებები ყოველთვის უშედეგოა, როცა საქმე ჯონგუკს ეხება.

-მაშინებ მინი...

-მაპატიე-ჩურჩულებს, თითქოს საკუთარ თავს ელაპარაკებოდეს-მე ისევ მოვალ შენთან. შემდეგ კი, გთხოვ, ყველაფერი დაივიწყე... მეც დამივიწყე, რადგან, როდესაც აზრზე მოხვალ, მე ვიქნები ერთადერთი ტკივილი, რომელიც შეგაწუხებს...