My writings

Το μέλλον, μαμά

Έγινα δεκαοκτώ σήμερα μαμά. Δεν είμαι σίγουρη αν το θυμάσαι. Εγώ πάντως θυμάμαι τα τελευταία γενέθλια που πέρασες μαζί μου. Όταν εγώ ήμουν δεκατριών και συ ήσουν χαρούμενη. Όταν εγώ ήμουν χαρούμενη και συ ήσουν εδώ. Μου 'χες πει θα 'σαι πάντα δίπλα μου μαμά, πάντα εδώ να καμαρώνεις το κοριτσάκι σου που μεγαλώνει. Μεγάλωσα τώρα μαμά, αλλά εσύ δεν είσαι εδώ. Μου είχες πει εκείνη τη μέρα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Δικό σου παιχνίδι. Με ρώτησες τι φοβάμαι περισσότερο. Μου είπες ότι εσύ φοβάσαι μη με χάσεις. Σου 'πα και γω. Και σε έχασα, μαμά. Και συ με έχασες. Μα εγώ δεν το διάλεξα. Σήμερα ο μπαμπάς μου ζήτησε να παίξουμε το ίδιο παιχνίδι. Το δικό σου παιχνίδι. Το δικό μας. Με ρώτησε τι φοβάμαι, μαμά. Μα δε φοβάμαι πια το ίδιο. Δεν θα μπορούσα άλλωστε, πάει καιρός που ο φόβος έγινε πραγματικότητα. Τώρα πια φοβάμαι κάτι άλλο. Φοβάμαι αυτό που σήμερα ολοφάνερα με ξύπνησε από το λήθαργο που εσύ με είχες βάλει απ' όταν έφυγες. Φοβάμαι το μέλλον, μαμά, φοβάμαι το μέλλον που όταν εγώ ήμουν δεκατριών και συ χαρούμενη, που όταν εγώ ήμουν χαρούμενη και συ εδώ φάνταζε τόσο μακρινό και άπιαστο. Τότε που στα δέκατα τρίτα γενέθλιά μου έσβησα το κερί και ευχήθηκα να μεγαλώσω. Και μεγάλωσα. Τόσο γρήγορα, όσο έσβησε το κερί από το φύσημά μου. Και να 'μαι σήμερα δεκαοκτώ χρονών και σου γράφω. Δεν ξέρω γιατί, μαμά, δεν ξέρω καν που είσαι. Θα 'θελα να με άκουγες, θα 'θελα να 'σουν εδώ. Μάλλον θα ήξερες τι να πεις. Μπορεί πάλι το αλκοόλ να μιλούσε για σένα, αυτό που πάντα με αποκαλούσε άχρηστη και ηλίθια. Ένας λόγος που χαίρομαι που έφυγες είναι ότι έφυγε και αυτό μαζί σου. Αντίο μαμά, το μέλλον που τόσο φοβάμαι με περιμένει να το αντιμετωπίσω και 'συ δεν μ'αφήνεις να ξυπνήσω. Αντίο λοιπόν για πάντα.

~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~

Για να μην παρεξηγούμαι, παντελώς φανταστική ιστορία, η μαμά μου είναι μια sensible και γλυκιά μαυρομάλλα, για την οποία καταπιέζομαι αυτή της στιγμή να μιλήσω γλυκά καθώς επρόκειτο να μου αφαιρέσει το δικαίωμα να χρησιμοποιώ το λαπτοπ μέχρι την επόμενη εβδομάδα, thank god δηλαδή υπάρχουν και τα κινητά :Ρ Και για να ξεκαθαρίσω, όχι, δεν πήρα το μαύρο μαλλί της, αλλά το ξανθό probably από τη γιαγιά μου, επίσης δεν είμαι όσο εξαρτημένη από το ίντερνετ όσο ακούγομαι, μιλάω πάντα τόσο πολύ και σκίζω στην ορθογραφία. Ακόμα κατέχω την ειρωνεία. Λοβ γιου ολ, εάν υπάρχει κανείς που να διαβάζει αυτά που γράφω. :D 

Επίσης, θα βάζω εικόνα για κάθε κείμενο μια από τις αγαπημένες μου ταινίες κάθε φορά, θα σας γράφω κάτω ποια ταινία είναι, εδώ η Amelie.