My writings

Μπας και έχετε ένα ευρώ;

Θέατρο σκιών παίζεται στο μυαλό μου. Μια παράσταση χωρίς τέλος, κάπου κόλλησε η βελόνα και όλα επαναλαμβάνονται από την αρχή. Και ξέρω ήδη το τέλος. Μου το πε ένας νέγρος μια νύχτα με ένα τζιν στο χέρι. Η δικιά του παράσταση είχε από καιρό τελειώσει, τώρα έγινε ο ίδιος σκηνοθέτης της ζωής του. Κάτι μου κρύψε το βράδυ εκείνο, κάπου μέσα στα κόκκινα μάτια του, κάπου πίσω από τον καπνό των τσιγάρων του, κάτι έκρυψε. Φίλησα τα μάτια του και εισέπνευσα τον καπνό του. Μου είπε ότι πόνεσε, ότι έκλαψε και χάθηκε μέχρι αν τελειώσει η παράσταση, μέχρι αν ξεκολλήσει η βελόνα. Μου φίλησε τα χείλη και εισέπνευσε τον πόνο μου με τρία μπλε χαπάκια. Και έπαψα να φοβάμαι, ξεκόλλησε για λίγο η βελόνα και τέλειωσε για λίγο η παράσταση. Έζησα για λίγο. Αλλά τώρα φοβάμαι, μου τέλειωσαν τα μπλε χαπάκια και οι όμορφου νέγροι, οι μπλε άνθρωποι και τα όμορφα ναρκωτικά. Τώρα πονάω, κλαίω, χάνομαι. Μου το χες πει. 

  ~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~   

Η ταινία πάνω λέγεται Sid & Nancy, πολύ καλή!