Τα της καραντίνας, αλλά πάντα αργώ

0 0 0
                                    

Θέλω μια εκδρομή. Στο βουνό, σε αυτό το χιονισμένο στο αριστερό παράθυρο, σε μια από όλες τις κορυφές του, αχ να μπορούσα με ένα τσάκ των δαχτύλων μου να βρεθώ ξαφνικά επάνω του και να τσουλισω μέχρι κάτω, πάνω στο αφράτο χιόνι. Η και στη θάλασσα, που μου κρύβεται και μπαίνει πίσω απ' τις κουρτίνες, αχ μια εκδρομή στη θάλασσα, και να 'ταν καλοκαίρι, η και άνοιξη, να μπορεί η κουκούλα μου να κουμαντάρει τον αέρα. Θέλω ένα ταξίδι, με αεροπλάνο, στο Βερολίνο, στη Ρουμανία η στο Μαρόκο, να τριγυρνάω μέχρι τις 5 και να χάνομαι στους ξένους δρόμους. Η με πλοίο, θέλω γλέντι καλοκαιρινό, θέλω την Ικαρία που δεν πρόλαβα ακόμα να γνωρίσω, θέλω χορούς και τσιπούρα και ανάκατα μαλλιά και αλμυρά χείλη. Θέλω απλά μια ανάσα, θέλω φίλους και να γελάσω, και γελάω πιο όμορφα όταν πέφτει το φως.

24.01.2021

My writingsWhere stories live. Discover now