Μαρέσει να κάνω τους άλλους να γελάνε. Είναι σα φάρμακο. Είναι λες και όταν κάνω τους άλλους να γελάνε γίνομαι εγώ χαρούμενη. Μακάρι η επίδραση αυτού του φαρμάκου να μην τελείωνε ποτέ. Όμως τελειώνει, και γω πηγαίνω μόνη στο σπίτι, σε ένα σπίτι άδειο, σε ένα σπίτι γεμάτο από το άδειο μου εγώ. Και θυμάμαι, θυμάμαι ό,τι μπορώ να θυμηθώ, θυμάμαι και κλαίω. Και κλαίω χωρίς λόγο, το άδειο μου εγώ θα φταίει. Όμως εγώ είμαι πάντα χαρούμενη, αστεία, τρελή. Εγώ γελάω πολύ, έτσι δε λένε; Λάθος λένε. Και κανείς δε λέει σωστά. Γιατί κανείς δε ξέρει σωστά. Και ποτέ δε θα μάθει.
~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~
Η ταινία της φωτογραφίας λέγεται "Thirteen"
YOU ARE READING
My writings
RandomΟ καθένας έχει έναν δικό του τρόπο να εκφράζεται. Εγώ πάλι έχω πολλούς. Και κυρίως μαρέσει να γράφω, να γράφω ότι αισθάνομαι και ότι με απασχολεί, να δημιουργώ νέους κόσμους, δικούς μου κόσμους. Δεν είμαι βέβαια και τόσο σίγουρη ότι το γράψιμο είναι...
