My writings

Παιδεία η κάλυψη ύλης;

Έχω να γράψω δυο βδομάδες, δυο βδομάδες να αγγίξω το στύλο στο χαρτί, δυο βδομάδες να

απογοητευτώ από τα άθλια γράμματα μου. Παν δυο βδομάδες τώρα που ξέχασα τη

μυρωδιά της τάξης το πρωί, τον ήχο της κιμωλίας στον μαυροπίνακα, τον ήχο των

δεικτών του ρολογιού όσο περιμένεις τα τελευταία πέντε λεπτά για το κουδούνι.

Και αν σας έλεγα ότι δεν μου έλειψαν αυτά, τότε ίσως να έλεγα και ψέματα. Όμως

ξέρω στα σίγουρα τι δεν μου έλειψε. Δεν μου έλειψε να κάθομαι 45 λεπτά στην

άβολη καρέκλα, δεν μου έλειψε 45 λεπτά να ακούω και να μην μιλάω λες και

μαθαίνω τίποτα ακούγοντας, δεν μου έλειψε μετά από 8 ώρες μαθήματος να γυρίζω

σπίτι για να διαβάσω άλλες τέσσερις ώρες, δεν μου έλειψε το άγχος, η ρουτίνα, η

πίεση, η παπαγαλία. Δεν μου έλειψε να έχω δυο τετράμηνα γεμάτα διαγωνίσματα

όπου πρέπει να γεμίζω σελίδες με ανούσιες προτάσεις και ρηχές λέξεις που έμαθα

απέξω και πιθανόν θα ξεχάσω μέσα στο επόμενο 24ωρο. Ανούσιες προτάσεις και

ρηχές λέξεις έτσι, για να ταιριάζουν με την ανούσια και ρηχή σχολική μου ζωή,

αυτή που το δημοκρατικό, σωφρονιστικό, εκπαιδευτικό πάνω απ'όλα αυτό σύστημα

μου παρέχει. Αλλά κάτι έμαθα και από το σύστημα. Έγινα σκληρή. Σκληρή να ξυπνάω

κάθε μέρα στις έξι και να πηγαίνω στο μέρος όπου σπαταλάω πέντε μέρες από την εβδομάδα

μου «μαθαίνοντας», στη φυλακή όπου 40 ώρες την εβδομάδα καλούμαι να κλειδώσω τα

όνειρα μου σε ένα ντουλάπι, να πετάξω την αυτονομία μου και την ελευθερία σκέψης

μου στα σκουπίδια. Μέχρι που μια μέρα θα μου κλέψουν το κλειδί. Μέχρι

που μια μέρα θα πετάξουν τα σκουπίδια. Πάμε λοιπόν να γίνουμε μηχανές! Καλή σχολική

χρονιά!

~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~ 

Γερμανική ταινία, λέγεται "Die fetten Jahre sind vorbei" ή αλλιώς "The Edukators" :) Ταινία με νόημα, εμένα μάρεσε.