Kaybolan Yıllar (Gerçek Aile)

Kaybolan Yıllar#25 (FİNAL)

İyi Okumalar❤
.
.
.
.
.
Sabah gözlerimi ait olduğum yerde evimde açmıştım. Bugün abimle Eflin abla için güzel bir restoranda kutlama yapacaktık. Onlar için çok mutluydum abim sonunda aradığı mutluluğu bulmuştu buda beni sevindiriyordu. Meriç abim ise kendi evine yerleşmişti ve istediğim zaman gelip onda kalabileceğimi söylemişti.

Kutlamadan sonra onun yanına gideceğim için kendime bir çanta hazırlamıştım ve kısa bir duş almıştım şimdi ise restorandaki hazırlığa yardım etmek için hazırlanıyordum. Üstüme Meriç abimin beyaz baskılı tişörtünü ve altıma da taytımı giyip saçlarımı salık bıraktım orda hazırlanacağım için giyeceğim elbiseyi ve makyaj malzemelerimi de yanıma alacaktım.

Spor ayakkabılarımı giyip odadan çıktım. Mutfaktan leziz kokular geliyordu. Şimdiden iştahım açılmıştı. Merdivenlerden aşağı indim ve Eflin ablanın ne kadar şanslı olduğu o görüntüyü gördüm ama açıkçası şaşırmıştım. Abimin yemek yapabildiğini bilmiyordum.

Kapının pervazına yaşlanmış bu güzel görüntüyü izliyordum. Düşünsenize mutfağınızda çok yakışıklı bir adam ve sizin çok sevdiginiz biri olan adam sizin için kahvaltı hazırlıyor,işte bu yüzden Eflin abla şanslı diyorum.

Acaba biri de benim için bir gün böyle kahvaltı hazırlar mi?

"Bebeğim biliyorum bakmaya doyamadın ama gelip yardım mı etsen bana?" Artık kesinlikle emindim abimin her yerde gözü ve kulağı vardı.

"Tabi ki abicim ne yapmalıyım?"

"Şu tabakları ve bardakları masaya koyabilirsin mesela güzelim." Hemen tezgahtaki tabakları ve bardakları alıp masaya yerleştirdim en sonunda çatalları da koydum. Abim zaten kahvaltılıkları masaya yerleştirmişti.