İyi Okumalar...✨
Yediğim çikolatanın çöpünü atmak için mutfağa doğru ilerledim, daha doğrusu Yiğit abim yanımda olmadığı için onlarla aynı ortamda bulunmak istemiyordum. Yiğit abim inince giderdim yanlarına, daha rahat ederdim en azından.
Sandalyeye oturdum, Yiğit abi inerken sesini duyar geçerdim. Kafamı masaya yaslayıp gözlerimi kapattım, sessizlik güzeldi.
Adım sesleri ile kafamı kaldırdım, Meriç'in mutfağa girmesiyle yutkundum. Onunla göz göze gelmeye çekiniyor, asla ona bakmıyordum. Benim yanıma doğru ilerleyince kalktım, onunla tek başıma kalmak istemiyordum. "Lütfen, konuşmak istiyorum."
Kafamı iki yana salladım, ben konuşmak istemiyordum. Mutfaktan çıkmak için yanından geçmem gerekiyordu, yanından geçersem bana zarar verir miydi? "Ben istemiyorum." Ellerim titremeye başlamıştı, nefes alış verilerim git gide hızlanıyordu.
"Sadece beş dakikanı ayır, beş dakika."
"Hayır, hayır istemiyorum. Çekil önümden." İstemeden bağırmıştım, ayaklarım titremeye başlamıştı. Düşmek istemiyordum lakin ayaklarım beni taşımadı.
HERKESE MERHABALAR!!
Bölüm sınırı aşılmadığı için size alıntı bırakmak istedim💜
Bölümü yazdım, sınırın açılmasını bekliyorum.✨
Nasılsınız?
Alıntı ile ilgili ne düşünüyorsunuz.
Karneler nasıl?
Bende karne yok, mezunum da 🥺
Beni wattpadden takip ederseniz, bölümlerin ne zaman geleceğini haber edinirsiniz bu arada.💜✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolan Yıllar (Gerçek Aile)
ChickLitÜzerimi değiştirmiş, aşağı iniyordum. Konuşmanın hemen gerçekleşmesi lazımdı. Saat ilerliyordu ve ben henüz çalışmam gereken dersleri çalışmamıştım. Salona giriş yapacağım sırada kulağıma çalınan sesler, adımlarımı durdurmuştu. "Onu istemiyoruz...
