Herkese merhaba 🖤
Sol alt köşedeki
yıldıza dokunmayı
ve yorum yapmayı unutmayın ✨
Keyifli okumalar...
🗝️🥀
•••
6. BÖLÜM "ANLAMAK"
Ne zamandır bu koltuktaydım bilmiyorum ama Barlas aşağıdan geleli baya olmuştu sanırım. Şöminenin yanmasıyla bedenim gevşemiş ve rahatlamıştı.
"Aç mısın?" Barlas'ın sorusu üzerine uzun zamandır kıpırdamadığım koltukta yavaşça dikleşip gerindim ve eski pozisyonuma geri döndüm.
"Değilim sen ye." Arkamdaki sinirli nefes seslerini duyuyordum.
"Arya tamam ileri gittim ama çok abartıyorsun! Gel buraya adam gibi yemek yiyeceksin!" Ne saçmalıyordu bu adam? Tek sorun bu mu zannediyordu?
"Sen tek problem bu mu sanıyorsun?" Dedim ve hemen koltuktan kalkıp karşısına dikildim.
"Ya yanımda ne olduğu belli olmayan, bana ne yapacağı hakkında en ufak bir fikrimin dahi olmadığı bir adam var! Anladın mı?! Sen benim için dışarıdaki herhangi bir yabancıdan farksızsın!" Beni dinlerken çenesi kasılmaya başlamıştı. Sesim yüksek çıkıyordu fakat bağırdığımda söylenemezdi.
"Sana bir şey yapacağımı nasıl düşünebilirsin? Şu zamana kadar hiç böyle bir imada veya harekette bulundum mu?" Sesinin seviyesi yüksek değildi fakat gözlerimin dolmasına yetmişti. Biriyle tartışırken ve kendimi ifade ederken hep gözlerim doluyordu. Bundan nefret ediyordum.
"SANA NASIL GÜVENMEMİ BEKLİYORSUN? SENİN DE BİR KIZ KARDEŞİN VAR! ONU BENİM YERİME KOY VE ÖYLE DÜŞÜN!" Dediklerim etkili olmuş olacak ki gerilen yüzü biraz da olsa yumuşadı.
"İşte tam da bu yüzden! Benim bir kız kardeşim var ve sende bir kızsın! Sana bu yüzden bir şey yapmam! Beni o Kutay denen it ile bir sandın herhalde!"
"Neyse ne. Ben seninle burada kalamam. Git babamı kendin bul. Yeter bu kadar mafyacılık!" Diyince gülmeye başladı fakat gözleri bomboş bakıyordu. Bunu nasıl başarıyordu?
"Mafyacılık mı? İyi hadi git. Bakalım nereye kadar gideceksin."
"Cehennemin dibine kadar aptal! Ama seni ziyarete." Son anda lafı kıvırmıştım. Off ne diyorum ben? Gerçekten düşünmeden konuşuyordum.
Barlas önüme geçerek kapıyı açtı ve eli ile bana yol verip arkamdan o da çıktı. Bir süre etrafıma baktım. Buraya gelmemiz saatler sürmüştü ve ben hayatta buradan kaçamazdım.
"Ne oldu? Tabi kaçamayacağını anladın değil mi? Kaçsan bile büyük ihtimalle buradaki hayvanlar seni mideye indirir." Ona inat kaçacaktım.
"Sanane! Ben şuan plan yapıyorum. Hatta yaptım ve şimdi de gidiyorum!" Dedim ve yürümeye başladım.
"ARYA PEŞİNDEN GELMEM ONA GÖRE! KAÇAMAYACAĞINI SENDE ÇOK İYİ BİLİYORSUN!" Arkamdan seslenmesine aldırmadan yürümeye devam ettim.
"SANA PEŞİMDEN GELMENİ SÖYLEYEN OLMADI ZATEN!" Acaba yol yakınken geri mi dönseydim?
Arkama baktığımda Barlas'ın çoktan içeriye girdiğini gördüm fakat pencereden bana bakmaya devam ediyordu. Hava kararmaya başlamıştı ve çok soğuktu. Adımlarımı hızlandırdım, belki de yoldan geçen bir arabaya binebilirdim. Tabi bu ıssız yerden araba geçiyorsa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK NÂLE (Mafya)
Roman d'amour"Orada mı duracaksın?" Diye sordum pürüzlü çıkan sesimle. "Uyu artık." Fısıltısı gözlerimin tekrar kapanmasına neden oldu. "Sana demiştim Barlas Atasoy. Gerçekler ortaya çıkmasın diye dökülen kanlar, ama kanlar döküldükçe ortaya çıkacak gerçekler...
