Prisoner Wife

Chapter 24

Allison Fae

NAKANGITI ako habang pinagmamasdan ang anak ko sa aking bisig

Dror Feliciano Zamora Javier. . . my first born baby.

After nine months of waiting, he’s finally in my arms: pagkatapos ng buwang paghihintay at hirap na dinanas ko — mga araw na muntik na ako makunan. I’m happy that I cam embrace him.

Hinawakan ko ang maliit nitong mukha at hinaplos ito gamit ang hintuturo ko. He smiled and giggle as if he can see me. Cute.

“Kamukhang-kamukha ng ama,” natatawang sambit ni Markian habang pinagmamasdan ito.

Natawa naman sila Eunice at sumang-ayon sa sinabi.

“True, wala man lang nakuha sa ’yo, Ally. . .”

Inirapan ko naman sila at sinamaan ng tingin. “Manahimik kayo, nagdidilim paningin ko sa inyo!” pabiro kong sambit.

Tinawanan naman nila akong tatlo.

Pero totoo ang sinabi nila, kamukhang-kamukha nito si Blaze lalo na no’ng baby pa siya.

Itim na itim ang maliliit na buhok nito, makapal na kilay at mahabang pilik-mata. Matangos na ilong at mapulang labi na medyo makapal sa pang-ibaba. At ang panghuli ay ang mata nitong napaganda. He has rounded eyes, and he got his father’s eye color — hazel brown eyes. Napakaganda.

Kinuha ni Eunice si Dio sa akin kaya pinagbigyan ko na. Gusto pa naman niyang magkaanak but her boyfriend left her. Kawawang Eunice. A

“By the way, Ally, aalis ka talaga?” Yvette asked.

Tumango naman ako. “I need to, if I stay here, things will get worst. . .”

“Pero ang layo naman yata ng davao,”

“It’s fine, marami naman kaming family r’on. Beside, davao is our province, do’n lumaki sila mommy at parents ni Blaze. . .”

Tumango-tango naman ito at hindi na ulit nagsalita pa.

Nagstay muna sila ng ilang oras bago nagpaalam dahil may kaniya-kaniya pa silang lakad.

Si Eunice ay may appointment daw sa asawa ng kapatid niya habang si Markian and Yvette ay may date pa. Hindi ko talaga aakalain na sila ang magkakatuluyan, parehong torpe ’yong dalawa, e!

Binalik na sa nursery ward si Dio, his nickname will be Dio since Dror Feliciano is too long.

They already gone and I was left alone in the room. I’m tired so I let my eyes closed, inaantok na rin ako.

I heard the door open, someone entered the room. Maybe it’s Sabrina.

I let my eyes closed because I’m too tired to open it, my body were so tired but my souls are still awake.

Rinig ko ang bawat paghakbang nito hanggang sa naramdaman kong tumigil ito sa tabi ko.

“I’m happy that you’re fine. I saw our child and it’s look exactly like me. . . our little Blaze,” he chuckled and caressed my cheeks. I want to open my eyes but I can’t, it’s like my body are forbidden myself to open it. “I hope I can stay longer but I know you’ll be mad, I want to stay. . . forever, but I don’t know if you still accept me. I’m letting you go not because I don’t love you. I love you so much so I’m letting you go because I know you’re already tired and it is because of me. Mahal na mahal kita, Allison. . . ” the last thing I heard before I fell asleep.

Nagising na lang ako dahil sa ingay na nanggagaling sa kung saan. Nang buksan ko ang mga mata ko ay mukha ng mga magulang ko ang unang bumungad sa akin habang hinihelele ang aking anak.

It was a dream. He’s not here.

Blaze is not here anymore dahil pinagtabuyan ko na siya. Ako ang nagpaalis sa kaniya kaya bakit ko siya hinahanap. Hindi ko dapat ’to maramdaman, I should hate because of what he did.

It was not my fault, hindi ko lang kaya na makita siya dahil sa nakita ko, hindi ko kaya. Parang gumuho ang mundo ko nang halikan niya si Danielle, sa mismong bahay pa namin.

“So, you’re already awake. Your breakfast is ready, eat first and we’re going to talk. . .” Papa said.

Tinignan ko naman ito, he smiled on me while mama is still busy with her grandchild.

Tumango lang ako, sinusunod ko lang ang sinabi niya. Tinulungan ako ni Sabrina na umupo ng maayos saka ako nagsimulang kumain.

Binilisan ko lang ang pagkain dahil ayaw kong pinaghihintay sila mama. Nang matapos ay inayos ko muna ang sarili bago ko sila hinarap.

Inabot ni mama ang bata kay Sabrina at tinanguan ito, pinadede nito gamit ang breast milk na galing sa hospital. I have a milk but I’m still weak para madedehin ito.

Lumapit sa akin ang magulang ko at umupo sa magkabilang gilid ng kama ko. “How are you, anak?” si mama ang unang nagtanong at hinawakan ang kamay ko.

Tipid akong ngumiti. “I’m doing fine, so far. . . I’m trying best to.”

“Sinabi Sabrina sa amin ang desisyon mo na magpunta ng davao, are you sure about that?”

“O-opo, kailangan po,”

“Pero anak—”

“Ma, matagal na pong hindi okay ang relasyon namin ni Blaze. God knows how much I tried to save ours relationship but I failed, ma sinubukan ko po. . . Pero wala po, wala pong nangyari. Aaminin kong naging masaya ako no’ng mga nakaraan buwan habang pinagbubuntis ko si Dio pero parang tadhana na po ang nagpapalayo sa amin. I saw him, with my two eyes. I saw him how he kissed Danielle. At hindi ’yon ang unang beses na nahuli ko sila,” nahihirapan kong sambit, at pinipigilang tumulo ang nagbabadyang luha. “Ma, tao po ako, napapagod din. I want to be free, pagod na ako maging tanga, pagod na ako maging marupok. For more than two years of staying with him, I feel I’m Prisoner. A prisoner wife. . .”

Pareho namang natahimik ang magulang ko. Mas hinigpitan ni mama ang hawak sa kamay ko habang si papa ay hindi makatingin sa akin.

“W-we’re sorry, anak. We don't know—” I cut her of.

“Ma, okay na po let’s just forget about it. . .”

Umiling silang pareho. “It’s our fault, hindi na sana kami pumayag sa kasal ninyo ni Blaze no’ng una pa lang,”

Natahimik naman ako dahil sa sinabi ni papa.

What if they didn’t agree to our marriage? Ano ang mangyayari sa aming dalawa? Siguro hindi kami masasaktan ganito kung hindi natuloy ang kasal. Dapat sa una pa lang hindi na kami nagkakilala.

Umiling-iling naman ako dahil sa naisip ko.

“No, pa, ma. It’s fine. May maganda ring naidulot ang kasal naming dalawa. We learned a lot of things, about life, marriage life. Kahit na hindi kaming nagwork dalawa, masaya rin ako dahil kahit papaano naging masaya ako at naramdaman ko ang pagmamahal niya sa panahong buntis ako, kahit panandaliang saya lang ’yon, okay na po ako. You don’t need to worry about me because I’m fine even it hurts. I will always be fine dahil hindi ako nag-iisa, Dio is there for me. . . Sabrina, my friends and both of you. Alam kong nandiyan kayo sa akin. . .”

Thu081122 11:11 pm