A Few Psychopaths.

[Katil]

43 okuyucu içerisinden sadece 8 kullanıcı oy veriyor, okuyorsunuz ama oy vermeden. Oy vermeniz bir zorunluluk değil ama desteklemeyip de bölüm gelir gelmez okumanız doğru değil. 

~ Umarım güzel bir gün geçirmişsinizdir bölümü beğenmeniz dileğiyle~

**

Jimin den-

*Sabah gözlerimi Aria'mın güzel kokusu ile açmıştım...
Kendimce mırıldandım.*

"Bu koku için ölürüm."

*Ah, sahi...yaşamam gerek... Aria'm yaşadığı sürece bende yaşamalıyım. Ben yoksam Aria'm bir hiç sonuçta...ben olmasam ne hallere düşer bebeğim...*

*Saçmalama Jimin...sen olmayacaksın diye bir ihtimal yok...dirisi ile de ölüsü ile de her zaman beraber olacaksın...
Minik bebeğim uyanmadan ona kahvaltı hazırlatmalıyım evet... acıkır hemen o. Minicik...*

Jimin kendi kendine söylenerek mutfağa indi ve hizmetlilere kahvaltı için emir verdi.
Jimin'in saygısı sadece Aria'sına aitti.

*Kahvaltı hazır olurken minik bebeğimin yanına doğru ilerledim,  kilitli olan kapıyı parmak izimi okuyarak açtım ve hızlıca içeri girdim.
O sırada gözlerini aralamış olan bebeğime yaklaşıp konuştum.*

"Minik bebeğim...sevgili kocana günaydın öpücüğü yok mu?"

*Gülümseyip dudaklarımı ona yaklaştırdım ve beni öpmesini bekledim.
Ama yanağımda hissettiğim hafif baskı ile dudak büzdüm.*

"Şimdilik kabul...hadi kahvaltıya inelim."

Aria, tıpkı bir robot gibi başıyla onaylayıp Jimin'i takip etti.

***

*Yoongi suratına yemiş olduğu sert bir yumruk ile başını yere eğip ağzında birikmiş olan kanları tükürdü.*

''Söyle.''

''Bilmiyorum dedim.''

''Ne demek bilmiyorum ulan? sen dışarı salmadın mı kızımı?''

*Yoongi o eşsiz sırıtışını Jungkook'a sundu ve gülerek konuştu.*

''Kızım falan? ne oluyor kookçuuk! hah!''

*Jungkook çekmeceyi açtı ve içindeki elektroşok cihazını alıp Yoongi'nin çıplak göğsüne doğru yaklaştırdı.*

''Elimdesin ama hala benim olan hakkında zırvalıyorsun yongicik...bakalım biraz elektirikten sonra da böyle zırvalayabilecek misin...?''

*O konuşma sonrası depoda sadece Yoongi'nin acı dolu çığlıkları ve Jungkook'un yüksek sesli kahkahaları yankılandı.*

***

Aria'dan.

Birkaç hafta oldu ve ben hala Jimin adlı manyağın elindeydim...

Jimin son bir haftadır evde çok olamıyordu ve bu benim işime geliyordu.

En son evden kaçmamın üzerinden sadece 4 gün geçmişti ve yediğim dayaktan sonra gücüm yerinde değildi.

Kaçmaya kalkışsam bırakın koşmayı tuttuğum kapı kolunu aşağı indirecek güce sahip değildim.

-

4 Gün önce olay anı.

Kim Aria Jimin yokken evden kaçma planı hazırlamış, bugün bu hapisaneden kurtulacağının sevincini yaşıyordu.

Jimin ise evden ayrılmadan önce Ariası'nın dudaklarına uzunca bir öpücük kondurmuştu.

''Eğer evde sıkılırsan beni arayabilirsin bebeğim, yanına gelirim. Uslu dur ve ben gelince uyanık ol.''

Aria sadece başını salladı ve Jimin'in evden ayrılışını izledi.

Ardından kapının sayısızca kilitlendiğini duyunca sadece dil çıkarmakla yetindi.

Ardından koruma sayısının diğerlerine göre az olduğu ve daha hızlı ortadan kaybolabileceğini düşündüğü yerden kaçacaktı.

Jimin'in eski çalışma odasıydı. 

Oranın camından ip ile atlayacak, ortadan kaybolacaktı.

Boğazında hissettiği o acı tat ile lavoboya doğru koştu ve klozete eğilerek miğdesindekileri boşalttı.

Ardından mutfağa koşar adımlarla gitti ve bir bardak su içti.

Kolundaki saate baktığında ise bugün Jimin'in 1 saat erken geleceğini hatırladı.

Planı yarına ertelemeyi düşündü ama ya yarın kaçmaya cesareti olmazsa.

Bugün her şey bitsin diye düşündü ve odasına gidip mankeni üzerindeki kıyafetler ile giydirdi.

Kendisi de yeni kıyafetler giyindikten sonra, kaçacağı yerden ipini hazırladı.

Mankenin saçını da düzelttikten sonra kırmızı boya ile bir miktar suyu karıştırıp mankenin kafasına döktü.

Bu manken birkaç dakika korumaların dikkatini çekecekti ve bu sırada Aria kaçacaktı.

Mankeni öne bakan terastan aşağı doğru bıraktı ve hızlıca kaçacağı ofise yöneldi hazırlamış olduğu ipe tutunup kendini aşağı bıraktı.

Duvara kolunu sürtmüş olması dışında pek bir sorun yoktu inişte.

Korumalar gelmeden hızlıca son engeline tırmandı ve başarı ile aşağı indi.

Artık o korkunç 4 duvar arasında değildi.

Var olan tüm gücü ile asfalt yolda koşmaya başladı Aria.

Sanırsak şimdi özgürdü Aria.

-Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim.-

Satır arası yorum bırakmayı ve devamı için oy vermeyi unutmayın!

Öpüldünüz. :3