Een onmenselijke vriend

de flauwe grap

Ik moest steeds denken aan het geschreeuw van Chelsie. Tranen kwamen terug in mijn ogen als ik naar de klok keek. Het was 23 uur 50. Ik had nog 10 minuten om in het kantoor te geraken. Snel deed ik thuis al mijn bewakingskledij aan en snelde me naar de voordeur. "Zeg, gingen jij en Chelsie niet samen naar je werk?" Vroeg mijn moeder nieuwsgierig. "Nope," zei ik meteen en sloot de deur. Toen ik aankwam bij het kantoor, zag ik op mijn gsm dat ik een gemiste oproep had. Ik luisrerde naar mijn antwoordapparaat waar die persoon iets ingesproken had. Tranen kwamen in mijn ogen als ik Chelsie's nummer zag verschijnen. Misschien leefde ze nog en heeft ze me geprobeerd te contacteren omdat ze misschien ergens opgesloten zat. Snel beluisterde ik het. Ik hoorde een zware stem. "Hahahahaha. Ik weet dat jullie hier waren gisteren. Ik heb jullie gezien. Ik hou jullie al een hele tijd in het oog, maar nu wordt het eens tijd dat de echte show begint! Hahahahaha!!" Na het gelach hoorde ik Chelsie op de achtergrond schreeuwen om hulp, maar later hoorde ik haar een geluid maken dat net leek alsof ze gestoken werd. "Nee!! Chelsie!!!! Laat haar gaan!!! Ik zal alles doen, maar laat har alsjeblieft gaan!! Alsjeblief!!!" Ik hoorde teug hetzelfde gelach als daarnet. "Daar is het al te laat voor! Hahahahaha!! Wel, je zei dat je alles wilde doen voor me, ben ik correct?" Ik had tranen in mij ogen en had geen andere keuze dan eerlijk te antwoorden. "Ja, ja dat zei ik." Ik was bang. Ik wist totaal niet wie ik aan de lijn had. "Schakel alle camera's en systemen uit voor vannacht," zei hij lachend. "Nee! Dat kan ik niet doen!! Ik moet die animatronic in het oog houden!" "Oh, ja? Is dat zo?" Vroeg de stem plagerig. Ik had een sterk gevoel te weten wie er aan de andere kant van de lijn was. Het kon niet waar zijn, het was gewoon onmogelijk! "Met wie denk je dat je spreekt? Hahahaha!!!" Ik wist het! Hij was het! Opeens hoor ik op de achtergrond een klein jongetje lachen. "Hou je mond Balloonboy! Zie je niet dat ik met onze bewaker aan het bellen ben? Wel, in ieder geval ben je bedankt voor het uitschakelen van je hulpmiddelen. Ik zie je zo meteen in je kantoor. Mwuhahaha!!!" De animatronic had de lijn verbroken. Ik rilde helemaal van kop tot teen. Snel ging ik nam ik de tweede tablet en schakelde de audio en ventilatie uit. Ik wist wat Scott me vertelde over de ventilatie, maar dat kon me nu niets schelen. Voor ik de camera's uitschakelde, nam ik Chelsie's tablet en opende de software voor de camera's te bekijken. Ik zag hem in de kamer vlak naast het kantoor. "Ik dacht dat ik duidelijk was over de camera's!! Blijkbaar niet duidelijk genoeg!!! Je negeerde mijn bevel. Nu zal ik doen met jou als wat ik met je vriendin gedaan heb!! Hahahahaha!!!" Snel schakelde ik de camera's uit en hoorde hem dichterbij komen. De rode lamp flikkerde terug aan en uit. Ik sloot mij ogen als ik op de stoel zat. Tranen vloeiden uit mijn ogen. Ik voelde een tijd later een hand op mij schouder die me naar achter trok. Ik gilde en opende mijn ogen."Hahahahaha ha! Je had je gezicht eens moeten zien, (je naam)!! Phahahaha!!!" Het was Chelsie,maar hoe? Ze lach op de grond van het lachen. Niet te geloven dat ze haar dood in scène gezet had om mij te laten schrikken! "Chelsie!! Doe dat nooit meer!! Ik dacht echt dat hij je te pakken had!!!" Ik gaf een harde klop met mijn vuist tegen haar bovenarm uit woede. "Hey! Rustig aan! Het was maar een flauwe grap, oké?!" Zo te zien had zij er echt van genoten. Ze liet me zelfs haar verschillende stemmen horen. De stem die ze gebruikt had om de animatronic na te bootsen, haar gegil en het gelach van balloonboy. Na een tijdje begon ik zelf ook te lachen, maar ik stopte meteen toen ik naar het raam keek.