Ik....ben het monster

141 16 3
                                    

Springtrap's perspectief
Ik hoorde de ambulance wegrijden. Ik hoop dat alles goed komt met haar. Ik wil haar echt niet verliezen. "Was het misschien haar maag?" Vroeg ik mezelf af. Ik ging terug in de zetel in de living zitten en schakelde de televisie aan. Er begon net een horror film. Ik keek hem tot het einde uit. Jack werd gedood door een zombie, en die zombie door een vampier. Die vampier werd dan verscheurd door een weerwolf en die werd doodgestoken door een jager. Veel bloed, schreeuwen en lijken kwamen erin voor. Totaal mijn lievelingsgenre. Na de film rinkelde de telefoon. Ik nam op. "Hallo, dit is het huis van meneer en mevrouw (je achternaam). Met wie spreek ik?" "Springtrap, ik ben het, de moeder van (je naam). Ik bel voor het volgende." Ik hoorde haar snikken aan de lijn. Was er misschien iets gebeurd met (je naam)? "Zeg me alsjeblief dat het niet te ernstig is." "Misschien is het beter dat je even gaat zitten." Ik deed wat er mij gevraagd werd en ze vertelde door. "(Je naam)'s maag is niet genezen en ze had een interne bloeding. Wat er dus was gebeurd, was dat haar maag helemaal stilgevallen was. De bloeding werd erger en..." Ze stopte. Ik hoorde haar huilen. "Mevrouw, gaat alles goed?" "Springtrap, noem me gerust Linda." "Ok. Maar is alles goed met haar? Ik zou haar anders willen komen bezoeken om te kijken hoe het gaat met haar." "Springtrap, ze is... is..." Ze begon nog harder te huilen. Ik wist wat ze bedoelde. "Nee, d-dat kan niet! Linda, zeg me dat het niet waar is!" Tranen begonnen zich in mijn ogen te vormen als ik er maar aan dacht. "Ze brengen haar nu naar het honorarium (of hoe ze die plaats ook noemen waar je de overleden personen kunt bezoeken). Als je wil kan je naar daar gaan. Ze ligt in kamer 2." Ik bedankte haar voor de informatie en sloot af. Er werd op de deur gebonst. Ik deed open en zag Kaylee en Goldie in de opening staan. "Hey, maat! Hoe gaat het met je?" Ik wipte een traan van mijn gezicht. "Spring?" vroeg Gold. "Het is (je naam)," zei ik. Kaylee begreep er niets van. Ik had het hun beide verteld dat ze zonet overleden was in het ziekenhuis. Gold sloeg zijn handen voor zijn open mond en Kaylee begon tranen in haar ogen te krijgen. Ik liet ze binnen en bood hem wat drinken aan. Niemansd wilde wat te eten of te drinken. "Ik kan het niet geloven dat ze..." Kaylee stopte haar zin als meer tranen van haar wangen rolden. "Kaylee, i-ik moet je iets vertellen. Het heeft te maken met (je naam)." Ze keek me aan. "weet je eigenlijk het echte verhaal? Hoe haar maag echt verbrijzeld werd?" "Ja. Mike zei dat ze de buis van de ventilatie op haar gekregen heeft en dat hij daar was om haar te helpen." "Dat.... dat is niet hoe het echt gebeurd was." "Spring, je hoeft het niet te zeggen," zei Gold me, maar ik weigerde om zijn raad op te volgen. "Nee, ze hoort de waarheid te weten. Laat ik maar beginnen bij de eerste dood." "De eerste dood? Wat bedoel je?" "Wat ik bedoel, Kaylee, is Chelsie." Ik zag haar grote ogen trekken. "De geest van Chelsie heeft (je naam) achterna gezeten om haar te doden?" "Nee." "Chelsie zelf is uit de dood opgestaan en heeft haar gedood?" "Nee. Ik heb..." "Chelsie was haar leven beu en stapte uit het leven en omdat (je naam) niet zonder haar kon deed ze hetzelfde?" "Kaylee, dat is niet hoe het gegaan is. Het is iets helemaal anders. Springtrap..." "Ik had haar gedood," zei ik. "Wat?! Je had wat?!?" "Ik wist niet wat er in me op kwam. Ik ben het al een goed 30 jaar gewend om nachtbewakers te doden. Ik dacht dat zij die was, en doodde haar. Maar toen herinnerde ik me dat de bewaker er de vorige nacht anders uit zag. Toen ik onder het bureau keek, zag ik de echte bewaker van de attractie: (je naam). Ik wilde haar doden en had haar bij de keel vast om het te eindigen, maar ik kon het niet." "Waarom niet?! Je kon het wel met Chelsie!" "Dat was wat zij hem ook al gezegt had. De reden wat hij het niet kon, was omdat hij gek geworden was van haar," zei Golden. Ik vertelde haar ook over wat ik haar later had aangedaan en kwam tot deze coclusie: ik was degene die (je naam) gedoodt heeft. Ik...ben het monster.

Een onmenselijke vriendWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu