Goldie's geheim

195 15 0
                                    


Ik keek naar het plafond voor zo'n half uur. Ik werd het beu omdat het bewoog (feit: als je lang genoeg naar het plafond of een muur staart, beweegt het). Ik voelde iets aan mijn rechterarm. "Goldie! Wat doe je?" Het enige antwoord dat ik maar kreeg van hem, was een lach. Snel trok ik mijn arm uit zijn greep en ging me wat verder van hem zitten om er zeker van te zijn dat hij me met rust zou laten. Het licht flikkerde terug. "Wat nu weer?!" Ik was gefrustreerd. "Ho, daar. Rustig aan, jij! Vanwaar zo kwaad?" "Goldie, je weet maar al te goed waarom ik kwaad ben. Je flirt met me en raakt me aan zonder dat ik het wil," zei ik kortaf. Ik nam de tablet met de systemen en herstelde de camera's en de ventilatie. Ik keek naar de klok. 'Nog een uur te gaan,' dacht ik. "Waar denk je aan, lief?" Alweer dat geflirt. "Gold,..." "Stoppen met het geflirt, ik weet het. Maar ik kan het gewoon niet helpen. Je bent zo..." "Zo wat? Lelijk, rond, een kalf, een straatloper? Ja, ik weet het." "Nee, ik wilde het omgekeerde van dat alles zeggen." Ik bloos door wat hij zei. Niemand had ooit zo iets vriendelijks over mij gezegd. "B-Bedankt. Jij ziet er ook niet slecht uit." Wat was ik aan het doen? "Bedankt, (je naam)! Zie je wel, zo moeilijk is dat toch niet, of wel soms?" Snel keek ik naar mijn voeten. Wanneer was het 6 uur? "(je naam), hoelang ben je van plan hier nog te werken?" "Ik heb geen idee, Goldie," zei ik. Waarom voelde ik mij niet op mijn gemak bij hem? Was het misschien omdat hij zijn bijl terug in zijn handen had? "Jammer, ik had anders nog wat leuke plannen met je. En je hoeft je geen zorgen te maken over de bijl. Ik hou hem gewoon bij me voor de zekerheid." "Balloonboy?" "Yep, voor hem. Man wat haat ik dat kereltje, maar ik ben niet de enige." "Wacht, maar hij is toch, net als Marionette en de andere animatronics, een hallucinatie?" "Als alle animatronics hallucinaties zouden zijn, dan zou ik hier toch ook niet zitten? En ook, ik geniet van iedere seconde dat ik hier bij je zit, liefste." Ik gromde. Stopt hij dan nooit eens met zijn geflirt, of was hij vroeger zo geprogrammeerd? Dat was een vraag waar ik vast nooit een antwoord op zou krijgen. Ik besloot maar om hem wat informatie te vragen over zijn verleden. Dat van die Vincent en Springtrap ken ik nu, maar die van Golden Freddy niet. Ik besloot om het hem maar te vragen. "Goldie?" "Jaja, ik weet het, stoppen met dat geflirt." "Nee, ik wilde je vragen waarom je gevoelens hebt voor me. Had je misschien vroeger een klein meisje gekend die zeer goed op mij lijkt, of een vrouwelijke beer animatronic?" "Wel, met dat eerste zit je al zeer dicht in de buurt. Wanneer ik uitgeschakeld werd voor een klein tijdje, konden mijn ogen nog steeds zien wat er gebeurd rond me. Iedere dag kwam hetzelfde kleine meisje bij me zitten op de grond en vertelde hoe haar dag op school was. Ze vertelde ook dat ze al een tijdje gepest werd door een paar kinderen, omdat ze tijdens een tekenles mij had getekend, terwijl de opdracht was om hun favoriete idool te tekenen. Iedereen lachte haar uit en zij begon te huilen (Het komt dan misschien niet overeen met het spel, maar beeld je gewoon in dat het huilend meisje het huilend kind was die Vincent in Springtrap gejaagd had). Toen ze me dat had verteld, zei ze me dat ze diezelfde dag, op de speelplaats die kinderen geschopt en geslagen had en dat ze er spijt van had. Ze had me omhelsd en ik voelde haar tranen op mijn schouder vallen." Ik keek hem geschrokken aan. "Sorry, i-ik wist niet dat je daarom... Het spijt me dat ik daarom wat arrogant reageerde op je geflirt." "Dat was niet alles. Dat meisje dat steeds naar me toe kwam, datzelfde meisje werd ook gedood door Vincent en had hij in mij gestoken. Zijn reden was omdat zij steeds naar mij kwam, ook al was ik uitgeschakeld." Ik kon mijn oren niet geloven. Ik voel me nu echt wel zeer schuldig over wat ik gedaan had. Nu weet ik waarom hij het niet kan stoppen. Ik vindt het echt triest voor hem. Niemand wil zo een vriend of vriendin verliezen, wij kunnen het weten, want van hem was het dat meisje, van mij was het Chelsie.


Een onmenselijke vriendWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu