Een onmenselijke vriend

gouden tranen

"Spring?" "Golden, zou je me even alleen willen laten? Ik moet even tot mezelf komen." "Ok. Ik ga wel even naar boven." Ik hoorde hem de trap opkomen. Net toen ik de deur wilde gaan openen, opende de gouden beer hem. "Heb je alles gehoord?" "Ja." "Wacht, alles als in...echt alles?" "Ja, ik heb alles gehoord. Was dat waarover de ruzie ging?" "Ja... Maar dat was niet het enige. Springtrap heeft jarenlang niemand meer gezien. De laatste keer dat iemand van hem gehouden had, was 30 jaar geleden op het podium, samen met mij. Hij heeft een nieuw doelwit, jou." "Wat? Hoe bedoel je, nieuw doelwit?" "In de liefde. Hij durfde het je nog niet te vertellen, omdat hij bang was dat je nooit meer zou terugkeren naar de attractie." "Maar waarom gaf jij me dan al die complimenten?" "Ik had iets met hem afgesproken. Dat verhaal van dat kind in mij, was waar, maar er zit nog een andere reden achter. Ik had hem beloofd hem te helpen, in ruil zou hij geen mensen meer doden." "Wat was de belofte?" "Ik zou je steeds koosnamen geven, zodat hij kon zien hoe je erop reageerde. Het was ook de bedoeling om erachter te komen of je er klaar voor was, of niet. Ook had hij steeds afgewacht tot je tegen me zou uitvliegen ervoor. Later, wanneer je hem een monster noemde, wist hij dat je niet om hem gaf, dus deed hij zijn best om je te doden. Wanneer we het brandende gebouw buiten waren, kreeg hij opeens een steek in zijn hart. Hij schreeuwde steeds: 'Wat heb ik gedaan?!' en '(Je naam)! Nee. Het spijt me!!'. Hij gaf echt veel om je. Hij had er spijt van over wat hij je had aangedaan. Hij heeft het nooit echt gemeend om je te doden." Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik wist niet dat hij zo over me dacht. Ik wipte mijn tranen weg toen ik gekraak op de trap hoorde. "Gold, het gaat weer. Waar ben j..." Hij stond in de deuropening, zijn ogen op mij en Goldie gericht. Hij sloot even zijn ogen, maar toen hij ze terug opende, zaten ze vol van de tranen. Hij duwde Gold tegen de muur. "Waarom zei je me dat ze dood was?! Waarom?! Je weet hoeveel ik van... je weet wat ik bedoel!" "Spring, ik heb dit met een reden gedaan. Je zei dat je haar niet met opzet zou doden, of zelfs in totaal niet wilde doden. Ik wilde gewoon weten hoe je ermee zou omgaan als ze dood was door jou." "Gold, jij vuile...!" "Springtrap, Gold heeft me alles verteld. Is het waar dat je van me houdt?" Hij keek naar beneden en draaide zich om, met zijn rug naar mij. "Springy?" Ik probeerde hem wat op te beuren door hem een bijnaam te geven. "Bedankt voor de leuke bijnaam. En ja, het is waar." "Sorry dat ik het moment verpest, maar waar moeten ik en Spring nu blijven? Ik bedoel, de attractie is tot de grond opgebrand." Toen kreeg ik een geweldig idee.